Ο κρητικός λαός διέθετε πλούσια αίσθηση, με έντονη αγάπη για τη φύση και τη ζωή. Ήταν γεμάτος από αισιοδοξία και δημιουργική διάθεση. Ο κρητικός λαός κατά το μεγαλύτερο μέρος του είναι γεωργικός και ποιμενικός. Έτσι είναι φυσικό να υπάρχουν πολλές και ποικίλες αγροτικές γιορτές που αναφέρονται στην λατρεία των φυσικών δυνάμεων και των βλαστικών δαιμόνων. Τα στοιχεία της αγροτικής ζωής είναι εμφανή στη μινωική τέχνη. Αλλά οι υψηλότερες μορφές πολιτισμού προϋποθέτουν την ύπαρξη αστικού βίου.
Στα μεγάλα κέντρα της Κρήτης είχε δημιουργηθεί κοινωνική αριστοκρατία, με υψηλότερες απαιτήσεις και με οργάνωση ανώτερης μορφής ζωής. Προξενεί κατάπληξη σήμερα η λεπτότητα και η χάρη της γυναικείας αμφίεσης και του καλλωπισμού, ο πλούτος των κοσμημάτων, οι συρμοί των φορεμάτων και των κομμώσεων με την εκθαμβωτική πολυτέλεια τους. Ανάλογη θα ήταν και η αίσθηση της καθαριότητας, η χρήση καλλυντικών και αρωμάτων. Οι τοιχογραφίες των μινωικών ανακτόρων είναι αποκαλυπτικές και η «Παριζιάνα» χαρακτηριστική.
Χαρακτηριστικό γνώρισμα του κρητικού λαού είναι η μεγάλη ελευθερία των γυναικών και η ύπαρξη γυναικείας αριστοκρατίας. Οι γυναίκες της Κρήτης παίρνουν μέρος σε λατρευτικές εκδηλώσεις, σε αγωνίσματα, αλλά και σε κυνηγετικές εξορμήσεις μαζί με τους άνδρες τους. Η ισοτιμία των γυναικών στη μινωική Κρήτη φανερώνει οπωσδήποτε μια ανώτερη αντίληψη της ζωής, που μας ξαφνιάζει αν λάβουμε υπόψιν της θέση της γυναίκας σε μεταγενέστερες κοινωνίες, όπως αυτή της Αθήνας του Περικλή.
Ο κρητικός λαός ήταν θεατρόφιλος. Στην Κνωσό και τη Φαιστό έχουμε τους αρχαιότερους θεατρικούς χώρους στην Ευρώπη. Τα θέατρα ήταν υπαίθριοι πλακόστρωτοι στίβοι με σειρές από λίθινες βαθμίδες για τους θεατές. Τα θέατρα βρίσκονταν στη δυτική πτέρυγα των ανακτόρων. Στη Φαιστό θεατρικός χώρος ήταν ολόκληρη η αυλή. Ακόμη ιδιαίτερη αγάπη είχαν οι Κρήτες στους χορούς. Τοιχογραφίες και άλλες εικονιστικές παραστάσεις μας δείχνουν πόσο επιδέξιοι χορευτές υπήρξαν οι Κρήτες.
Τα αγωνίσματα στίβου δεν έλειπαν από τη μινωική Κρήτη. Παραστάσεις πυγμαχίας και πάλης το αποδεικνύουν. Σε αυτές τις παραστάσεις απεικονίζονται οι αθλητές με κράνη και δίκτυα, για να αποφεύγουν τα χτυπήματα. Ένα κύπελο από την Αγία Τριάδα με τέτοια απεικόνιση θεωρείται η αρχαιότερη μαρτυρία αγωνίσματος στίβου στον ελληνικό χώρο.
Σε όλες τις εκδηλώσεις της ζωής του κρητικού λαού κατοπτρίζεται ο συναισθηματικός κόσμος και ο πόθος ζωής ενός θαυμάσιου λαού, ο οποίος αν και προχωρημένος στη λογική οργάνωση του κοινωνικού βίου, διατηρεί όλη τη δύναμη της φαντασίας και την παιδική δροσερότητα των αισθήσεων.
Με πληροφορίες από: Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών