Ο κύκλος του χρόνου

Οι άνθρωποι, γινόμενοι γεωργοί, έπαψαν να κινούνται καρποσυλλέγοντας και κυνηγώντας και καλλιεργούν τη γη. Αυτή η κατάσταση σήμαινε ότι μέσα στον χρόνο υπάρχουν μερικές περίοδοι που είναι αδυσώπητα επιτακτική η ανάγκη να γίνουν συγκεκριμένα πράγματα. Ο κύκλος του χρόνου έπρεπε να οριοθετηθεί και να τεμαχιστεί.

Όταν οι άνθρωποι ήταν καρποσυλλέκτες και κυνηγοί δεν υπήρχε τέτοια ανάγκη. Φυσικά πάντα υπήρχε η ανάγκη της παρατήρησης, το κρύο τον χειμώνα, η ζέστη το καλοκαίρι, ανάλογα βέβαια με την περιοχή που κινούνταν κανείς. Ο κύκλος του κλίματος του χρόνου ήταν στο μυαλό των ανθρώπων, αλλά κάπως χαλαρά. Τώρα στην περίοδο της γεωργίας αυτός ο κύκλος είχε άμεση αλληλεπίδραση με την ζωή του ανθρώπου και την επιβίωση του.

Τώρα όμως μέσα στον κύκλο του χρόνου και την εναλλαγή των εποχών, έπρεπε ο άνθρωπος να χωρίσει τον χρόνο σε μικρότερα χρονικά διαστήματα με κάποιο τρόπο και να ξέρει κάθε στιγμή τι έπρεπε να κάνει. Διότι δεν σπέρνεις οποιαδήποτε εποχή του χρόνου, σπέρνεις σε μια συγκεκριμένη εποχή του χρόνου, ανάλογα με τον τόπο που βρίσκεσαι και το κλίμα και τα νερά. Όλα αυτά τα είχαν παρατηρήσει.

Ακόμη έκαναν μεγάλες παρατηρήσεις και στο βάθος που σπέρνεις, σε πόσο βάθος το σπέρνεις για να έχεις καλό αποτέλεσμα, πόσο συχνά τα ποτίζεις. Τους πήρε χιλιάδες χρόνια προφανώς για αυτές τις παρατηρήσεις. Όλα αυτά τα ζητούμενα τεμαχίζουν τον χρόνο.

Επομένως χρειάστηκε ο άνθρωπος να παρατηρήσει τον κύκλο του χρόνου και αυτός ο πρώτος γεωργός στις χιλιετίες που κύλησαν χρειάστηκε μια βοήθεια. Από πού θα μπορούσε να ορίσει τον κύκλο του έτους ο άνθρωπος; Κοιτώντας κάποια σταθερά στοιχεία του ουρανού. Δύο μεγάλα στοιχεία του ουρανού ο ήλιος, το φεγγάρι και κάποιοι αστερισμοί πάνω στον ουρανό έμοιαζαν να είναι οι σύμμαχοι του.

Στην Αίγυπτο ειδικά, που είναι η χώρα που πρωτοπόρησε στην αποκωδικοποίηση του κύκλου του χρόνου, του έτους, δεν ήταν μόνο ο ήλιος, το φεγγάρι και οι αστερισμοί, αλλά και οι πλημμύρες του Νείλου, οι οποίες ήταν τόσο πολύ συνεπείς την ημέρα και την ώρα και το σημείο που συνέβαιναν, ώστε βοηθήθηκαν με αυτές τις παρατηρήσεις να καταλήξουν πρώτοι στο ποιος είναι ο σωστός κύκλος κάθε φορά του έτους.

Το σημείο που πιο εύκολα παρατηρεί κανείς σε σχέση με τον κύκλο των πραγμάτων είναι η Σελήνη. Η Σελήνη ως ουράνιο στοιχείο έχει το χαρακτηριστικό ότι γεμίζει και αδειάζει. Αν το παρατηρήσει κανείς αυτό, το άδειασμα και το γέμισμα, ένας κύκλος της Σελήνης καλύπτει 29,5 ημέρες. Σήμερα γνωρίζουμε ότι το έτος έχει 365 ημέρες, όμως, ο σεληνιακός κύκλος του έτους είναι 354 ημέρες. Αυτό μας οδηγεί σε ένα έτος 354 ημερών. Επειδή σε οδηγεί σε ένα έτος 354 ημερών εσύ το τεμαχίζεις αυτό το έτος σε επιμέρους. Ο κάθε μήνας σου είναι 29 ημέρες, είναι ο κύκλος μιας φοράς της σεληνιακής πορείας. Όμως αυτό το σεληνιακό έτος σε πετάει έξω από τον πραγματικό κύκλο του έτους, που είναι 365 ημέρες και 6 ώρες της ημέρας, κατά 11 ημέρες τον χρόνο.

Έτσι, επειδή οι πρώτοι λαοί της Μεσοποταμίας χρησιμοποίησαν την Σελήνη ως οδηγό τους κατέληξαν σε ένα κύκλο 354 ημερών και στη δημιουργία 12 μηνών, που ο κάθε μήνας είχε τέσσερις εβδομάδες από επτά ημέρες, δηλαδή 4Χ7=28, ήταν η εγγύτερη διαίρεση του σεληνιακού μήνα (29 ημέρες).

Αυτοί οι λαοί το παρατήρησαν ότι τους πετάει έξω, καθώς κυλάει ο χρόνος, και έτσι βρήκαν μια λύση που κατά κανόνα είναι ότι κάθε τρία χρόνια δημιουργούν έναν ένθετο μήνα 34 περίπου ημερών για να φέρουν ξανά το σύστημα στο σωστό σημείο και το κρατούν μέχρι σήμερα.

Έτσι πορεύτηκαν και πορεύονται οι λαοί της Μέσης Ανατολής. Μέχρι σήμερα οι Άραβες μετρούν το κύλισμα του έτους με τη Σελήνη, έχουν σεληνικό έτος και οι Εβραίοι στο Ισραήλ σήμερα χρησιμοποιούν σεληνιακό έτος. Δεν το έχουν εγκαταλείψει ποτέ, αν και το σεληνιακό έτος έχει το μειονέκτημα ότι σε πετάει έξω κατά 11 περίπου ημέρες το χρόνο.