Ο Μπενίτο Μουσολίνι, παίρνοντας την εξουσία το 1922, δημιουργεί ένα προσωποπαγές
καθεστώς, το οποίο φυσικά, όπως όλα αυτά τα καθεστώτα, είναι μονοκομματικό, δεν υπάρχει περίπτωση αντιπολίτευσης, στην καλύτερη περίπτωση οι αντιπολιτευόμενοι βρίσκονται στις φυλακές και στις εξορίες.
Υπάρχει πάρα πολύ μεγάλη και δυναμική προπαγάνδα. Ο Μουσολίνι γίνεται δεκτός παντού, σε όλες τις πόλεις της Ιταλίας, όπου και αν βρίσκεται. Είναι νέος, δυναμικός και ρήτορας. Ο Μουσολίνι είναι ο πατέρας όλων, μιλά συνεχώς για τους αγρότες, για τους εργάτες, δεν υπάρχει άλλος λόγος για τον οποίο βρίσκεται στην εξουσία παρά για τους αγρότες και για τους εργάτες. Βρίσκεται κάθε τόσο στα χωράφια και συμμετέχει με αγρότες σε αγροτικές εργασίες. Τέτοιες εικόνες προβάλλονται, έτσι ώστε όλη η Ιταλία να ξέρει πόσο αφοσιωμένος είναι στην υπόθεση των αγροτών. Επισκέπτεται εργοστάσια και μπαίνει στις εργασίες. Διατρανώνει με κάθε τόνο ότι είναι εκεί για να υπερασπίσει τα συμφέροντα των εργατών και των αγροτών, του λαού, και για αυτό και δίνει μεγάλη έμφαση στα δημόσια έργα.
Ο Μουσολίνι διοίκησε την Ιταλία από το 1922 έως το 1943, που η Ιταλία κατεκτήθη από τα αμερικανικά στρατεύματα, δηλαδή 21 χρόνια. Στη διάρκεια αυτών των χρόνων δημιουργήθηκαν πολλά δημόσια έργα. Οι αουτοστράντες, οι autostrade της Ιταλίας, οι δημόσιες μεγάλες εθνικές οδοί της Ιταλίας, έχουν τη βάση τους στα χρόνια του Μουσολίνι κατά τα οποία και δημιουργήθηκαν πολλά λιμάνια, πανεπιστήμια, σχολεία, νοσοκομεία, τούνελ, αποξηράνσεις.
Επιπλέον στην περίοδο αυτή, ο Μουσολίνι ασχολήθηκε με τη βελτίωση της θέσης των εργατών, επέβαλε στα εργοστάσια διακοπές εργασίας για την ανάπαυση, φρόντισε να υπάρχει κάποιου τύπου ενίσχυση της διατροφής των εργαζομένων μέσα στους χώρους εργασίας, προέβλεψε πρώτος εκείνος τη δημιουργία καλοκαιρινών διακοπών για τα παιδιά των εργατών -κατασκηνώσεις που οργάνωνε το κράτος- και για πρώτη φορά οργανώθηκε στον κόσμο δημόσια ασφάλιση όλων των κατοίκων της Ιταλίας. Δεν είναι τυχαίο ότι και στην Ελλάδα το Ίδρυμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων, το ΙΚΑ, δημιουργήθηκε από τον Ιωάννη Μεταξά.
Ο Μουσολίνι δεν ήταν εναντίον των εργοστασιαρχών αλλά πίστευε ότι θα πρέπει τα εργοστάσια, οι εργοστασιάρχες της Ιταλίας, ο επιχειρηματικός κόσμος που δρα στην Ιταλία να είναι Ιταλοί και φυσικά να επιτηρούνται από το κράτος, ούτως ώστε να μη βλάπτουν, να μην ξεπερνούν τα εσκαμμένα, να σέβονται τη ζωή των εργατών. Δημιούργησε εξ αυτού δρόμους εποπτείας της λειτουργίας των εργοστασίων, χωρίς να είναι εναντίον των εργοστασιαρχών. Εξάλλου είχε την πολιτική τους υποστήριξη, καθώς η Ιταλία μπήκε σε περίοδο παραγωγής και η οικονομία της σε άνοδο.
Ο Μουσολίνι προέβλεψε, σε κάθε βιομηχανική μονάδα, τη δημιουργία χώρων γρήγορης επέμβασης σε περίπτωση εργατικού ατυχήματος και νοσοκομειακών μονάδων σε διάφορα επίκαιρα σημεία, ακριβώς για να μπορούν γρήγορα να έχουν οι Ιταλοί περίθαλψη. Αυτό το κλίμα στην Ιταλία δημιούργησε βάσεις κοινωνικές.
Ο Μουσολίνι είχε υποστήριξη στη διάρκεια της διακυβέρνησης της Ιταλίας. Εκείνο στο οποίο είχε επίσης μεγάλες επιτυχίες ήταν οι πόλεμοι επέκτασης της Ιταλίας. Στο τέλος του 19ου αιώνα, η Ιταλία είχε επιδιώξει, το 1895, να καταλάβει την περιοχή της Αβησσυνίας -της Αιθιοπίας- και έγινε ο Α’ Ιταλοαιθιοπικός πόλεμος, μεταξύ 1895-1896, ο οποίος έληξε με αποτυχία της Ιταλίας, ήταν μια ήττα της Ιταλίας. Ο Μουσολίνι επιτέθηκε ξανά εναντίον της Αιθιοπίας, είναι ο Β΄ Ιταλοαιθιοπικός πόλεμος -μεταξύ 1935-1936- στον οποίο η Ιταλία ήταν νικήτρια.
Οι περιοχές της Αφρικής τις οποίες κατέκτησε η Ιταλία υπό τον Μουσολίνι είναι η περιοχή της Λιβύης και η περιοχή της Αβησσυνίας, δηλαδή αυτό που σήμερα είναι Αιθιοπία και Σομαλία, οι οποίες έγιναν τμήμα της Ιταλίας. Εκτός από αυτό, η Ιταλία κατέκτησε την Αλβανία. Από το 1912 τα Δωδεκάνησα, τα οποία βρίσκονταν σε ιταλικά χέρια και η Ιταλία έλεγχε τμήμα της Μικράς Ασίας, το οποίο επίσης χειρίζονταν ο Μουσολίνι. Εκτός από αυτό είχε πλευρές επέμβασης προς την Κορσική και προς την Τύνιδα.
Ο Μουσολίνι είναι εκείνος ο οποίος έδωσε τη λύση σε σχέση με το Βατικανό και το Πατριαρχείο Ρώμης, είναι εκείνος ο οποίος πολιτικά αποφάσισε ότι το Πατριαρχείο Ρώμης θα λειτουργεί στο Βατικανό και όρισε την περιοχή γύρω από το Πατριαρχείο Ρώμης ως ανεξάρτητο κράτος.