Ο δράκος παίζει σημαντικό ρόλο στις μυθολογίες αρκετών χωρών. Στη Ρωσία εμφανίζεται στα περισσότερα είδη λαϊκών διηγήσεων. Υπάρχουν επίσης πολλές απεικονίσεις του δράκου.
Σε μερικές λαϊκές γκραβούρες ο Γερουσλάν Λαζαρέβιτς μάχεται ένα πλάσμα που κατοικεί στη λίμνη και μοιάζει με κροκόδειλο. Σε άλλες γκραβούρες ο δράκος είναι ένα φτερωτό τέρας με λέπια, με γαμψά νύχια, μια μακριά στριφογυριστή ουρά και τρία ή έξι κεφάλια με λοφία ή κορώνες. Η γλώσσα του είναι αγκαθωτή και η ουρά του επίσης έχει αγκάθια ή λοφία.
Οι ηθολογικές λαϊκές ζωγραφιές που δείχουν τον πειρασμό, την πτώση και τα βασανιστήρια των αμαρτολών, μαζί με τις ιερές εικόνες και τις τοιχογραφίες της Τελικής Κρίσης, έχουν ξεκάθαρα επηρεαστεί από την Αποκάλυψη του Ιωάννη. Ο δράκος, «αυτό το ερπετό, που είναι ο Διάβολος και ο Σατανάς», πέφτει από τον παράδεισο σε έναν άπατο λάκκο. Σε αυτές τις απεικονίσεις τονίζεται η υποχθόνια όψη του δράκου. παρουσιάζεται να βασανίζει τους κολασμένους σε φλεγόμενες υπόγειες σπηλιές. Συχνά, ο δράκος αποτελεί απλώς μια αλληγορία των πυλών της και καταλήγει να απεικονίζεται στο κάτω μέρος της ζωγραφιάς ως ένα ανοιχτό στόμα που ξερνά φωτιές και φλόγες, στις οποίες κατρακυλούν οι καταδικασμένοι αμαρτωλοί.
Η μάχη μεταξύ του Αγίου Γεωργίου και του δράκου απεικονίζεται επίσης σε ρωσικές ιερές εικόνες. Σε μερικές ο άγιος βυθίζει την λόγχη του στο δράκο. Η συγκεκριμένη σκηνή υπάρχει σε έναν μεγάλο αριθμό εικόνων που χρονολογούνται από τον 12ο ως τον 18ο αιώνα. Σε άλλες εικόνες, ο άγιος ακολουθεί την Γελιζαβέτα, την κοπέλα που έσωσε, η οποία σέρνει τον ηττημένο δράκο από λουρί σαν σκυλί. Είναι η απεικόνιση της γνωστής ιστορίας, σύμφωνα με την οποία μια βάρβαρη γη λεηλατήθηκε από ένα ανθρωποφάγο δράκο σταλμένο από τον Θεό σαν τιμωρία. Έφθασε η ώρα να φαγωθεί η Γελισαβέτα, η χριστιανή κόρη του τσάρου, αλλά θα σωθεί από τον Γεγκόρι, έναν στρατιώτη που περνούσε τυχαία καβάλα πάνω στο άσπρο του άλογο.