Ο Λέων Α’ ο Θραξ

Ο αυτοκράτορας Μαρκιανός, πριν πεθάνει, δεν είχε ορίσει διάδοχο. Μετά τον θανατό του, χιλίαρχος Άσπαρ (γερμανικής καταγωγής) ανέβασε στον θρόνο τον Λέοντα Α’ που καταγόταν από την Θράκη, ο πρώτος αυτοκράτορας ελληνικής καταγωγής. Ο Λέων Α’ ο Θραξ πήρε το στέμμα από τα χέρια του πατριάρχη σε συμβολική τελετή.

Ο Άσπαρ πίστευε ότι θα τον είχε πειθήνιο όργανό του, αλλά διαψεύστηκε γιατί ο Λέων δεν ήταν διατεθειμένος να παίξει το παιχνίδι του φιλόδοξου Γερμανού προστάτη του. Από την πρώτη στιγμή της βασιλείας του προσπαθούσε να βρει τρόπο να απαλλαγεί από τον επίτροπό του.

Αποφάσισε να περιορίσει τη στρατιωτική δύναμη του Άσπαρ, που αποτελείτο από Γερμανούς μισθοφόρους. Δημιούργησε έναν στρατό από ντόπιους, τους πολεμοχαρείς Ισαύρους που κατοικούσαν στη Φρυγία, Πισιδία και Κιλικία. Κάλεσε τον Ίσαυρο φύλαρχο Ταρασικόντισα, ο οποίος ήρθε με ισχυρές δυνάμεις στην Κωνσταντινούπολη, πήρε το όνομα Ζήνων και προσελήφθη στην ιδιαίτερη υπηρεσία του αυτοκράτορα. Λίγο αργότερα ανέλαβε να οργανώσει τη βασιλική φρουρά από Ισαύρους.

Ο Λέων ο Α’ για να εξασφαλίσει την αφοσίωση του Ζήνωνα τού έδωσε για σύζυγο την κόρη του Αριάδνη και τον τίτλο του Πατρικίου. Έτσι λοιπόν ο Λέων, φροντίζοντας για την προσωπική του ασφάλεια, έβαλε τις βάσεις για δημιουργία εθνικού στρατού, που ήταν απαραίτητος για το Βυαζαντινό Κράτος για την εξουδετέρωση των ξένων μισθοφόρων, οι οποίοι απειλούσαν την ίδια την ύπαρξη του Κράτους.

Ο Ζήνων απέκτησε σιγά-σιγά δύναμη στη βασιλική αυλή και αυτό μάλλον οφείλεται στο γεγονός ότι το βυζαντινό Κράτος άλλαξε στάση απέναντι σους Βανδάλους, επιχειρώντας εναντίον τους εκστρατεία το 468.

Οι Βάνδαλοι ήταν γερμανικό φύλο που είχε εγκατασταθεί στην Ισπανία. Από την Ισπανία πέρασαν στην Αφρική και κατέλαβαν τις ρωμαϊκές κτήσεις της βορειοδυτικής Αφρικής. Με πρωτεύουσα και ορμητήριο την Καρχηδόνα ενεργούσαν επιδρομές στα ιταλικά και ελληνικά παράλια.

Το 455 ο αρχηγός τους Γιζέριχος ήρθε με στόλο στην Ιταλία και κατέλαβε τη Ρώμη, την οποία για δύο εβδομάδες οι στρατιώτες του λεηλατούσαν καταστρέφοντας με αγριότητα τα έργα τέχνης (απόαυτό το γεγονός προέρχεται και η λέξη «βανδαλισμός». Ο Γιδέριχος είχε φτάσει και στα νησιά του Ιουνίου Πελάγους. Η Ζάκυνθος αλλά και η Μάνη της Πελοποννήσου είχαν υποφέρει από επιδρομές των Βανδάλων.

Ο Λέων ο Α’ αποφάσισε να τους αντιμετωπίσει το 468, χτυπώνατς το ορμηήριο τους. Οργάνωσε ισχυρό στόλο με 1.113 πλοία και στρατό από 100.000 άνδρες. Αρχηγός της υπερπόντιας εκστρατείας ορίστηκε ο Βασιλίσκος, αδελφός της βασίλισσας Βηρίνη, συζύγου του Λέοντα. Η τεράστια αυτοκρατορική αρμάδα έφτασε στην Καρχηδόνα. Οι Βάνδαλοι κατατρόμαξαν όταν της είδαν.

Ο Γιδέριχος ζήτησε από τον Βασιλίσκο να του δώσει πέντε μέρες προθεσμία για να συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις του αντιπάλου το. Ο Βασιλίσκος με τη συμβουλή του Άσπαρ δέχτηκε την παράκληση του Γιδέριχου. Ο τελευταίος ετοίμασε στόλο από πυρπολικά και επιτέθηκε αιφνιδιαστικά στον αυτοκρατορικό στόλο που ήταν αραγμένος. Η καταστροφή του βυζαντινού στόλου ήταν σχεδόν ολοκληρωτική. Ελάχιστα πλοία επέστρεψαν στην Κωνσταντινούπολη. Μαζί επέστρεψαν και ο ναύαρχος Βασιλίσκος και ο σύμβουλος του Άσπαρ. Ο Βασιλίσκος σώθηκε από την οργή του Λέοντα, μετά από επέμβαση της βασίλισσας Βηρίνης, που ήταν αδελφή του. Ο Άσπαρ όχι μόνο δεν τιμωρήθηκε, αλλά ανέκτησ ετην εύνοια του αυτοκράτορα γιατί είχε ταχθεί κατά της εκστρατείας.

Όμως λίγα χρόνια αργότερα ξέσπασε πάλι το αντιβαρβαρικό κίνημα. Ο Άσπαρ δολοφονήθηκε μέσα στα ανάκτορα από τη φρουρά του αυτοκράτορα. Ακολούθησε μεγάλη σφαγή Γότθων και άλλων διαφόρων ξένων που βρίσκονταν στην αυτοκρατορική υπηρεσία. Έτσι οι βάρβαροι απομακρύνθηκαν από τις θέσεις που κατείχαν και αντικαταστάθηκαν από τους Ίσαυρους.

Μετά από τρία χρόνια το 474 πέθανε και ο Λέων Α’, ο οποίος από τους συγχρόνους του είχε χαρακτηριστεί Μέγας, αλλά στην πραγματικότητα δεν μπορεί να του δοθεί αυτός ο χαρακτηρισμός. Ήταν δραστήριος και συνετός αυτοκράτορας. Υπήρξε φίλος των ελληνικών γραμμάτων και υποστήριξε τις επιστήμες, τις τέχνεςκαι την Ορθοδοξία. Ο Λέων Α’ καθιέρωσε την Κυριακή ως ημέρα αργίας.