Πάνω σε ολόκληρο τον φλοιό τη Γης, από την άγνωστη Ιαπωνία μέχρι τις ασιατικές στέπες και τις πεδιάδες της Μεσοποταμίας και από τη μεσογειακή μητρόπολη μέχρι τους πολιτισμούς των Άνδεων, την βόρεια Αφρική και την παντελώς απομονωμένη Ωκεανία, ο πληθυσμός της Γης το έτος 1 δεν ξεπερνά τα 250.000.000.
Ο πληθυσμός της Γης
Ο πληθυσμός της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας
Στην ρωμαϊκή αυτοκρατορία ο πληθυσμός ήταν 7.500.000 ενώ στη πόλη της Ρώμης ο πληθυσμός έφτανε το 1.000.000. Στη Ρώμη συρρέουν τα αγαθά από όλη την αυτοκρατορία υπό μορφήν λύτρων για τους αιχμαλώτους και φόρων ή εμπορικών συναλλαγών: ισπανικό και ελληνικό λάδι αιγυπτιακός πάπυρος, πολύτιμα μέταλλα και βοοειδή από την Ιλλυρία, υφάσματα και σκλάβοι από τα παράλια της Μικράς Ασίας. Γυάλινα σκεύη από τις υπερατλαντικές κτήσεις και αγγεία από βιοτεχνίες της Γαλατίας γεμίζουν με κρασί που έχει έρθει από τη Χίο και τη Αντιόχεια. Αφρικανικές λεοπαρδάλεις και λιοντάρια από τη Μεσοποταμία πλουτίζουν τις επαύλεις των πατρικίων και συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον των πληβείων στις αρένες.
Οι άνθρωποι που βρίσκονται μέσα στα όρια της ρωμαϊκής επικράτειας -των «χιλίων πόλεων»- υπολογίζονται σε περισσότερο από 70 εκατομμύρια. Δεύτερη πόλη της της ρωμαϊκής επικράτειας είναι η Αλεξάνδρεια με 750.000 κατοίκους, ενώ τρίτη κατατάσσεται η Αντιόχεια της Συρίας με πληθυσμό μερικών εκατοντάδων χιλιάδων. Η Πέργαμος υπολογίζεται σε 100.000 και η φημισμένη Πομπηία σε 20.000.
Εταιρείες εύπορων επιχειρηματιών αναλαμβάνουν την τροφοδοσία του στρατεύματος, την είσπραξη δασμών και την εκτέλεση έργων. Μαζί τους μετεγκαθίστανται και οι φτωχοί της Ρώμης. Έτσι στην εποχή του Καίσαρα (προκατόχου του Αυγούστου), ο αριθμός των δικαιούμενων δωρεάν συσσίτιο μειώνεται από 320.000 σε 150.000 άτομα.
Στρατιώτες, φρουροί και απόστρατοι λεγεωνάριοι εγκαθίστανται σε μακρινές επαρχίες και δημιουργούν πόλεις ακριτών της αυτοκρατορίας. Πόλεις οι οποίες προβάλλουν στους τοπικούς πληθυσμούς το πρότυπο του ρωμαϊκού τρόπου ζωής και ταυτοχρόνως δημιουργούν ανάλογες καταναλωτικές ανάγκες και εμπορική κίνηση.
Το 15π.Χ., καθιερώνεται η ελάχιστη περιεκτικότητα των κερμάτων σε χρυσό σαν ένα είδος πρώιμου νομισματικού μέτρου. Το ρωμαϊκό νόμισμα είναι κυρίαρχο στον τεράστιο γεωγραφικό χώρο της pax romana που δεν σημαίνει μόνο τη υποταγή των εχθρών αλλά και την κατατρόπωση των πειρατών, όπως και την ελεύθερη ναυσιπλοΐα. Ένα πλοίο μπορούσε να φτάσει φορτωμένο προϊόντα από την Αλεξάνδρεια στην Όστια, έξω από τη Ρώμη, σε 20 ημέρες, ενώ για τις ποτάμιες μεταφορές αξιοποιούνταν ο Ρήνος, ο Ροδανός και ο Δούναβης.
Περί το έτος 1 η ρωμαϊκή αυτοκρατορία φτάνει στο απόγειο της με ένα εκτεταμένο δίκτυο υποδομών, κυρίως δρόμων, συνολικού μήκους 150.000 χιλιομέτρων, και υδραγωγείων, με ανθούσαν βιοτεχνία, με ανεπτυγμένο τραπεζικό και πιστωτικό σύστημα και ενιαίο νόμισμα. Αυτά τα στοιχεία συνδυάζονται με την αυξανόμενη γεωργική παραγωγή και επιφέρουν μια επιταχυνόμενη αστικοποίηση.
Οι Κινέζοι λίγο πριν και λίγο μετά το έτος 1
Οι Κινέζοι παρέμεναν άγνωστοι στην κύρια -σύμφωνα με τη δυτική οπτική γωνία- εστία του ανθρώπινου πολιτισμού, τη μεσογειακή λεκάνη, μέχρι τα πρώτα προχριστιανικά χρόνια. Λίγες ή ελάχιστες αποδείξεις υπάρχουν για απευθείας επαφές ωστόσο είναι διακριτές η αλληλεπιδράσεις. Παρ’ ότι η Κίνα και η Ρώμη ουδέποτε ανέπτυξαν «διπλωματικές σχέσεις», γνωρίζει η μία την ύπαρξη της άλλης, κυρίως από τις ανταλλαγές προϊόντων (χρυσός, χαλκός, γυαλί, μετάξι, τάπητες, μπαχαρικά κ.λπ). Το μετάξι συνδέθηκε εννοιολογικά τόσο με τη χώρα αυτή, γιατί οι Κινέζοι ήταν οι πρώτοι που κατάφεραν να βγάλουν ένα ακέραιο νήμα από ένα κουκούλι.
Στο πρώιμο αυτό εμπόριο μεσολαβούν από ξηράς οι Πάρθοι και από θαλάσσης οι Έλληνες και οι Άραβες, που διαπλέουν την Ερυθρά Θάλασσα και τον Ινδικό Ωκεανό. Η επιρροή της Ρώμης επεκτείνεται ως τις παρυφές της Ινδίας, ώστε το 25 π.Χ. ο Καίσαρας δέχεται μια ινδική πρεσβεία της δυναστείας των ύστερων Αντρά.
Η Κίνα είναι η άλλη μεγάλη αυτοκρατορία της εποχής. Ο πλούτος συγκρίνεται μόνο με αυτόν της Ρώμης, όπως επίσης και ο πληθυσμός της, ο οποίος εκείνη την εποχή ανέρχεται σε 57.000.000. Από τον προηγούμενο αιώνα είχε αρχίσει από τη δυναστεία των Τσι’ιν το χτίσιμο του τείχους και η ενοποίηση της Κίνας με ταυτόχρονη αντικατάσταση της αριστοκρατίας, στη διεύθυνση του κράτους από μια κλειστή γραφειοκρατία. Η περίοδος συμπίπτει με μια επιστημονική, τεχνολογική αλλά και πολιτιστική άνθηση της Κίνας.
Ένας εμφύλιος πόλεμος αναδεικνύει τη δυναστεία των Χαν, οι οποίοι κατά τις τελευταίες δεκαετίες προ Χριστού -έπειτα από μια περίοδο απομονωτισμού- ανοίγουν τα σύνορα της χώρας στο εξωτερικό εμπόριο. Το κινέζικο μετάξι δεν είναι το μόνο προϊόν που φτάνει στην ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Την εποχή αυτή οι Κινέζοι γνωρίζουν τα μυστικά τη επεξεργασίας του χαρτιού και της παραγωγής της πορσελάνης. Το 9π.Χ. ο Βανγκ Μανγκ, ένας αυτοκρατορικός εξ αγχιστείας συγγενής σφετερίζεται το θρόνο, θέτοντας τέλος στη δυναστεία των πρώιμων (δυτικών) Χαν και την έναρξη μιας δικής του μεταρρυθμιστικής διοίκησης που θα διαρκέσει μέχρι το 23μ.Χ. για να τη διαδεχθεί αμέσως μετά και μέχρι το 220μ.Χ. η δυναστεία των (ανατολικών) Χαν. Από το 6μ.Χ., διαδίδονται στην κομφουκιανή και ταοϊστική Κίνα τα βουδιστικά βιβλία.