Ο Μαρτίνος Λούθηρος και τα χρήματα της Εκκλησίας

Στο 1500, η Καθολική Εκκλησία έχει απαλλαγεί από τους ενοχλητικούς ανθρώπους, όπως ο Τζον Ουίκλιφ, ο Γιαν Χους. Και ήδη έχει λύσει και κάποια της ζητήματα με τη Σύνοδο της Κωνστάντζας. Έπειτα, επειδή βρίσκεται σε καλύτερη ροή και έχει και πολλά χρήματα που έρχονται από την Αμερική, αφού η Ισπανία είναι γενναιόδωρη και ενισχύει τον Πάπα με χρήματα, το Πατριαρχείο της Ρώμης βάζει ως στόχο του να δημιουργήσει τον ναό του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό, που είναι ο μεγαλύτερος χριστιανικός ναός της Γης.

Η Καθολική Εκκλησία είχε πάντα ανάγκη για χρήματα, γιατί ήταν πολυδάπανος οργανισμός, και εξοικονομούσε χρήματα με διάφορους τρόπους. Στο ταμείο της εισέρρεαν πολλά χρήματα από τις θαυματουργές εικόνες. Επίσης υπήρχε ένα πάθος για τη συλλογή αγίων αντικειμένων και οστών. Τα οστά των αγίων ήταν περιζήτητα και μεταφέρονταν με μεγάλες τιμές, με τιμές βασιλέων, εκτίθεντο στους ναούς και έπαιζαν ρόλο, βέβαια, στη θρησκευτικότητα, αλλά βοηθούσαν και στα εισοδήματα της Καθολικής Εκκλησίας.

Ακριβώς αυτή την πρακτική της Καθολικής Εκκλησίας κατηγορούν, επίσης, οι πρόδρομοι της Μεταρρύθμισης, οι οποίοι και θεωρούν και κατηγορούν την Εκκλησία ότι τελικά εκμεταλλεύεται τα πάντα και δημιουργεί ψεύτικες καταστάσεις για να αποσπά χρήματα από τους φτωχούς ανθρώπους. Μάλιστα εκείνο το οποίο βρίσκεται στο κέντρο των επικρίσεων είναι η πρακτική της Εκκλησίας να πουλά συγχωροχάρτια. Τα συγχωροχάρτια πωλούνταν με διάφορες τιμές. Είχαν άλλη τιμή για τους πλουσιότερους, άλλη για τους φτωχότερους, και διακινούνταν από ομάδες ιερωμένων στους απλούς ανθρώπους, αλλά και βέβαια στους πλουσίους ανθρώπους με ειδικές προβλέψεις.

Το γεγονός ότι ετοιμάζεται αυτός ο μεγάλος ναός του Αγίου Πέτρου, κάνει την πλευρά
της Εκκλησίας της Ρώμης, να εντείνει τις προσπάθειές της για περισσότερα χρήματα και την πώληση των συγχωροχαρτιών. Και αυτό είναι που θα φέρει σε μεγάλη οργή έναν ιερέα, έναν ιερωμένο της Καθολικής Εκκλησίας, καθηγητή της θεολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βιτεμβέργης της βόρειας Γερμανίας, ο οποίος και ονομαζόταν Martin Luther. Είναι ο Μαρτίνος Λούθηρος, ο οποίος άλλαξε την Εκκλησία με μια νέα τομή που θα είναι ο προτεσταντισμός.

Ο Μαρτίνος Λούθηρος διδάσκει στο Πανεπιστήμιο της Βιτεμβέργης και από άμβωνος και από την έδρα του Πανεπιστημίου και κατηγορεί την Καθολική Εκκλησία για πολυτέλεια. Ο Μαρίνος Λούθηρος είναι έξαλλος με τη διακίνηση λειψάνων και ιερών οστών. Κατηγορεί την Καθολική Εκκλησία ότι στην ουσία όχι απλώς εξαπατά, όχι απλώς κλέβει τους απλούς ανθρώπους, αλλά ότι προάγει την πολυθεΐα κάνοντας τους ανθρώπους να προσκυνούν κόκαλα, για τα οποία κατηγορεί την Εκκλησία ότι δεν προέρχονται από κανέναν άγιο, αλλά ότι προέρχονται από νεκροταφεία και παριστάνονται ότι είναι ιερά λείψανα. Πιστεύει απολύτως στην πτωχεία των κληρικών και της Εκκλησίας.

Ο Μαρτίνος Λούθηρος θα κινηθεί στην κατεύθυνση του Γιαν Χους, δηλαδή ότι πρέπει ο κλήρος να είναι σε πενία, αλλά πίστευε και ότι πρέπει να δημευθεί ο πλούτος της Εκκλησίας και των μοναστηριών. Ο Μαρτίνος Λούθηρος, λοιπόν, είναι επηρεασμένος από αυτούς τους ανθρώπους. Δεν φοβάται. Δεν φοβάται τον θάνατό του. Οι προηγούμενοι έχουν χαθεί. Ο Γιαν Χους κάηκε στην πυρά. Ο Ιερώνυμος της Πράγας κάηκε στην πυρά. Ο Τζιρόλαμο Σαβοναρόλα, άλλος ένας πρόδρομος της Μεταρρύθμισης, κάηκε στην πυρά. Εκείνος είναι από αυτούς τους ανθρώπους τους ταγμένους, ο οποίος πιστεύει ακράδαντα ότι ήρθε η ώρα να δράσει.

Ο λόγος που τον έφερε σε αυτό το σημείο είναι το εξής: o Μαρτίνος Λούθηρος ήταν ένας Βορειογερμανός, αφοσιωμένος στον στόχο του, στοχευμένος, εργατικός, ο οποίος ψάχνει να βρει τι γίνονται τα χρήματα τα οποία συγκεντρώνει η Καθολική Εκκλησία από την πώληση συγχωροχαρτιών, από τη διακίνηση ιερών οστών και θαυματουργών εικόνων.

Έχοντας κάνει μια έρευνα, καταλήγει ότι περίπου τα μισά χρήματα από αυτά που συγκεντρώνονται από τους πιστούς για τον μεγάλο σκοπό της ανέγερσης του μεγαλύτερου χριστιανικού ναού στον κόσμο στο Βατικανό, πηγαίνουν στον μεγαλύτερο τραπεζικό οίκο της Ευρώπης που εκείνη την εποχή ήταν ο τραπεζικός οίκος των Φούγκερ (γερμανικός τραπεζικός οίκος). Το 50% λοιπόν των
εισοδημάτων της Εκκλησίας πηγαίνει στην τράπεζα των Φούγκερ, γιατί ο Πάπας έπρεπε να
ξεπληρώσει τα χρήματα τα οποία είχε ξοδέψει για να ανεβεί στο αξίωμά του. Αυτό έκανε τον
Μαρτίνο Λούθηρο να γίνει έξαλλος και να αποφασίσει να δώσει τέλος σε αυτή τη διαφθορά
της Εκκλησίας στην οποία ανήκε και της οποίας ήταν τμήμα του ιερατείου και καθηγητής της
θεολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βιτεμβέργης.

Έτσι, μια μέρα έγραψε τις 95 θέσεις του εναντίον της Καθολικής Εκκλησίας σε ένα μεγάλο χαρτί. Το οποίο και κόλλησε στον καθεδρικό ναό της Βιτεμβέργης μια Κυριακή. Αυτή η θυροκόλληση των 95 θέσεων εναντίον των πρακτικών της Καθολικής Εκκλησίας του Λουθήρου είναι η αρχή πλέον του κινήματος της Μεταρρύθμισης, της Θρησκευτικής Μεταρρύθμισης, του προτεσταντισμού. Το 1517 ξεκινά το επόμενο σχίσμα της Καθολικής Εκκλησίας.