Ο Ρωμύλος είχε ιδρύσει μια πόλη με μεγάλη περίμετρο, προβλέποντας το ενδεχόμενο επέκτασης. Το επόμενο βήμα ήταν να βρει τρόπο να αυξηθεί ο πληθυσμός της Ρώμης. Ίδρυσε ένα ιερό που πρόσφερε άσυλο και προσέλκυσε έτσι μεγάλο αριθμό προσφύγων από τους γειτονικούς λαούς. Όμως έτσι λύθηκε το πρόβλημα για μία μόνο γενιά.
Έστειλε απεσταλμένους σε όλες τις γύρω πόλεις ζητώντας συμμαχίες και επιγαμίες μεταξύ των λαών τους, αλλά όλες αρνήθηκαν, λέγοντας στους απεσταλμένους του ότι έπρεπε να καθιερώσει άσυλο και για τις γυναίκες, αν τις χρειαζόταν. Κάτι έπρεπε να γίνει, γιατί οι νεαροί Ρωμαίοι ανυπομονούσαν και γίνονταν ευέξαπτοι, γι αυτό και ο Ρωμύλος κατέστρωσε σχέδιο.
Οργάνωσε γιορτή προς τιμήν του θεού Κώνσου και προσκάλεσε τους γείτονες. Ήρθαν όλοι περίεργοι να γνωρίσουν την νέα πόλη, και οι Σαβίνοι προσήλθαν μαζικά μαζί με τις γυναίκες και τα παιδιά τους. Οι κάτοικοι τούς έβαλαν στα σπίτια τους και τούς έδειξαν την πόλη, και μετά άρχισαν τα θεάματα. Καθώς οι επισκέπτες ήταν απορροφημένοι από όσα έβλεπαν, δόθηκε το σύνθημα και οι νεαροί Ρωμαίοι άρπαξαν τις νεαρές γυναίκες και τις μετέφεραν μακριά.
Μία από τις ωραιότερες προοριζόταν για έναν αριστοκράτη, τον Ταλάσιο, και καθώς ο λαός ρωτούσε για ποιον την προόριζαν, οι απαγωγείς φώναζαν, για να απομακρύνουν τον λαό, για τον Ταλάσιο», γι΄αυτό στους γάμους οι Ρωμαίοι φώναζαν «Ταλάσιο».
Οι Ρωμαίοι συμπεριφέρθηκαν σαν ευγενείς. Ο Ρωμύλος τις διαβεβαίωσε ότι θα τις παντρεύονταν και θα τις τιμούσαν. Αυτό όμως που τις έπεισε ήταν ότι οι νέοι επέμεναν πως έπραξαν έτσι από παθιασμένη αγάπη. Οι γονείς των κοριτσιών όμως ήταν δυστυχισμένοι. Οι Σαβίνοι, με τον αρχηγό τους Τίτο Τάτιο, πολιόρκησαν την Ρώμη και η προδοσία μιας Ρωμαίας, της Ταρπηίας, τους επέτρεψε να καταλάβουν την ακρόπολη. Ρωμαίοι και Σαβίνοι άρχισαν να χτυπιούνται μεταξύ Καπιτωλίου και Παλατίνου Λόφου.
Τότε οι Σαβίνες όρμησαν ανάμεσα στους δύο στρατούς και τους απηύθυναν έκκληση: «Αν δεν σας αρέσει που δεθήκαμε με τα δεσμά του γάμου, ξεσπάστε πάνω μας. Εμάς πρέπει να κατηγορείτε, εμείς είμαστε η αιτία του τραυματισμού και του θανάτου των πατέρων και των αντρών μας, και θα προτιμούσαμε να πεθάνουμε παρά να μείνουμε χήρες και ορφανά». Η έκκληση έπιασε τόπο. Οι δύο πλευρές συμφιλιώθηκαν και ο Τάτιος και οι Σαβίνοι ενσωματώθηκαν στη Ρώμη.
