Ο Σερ Ουίνστον Τσώρτσιλ (1874-1965)

Ο Σερ Ουίνστον Τσώρτσιλ (Sir Winston Leonard Spencer-Churchill, 30 Νοεμβρίου 1874 – 24 Ιανουαρίου 1965) ήταν Βρετανός πολιτικός, στρατιωτικός, δημοσιογράφος και συγγραφέας, πρωθυπουργός της χώρας του, κατά τις περιόδους 1940-45 και 1951-55. Ηγέτης της Μεγάλης Βρετανίας από την άνοιξη του 1940 έως το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το 1945, ήταν ένας από τους αρχιτέκτονες της συμμαχικής νίκης γι’ αυτό και ονομάστηκε «Πατέρας της νίκης», καθώς συνέβαλε καθοριστικά στη διαμόρφωση του καθεστώτος των διεθνών συσχετισμών κατά την μεταπολεμική περίοδο.

Ο Βίος του Σερ Ουίνστον Τσώρτσιλ

Ο Σερ Ουίνστον Τσώρτσιλ γεννήθηκε στο Ανάκτορο Μπλενχάιμ της κομητείας της Οξφόρδης και ήταν γόνος εύπορης οικογένειας ευγενών, δευτερότοκος γιος του πολιτικού Ράντολφ Χένρυ Σπένσερ Τσώρτσιλ και της Αμερικανίδας Τζένης Τζέρομ (κόρης του Λέοναρντ Τζέρομ, τραπεζίτη και ιδιοκτήτη των New York Times). Σπούδασε αρχικά στη σχολή Χάρροου, όπου επέδειξε ενδιαφέρον για την αγγλική φιλολογία και την ιστορία και κατόπιν στη στρατιωτική ακαδημία. Αξιωματικός του ιππικού από το 1895, παρακολούθησε τον ίδιο χρόνο, ως στρατιωτικός παρατηρητής, τις επαναστατικές εξελίξεις στην Κούβα και το 1896 εντάχθηκε στα βρετανικά στρατεύματα των Ινδιών. Το 1898 εντάχθηκε στις βρετανικές δυνάμεις της Αιγύπτου και πήρε μέρος στις επιχειρήσεις ανακατάληψης του Σουδάν.Τις σχετικές στρατιωτικές εμπειρίες και εντυπώσεις του κατέγραψε στο βιβλίο του «Ο ποτάμιος πόλεμος» (The River war, 2 τ., 1989). Στη συνέχεια παραιτήθηκε από το στράτευμα και διεκδίκησε χωρίς επιτυχία βουλευτική έδρα στη περιφέρεια Όλνταμ (1899). Μετά την αποτυχία του αυτή προτίμησε να φύγει στη Νότια Αφρική, όπου είχε ξεσπάσει ο πόλεμος των Μπόερς και να αναλάβει και πάλι καθήκοντα πολεμικού ανταποκριτή της εφημερίδας Morning Post του Λονδίνου.

Το 1900 εκλέχτηκε για πρώτη φορά βουλευτής του Συντηρητικού Κόμματος (Τόρις) αρνούμενος να ταυτισθεί στη συνέχεια με πολλές από τις επιλογές των συντηρητικών κυβερνήσεων, όπως τις σχετικές με την αύξηση των στρατιωτικών δαπανών, τις αποικιακές ρυθμίσεις και κυρίως με το θεσμοθετούμενο σύστημα προστατευτικού δασμολογίου. Οι διαφωνίες του αυτές οδήγησαν στην αποχώρησή του από τη συντηρητική παράταξη (1904) και την ένταξή του στους Φιλελεύθερους με τους οποίους επανεξελέγη βουλευτής του 1906.

Η ιδεολογία του Σερ Ουίνστον Τσώρτσιλ

Φανατικός αντίπαλος των εργατικών, αλλά και πολέμιος της πολιτικής του κατευνασμού απέναντι στον φασισμό και στον ναζισμό που ακολουθούσαν ο Στάνλεϊ Μπάλντουιν (1935-37) και ο Νέβιλ Τσάμπερλεν (1937-40) έμεινε για δέκα ολόκληρα χρόνια στην αντιπολίτευση, διαφωνώντας συχνά και με το ίδιο το κόμμα του, κατακρίνοντας σε λόγους και άρθρα του με ισχυρά επιχειρήματα κάθε συμβιβασμό με τις δικτατορικές ή ολοκληρωτικές σοσιαλιστικές ιδεολογίες.

Ο Σερ Ουίνστον Τσώρτσιλ στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο

Τον Μάιο του 1940 διαδέχτηκε τον Νέβιλ Τσάμπερλεν στην αρχηγία μιας κυβέρνησης συνασπισμού.

Μετά την κατάρρευση και συνθηκολόγηση της Γαλλίας, η Βρετανία βρέθηκε πλέον μόνη της στον αγώνα ενάντια στη Ναζιστική Γερμανία. Ο Χίτλερ επεδίωκε έναν συμβιβασμό ή συμφωνία με τη Βρετανία έχοντας κατά νου την σχεδιαζόμενη επίθεση κατά της Σοβιετικής Ένωσης. Παρά ταύτα η στάση του Τσώρτσιλ ήταν αδιαπραγμάτευτη. Πριν ξεκινήσει η Μάχη της Αγγλίας, προέβη σε έναν ακόμη λόγο, έξοχο δείγμα της ρητορικής του δεινότητας, με σκοπό να ανυψώσει το ηθικό των Βρετανών.

Ανέλαβε πρωτοβουλία να ενισχύσει στο εσωτερικό το πνεύμα της αντίστασης, παρά τις δυσμενείς εξελίξεις των πρώτων μηνών του πολέμου, και στο εξωτερικό να προκαλέσει την επέμβαση των ΗΠΑ στον πόλεμο (την οποία θεωρούσε καθοριστική) και να πετύχει τη συμμαχία της Σοβιετικής Ένωσης.

Μεταξύ 1941 και 1945 ο Ουίνστον Τσώρτσιλ διέσχισε τον Ατλαντικό πέντε φορές για να συσκεφθεί με τον πρόεδρο των Η.Π.Α. Φραγκλίνο Ρούζβελτ. Μετέβη δύο φορές στη Μόσχα, όπου συναντήθηκε με τον  Ιωσήφ Στάλιν το 1942 και τον Οκτώβριο του 1944, όταν έγινε η περίφημη διανομή, η οποία βάρυνε καθοριστικά στον καθορισμό της μεταπολεμικής τύχης της Ελλάδας και των άλλων βαλκανικών χωρών. Ακόμα μετέβη το 1943 στο Κάιρο και την Τεχεράνη  για τις αντίστοιχες διασκέψεις, στη Ρώμη το 1944 όπου συναντήθηκε με τον Γεώργιο Παπανδρέου, τον στρατάρχη Γιόσιπ Μπροζ Τίτο και τον  Πάπα Πίο ΙΒ΄, στη Διάσκεψη της Γιάλτας τον Φεβρουάριο του 1945  για τη διαβόητη συμφωνία μεταξύ Ρούζβελτ-Τσόρτσιλ και Στάλιν, ενώ αρκετές φορές επισκέφθηκε το δυτικό μέτωπο και τον Ιούλιο του 1945 το Πότσδαμ για την τριμερή Διάσκεψη του Πότσδαμ με τον Χάρυ Τρούμαν και τον Στάλιν.

Με τους χειρισμούς του υπήρξε έτσι από τους καθοριστικότερους παράγοντες στην τελική νίκη των Συμμάχων, ενώ καθιέρωσε και τον χαιρετισμό της νίκης με τα δύο δάχτυλα (V). Δεν υπήρξε γεγονός στο οποίο να μην ήταν πρωταγωνιστής. Οι θέσεις του στηριζόμενες στην ρεαλιστική αναγνώριση και κοινή αποδοχή μεταξύ των πρωταγωνιστών νικητών των σφαιρών επιρροής, αποδείχθηκαν παράγοντες μιας μακροχρόνιας, αν και τεταμένης, ειρήνης μετά το τέλος του πολέμου.

Η βρετανική εξωτερική πολιτική τον έφεραν με τεθωρακισμένο όχημα από το Φάληρο στην Αθήνα, τα Χριστούγεννα του 1944, ενώ μαίνονταν οι μάχες των κυβερνητικών και των βρετανικών δυνάμεων με τον ΕΛΑΣ  στα Δεκεμβριανά. Στην Αθήνα ο Τσόρτσιλ, σε σύσκεψη της ηγεσίας μεγάλης μερίδας του ελληνικού πολιτικού φάσματος, του αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού συμπεριλαμβανομένου -και παρουσία των πρεσβευτών Η.Π.Α., Ε.Σ.Σ.Δ. και Γαλλίας- δεν άφησε αμφιβολίες για το ότι η Μεγάλη Βρετανία είχε τον πρώτο λόγο στα ελληνικά πολιτικά πράγματα.

Η μεταπολεμική πολιτική του Σερ Ουίνστον Τσώρτσιλ

Μεταπολεμικά εξεδήλωσε την πλήρη αντίθεσή του στις πολιτικές επιλογές της Σοβιετικής Ένωσης και το 1946 πρώτος αυτός χρησιμοποίησε τον όρο «Σιδηρούν παραπέτασμα».

Από την αρχή του μεταπολέμου, ο Τσώρτσιλ υποστήριξε το σχηματισμό ενωμένης Ευρώπης, η οποία δεν θα μπορούσε να συγκροτηθεί χωρίς την οικονομική βοήθεια των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά και τη συμμετοχή της Γερμανίας. Ο Τσώρτσιλ, με διακοπή μερικών ετών, παρέμεινε πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας έως τον Απρίλιο του 1955. Δεν παρέλειψε μάλιστα να γράψει τα περίφημα απομνημονεύματά του από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, τα οποία άρχισαν να δημοσιεύονται το 1948  και του απέφεραν το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας του 1953.

Το τέλος του Σερ Ουίνστον Τσώρτσιλ

Τα βαθιά του γεράματα ο Τσώρτσιλ, πάντοτε σεβαστός και τιμώμενος, τα πέρασε ήσυχα πλάι στη σύζυγό του Κλημεντίνη, ζωγραφίζοντας. Πέθανε στις 24 Ιανουαρίου του 1965, σε ηλικία 91 ετών. Κηδεύτηκε στις 30 Ιανουαρίου, στο Λονδίνο, από τον καθεδρικό ναό του Αγίου Παύλου. Η σορός έφτασε εκεί από το Ουεστμίνστερ Χολ, όπου είχε εκτεθεί σε λαϊκό προσκύνημα. Της νεκρικής πομπής -την οποία παρακολούθησαν χιλιάδες Βρετανοί- ηγήθηκαν δεκατρείς βετεράνοι της Βρετανικής Βασιλικής Αεροπορίας (RAF), οι οποίοι είχαν αντιμετωπίσει τα γερμανικά σμήνη στη Μάχη της Αγγλίας. Μετά την τελετή, η σορός φέρθηκε μέχρι τον Τάμεση και από εκεί με ατμάκατο στην προκυμαία κοντά στο σταθμό του Βατερλό, απ’ όπου αμαξοστοιχία τη μετέφερε στο Μπλέιντον, προκειμένου να ταφεί, σε στενό κύκλο στον οικογενειακό τάφο των Μάλμπορο.

Χαρακτηριστικές φράσεις του Σερ Ουίνστον Τσώρτσιλ

Ο Τσώρτσιλ ήταν δυναμικός ομιλητής και είχε την ικανότητα να εκφράζεται με εύστοχο και καίριο τρόπο, αποφεύγοντας τη φλυαρία. Μερικά από τα λόγια του έμειναν στην ιστορία, με χαρακτηριστικότερα τα ακόλουθα:

• «Ποτέ στο παρελθόν στο πεδίο τής μάχης δεν οφείλονταν τόσα πολλά από τόσους πολλούς σε τόσους λίγους» (για τη γενναιότητα των Βρετανών πιλότων στη Μάχη της Αγγλίας, από ομιλία στη Βουλή των Κοινοτήτων στις 20 Αυγούστου 1940)
• «Δώστε μας τα εργαλεία και θα τελειώσουμε τη δουλειά» (μήνυμα στον Αμερικανό πρόεδρο Ρούζβελτ, από ραδιοφωνική εκπομπή στις 9 Φεβρουαρίου 1945)
• «Ένα σιδηρούν παραπέτασμα έχει πέσει κατά μήκος της Ευρώπης» (για τις περιοχές υπό ρωσική κατοχή και κατόπιν κομμουνιστική επιρροή, από τηλεγράφημα στον Αμερικανό πρόεδρο Τρούμαν στις 12 Μαΐου 1945)
• «Έχει λεχθεί ότι η δημοκρατία είναι το χειρότερο πολίτευμα, αν εξαιρέσουμε όλες τις άλλες μορφές πολιτεύματος που έχουν επίσης δοκιμαστεί» (από ομιλία στη Βουλή των Κοινοτήτων στις 11 Νοεμβρίου 1947)
• «Προτιμώ να θεωρηθώ ανεύθυνος και να έχω δίκιο παρά υπεύθυνος και να έχω άδικο» (από ραδιοφωνική εκπομπή στις 26 Αυγούστου 1950)
• «Στο εξής δεν θα λέμε ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες, αλλά ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες» (σχετικά με την σθεναρή άμυνα που προέβαλε ο ελληνικός στρατός στην Ιταλική εαρινή επίθεση).

Ο συγγραφέας Σερ Ουίνστον Τσώρτσιλ

Ανέπτυξε αξιόλογη ιστοριογραφική δραστηριότητα εκδίδοντας αρκετά βιβλία μεταξύ των οποίων:

• Η παγκόσμια κρίση του 1916-18 (The World Crisis, 4τ., 1922-29) που αναφέρεται στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
• Τα πρώτα χρόνια της ζωής μου (1930)
• Το Ανατολικό μέτωπο (The Eastern Front), 1931,
• Μάρλμπορο, η ζωή και η εποχή του (Marlborough, his Life and Times) 4τ. (1933-38)
• Οι μεγάλοι σύγχρονοι (Great Contemporaries), 1937
• Θρίαμβος και τραγωδία (Triumph and Tragedy), 1938
• Η ιστορία των αγγλόφωνων λαών (History of the English-Speaking Peoples), 1956-58

Το 1953 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας για το πεντάτομο έργου «Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος», που δημoσιεύτηκε από το 1948 έως το 1951.

Κατάλογος πολιτικών αξιωμάτων του Σερ Ουίνστον Τσώρτσιλ

• Βουλευτής 1900-1922, 1924-1964
• Υφυπουργός Αποικιών 1905-1908
• Υπουργός Εμπορείου 1908-1910
• Υπουργός Εσωτερικών 1910-1911
• Υπουργός Ναυτικού 1911-1915
• Καγκελάριος του Δουκάτου του Λάνκαστερ (Υπουργός Εισοδήματος) 1915
• Υπουργός Πυρομαχικών 1917-1919
• Υπουργός Πολέμου 1919-1921
• Υπουργός Αεροπορίας 1919-1921
• Υπουργός Αποικιών 1921-1922
• Μέγας Θησαυροφύλακας 1924-1929
• Υπουργός Ναυτικού 1939-1940
• Ηγέτης της Συμπολίτευσης στη Βουλή των Κοινοτήτων 1940-1942
• Πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου 1940-1945
• Υπουργός Άμυνας 1940-1945
• Ηγέτης της Αντιπολίτευσης στη Βουλή των Κοινοτήτων 1945-1951
• Πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου 1951-1955
• Υπουργός Άμυνας 1951-1952

Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/Ουίνστον_Τσώρτσιλ