Σύμφωνα με τη νεκρολογία που δημοσίευσε η «Γενική Εφημερίς» στις 2 Απριλίου 1827, ο Νικολής Αποστόλης ήταν «Χρηστός και ήσυχος πολίτης, τίμιος άνθρωπος και φιλόπατρις εις το άκρον». Ο χαρακτηρισμός αυτός ανταποκρίνεται απόλυτα στον αρχηγό της ναυτικής μοίρας του ηρωικού νησιού των Ψαρών, του οποίου ο βίος και η όλη δράση του διακρίνονται για τη γενναιότητα, τη μεγαλοψυχία, τη φιλοπατρία του και την ανιδιοτέλεια του.
Ο Νικολής Αποστόλης γεννήθηκε στα Ψαρά το 1770 και καταγόταν από παλιά ναυτική οικογένεια του νησιού. Όπως όλοι οι γόνοι των ναυτικών νησιών, από νεαρή ηλικία στράφηκε στη θάλασσα και εργάστηκε σε εμπορικά πλοία, όπου απέκτησε ναυτικές γνώσεις χρήσιμες για τη μετέπειτα εθνική δράση του κατά τον αγώνα της ανεξαρτησία. Κατατάχθηκε εθελοντικά στον στόλο του Λάμπρου Κατσώνη, όταν ο τελευταίος κατήλθε στο Αιγαίο εναντίον των Τούρκων. Σώθηκε από θαύμα στην ναυμαχία του Καφηρέως και κατέφυγε με άλλους Λαμπρινούς στην Άνδρο, μετά στα Κύθηρα και επέστρεψε στα Ψαρά.
Μετά την ήττα του Κατσώνη, ο Αποστόλης επιδόθηκε μαζί με τον αδελφό του Γεώργιο στο εμπόριο, αρχικά ως συνοδός των εμπορευμάτων στη Ευρώπη, όπου του δόθηκε η ευκαιρία να μάθει ξένες γλώσσες (αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά), ενώ από το 1793 ως ιδιοκτήτης εμπορικού πλοίου, με το οποίο ταξίδεψε από τον Πόντο και τη Μαύρη Θάλασσα ως τη Βόρεια Θάλασσα και έφθασε ως την Ολλανδία και αποκόμισε τεράστια κέρδη.
Το 1818 ο Νικολής Αποστόλης επιστρέφει στην πατρίδα του και αφιερώνει πλέον όλο το δυναμικό του σε αυτήν. Το ίδιο έτος μυήθηκε και στη Φιλική εταιρεία μαζί με τον συμπατριώτη του Δημήτριο Ν. Μαμούνη, έγινε έφορος της και αφοσιώθηκε στην προετοιμασία της Επανάστασης. Στις 10 Απριλίου 1821 ανήγγειλε στους εφόρους των Σπετσών ανήγγειλε στους εφόρους των Σπετσών Παναγιώτη Μπόταση και Γ. Πάνου την απόφαση του νησιού να συμμετάσχει με τα πλοία του στον Αγώνα και τους καλούσε να ενώσουν τους στόλους των δύο νησιών για την από κοινού αντιμετώπιση της εξόδου του εχθρικού στόλου στο Αιγαίο, επισημαίνοντας πολύ έγκαιρα την αποτελεσματικότητα της ένωσης των ναυτικών δυνάμεων.
Ο Νικολής Αποστόλης στις 28 Απριλίου 1821 διορίστηκε ναύαρχος του ψαριανού στόλου και έλαβε μέρος σχεδόν σε όλες τις ναυτικές εκστρατείες, ιδιαίτερα στις ναυμαχίες Κω-Αλικαρνασσού και Γέροντα τον Αύγουστο του 1824.
Τα πυρπολικά της επανάστασης υπό τις οδηγίες του Νικολή Αποστόλη έγιναν ο τρόμος και ο φόβος του εχθρικού στόλου, προξενώντας σοβαρές απώλειες και σύγχυση. Ο γενναίος Ψαριανός ναυτικός συνέχισε να αγωνίζεται και μετά την καταστροφή της πατρίδας του τον Ιούνιο του 1824, παίρνοντας μέρος σε ναυτικές επιχειρήσεις ως το τέλος της ζωής του. Ο θάνατος από πνευμονία τον βρήκε στις 19 Απριλίου 1827, στη διάρκεια ακόμη μιας αποστολής, προτού προλάβει να δει ελεύθερη την Ελλάδα, για την οποία προσέφερε τις υπηρεσίες του, αλλά και την τεράστια περιουσία του.
Στις αρετές του Νικολή Αποστόλη καταγράφεται και η φιλανθρωπία. Σύμφωνα με τον γραμματικό του Κυριάκο Μαμούνη, κατά τη διάρκεια της μεταφοράς Ελλήνων προσφύγων σε νησιά του Αιγαίου, ο Νικολής Αποστόλης, αφού τους αποβίβασε στην Κέα και την Ύδρα, τους κάλεσε όλους μπροστά του και τους μοίρασε χρήματα.
Με πληροφορίες από: Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών