Ο Γρηγόριος Μαρασλής (ρωσικά: Григорий Григорьевич Маразли, 25 Ιουλίου 1831 – 1 Μαΐου 1907) ήταν Ρώσος έμπορος και πολιτικός ελληνικής καταγωγής. Κατά τη διάρκεια της ζωής του πραγματοποίησε πλήθος δωρεών στην Οδησσό και την Ελλάδα. Ο πατέρας του Γρηγόριου Μαρασλή, ο Γρηγόριος Μαρασλής (1770/80–1853), Έλληνας από τη Φιλιππούπολη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (σήμερα η βουλγαρική πόλη Πλόβντιβ), εγκαταστάθηκε στη νεοσύστατη Οδησσό το 1803. Προηγουμένως, ασχολιόταν με το εμπόριο στην Ταυρική Χερσόνησο και στο Ταγκανρόγκ. Η δραστηριοποίηση στον τομέα της εξαγωγής άρτου του έδωσε τη δυνατότητα να αποκτήσει μεγάλη περιουσία. Ο Γρηγόριος Μαρασλής είχε μάλιστα ανακηρυχτεί επίτιμος πολίτης της Οδησσού.
Ο πατέρας Γρηγόριος Μαρασλής παντρεύτηκε την κόρη εμπόρου της 1ης συντεχνίας, τη Ζωή Θεοδωρίδη, και έκαναν τρία παιδιά. Σύμφωνα με άλλες πληροφορίες λέγεται ότι αυτός ήταν ο δεύτερος γάμος του Γρηγορίου. Τις πληροφορίες αυτές ενισχύει και η μεγάλη διαφορά ηλικίας του Γρηγορίου και της Ζωής.
Μόρφωση και Σταδιοδρομία του Γρηγορίου Μαρασλή
Ο Γρηγόριος Μαρασλής την έλαβε σε ιδιωτικό οικοτροφείο της Οδησσού και ύστερα στο λύκειο «Αρμάν-Εμανουέλ ντε Ρισελιέ» (τμήμα Νομικής), που ήταν ένα από τα παλαιότερα εκπαιδευτικά ιδρύματα της Οδησσού και είχε ιδρυθεί από τον διάσημο δούκα Ντε Ρισελιέ. Μετά το τέλος των σπουδών του στο λύκειο το 1850 διορίστηκε στο γραφείου του αρχειοφυλάκιου του κυβερνήτη του Καυκάσου (του πρίγκιπα Μιχαήλ Βοροντσόφ) ως γραμματέας του.
Το 1852 ορίστηκε κολλεγιακός γραμματέας και το 1853 επίτιμος σύμβουλος. Το 1856 ορίστηκε κολλεγιακός εκτιμητής και το 1856 έλαβε το αξίωμα του αυλικού συμβούλου.
Το 1863 με εντολή του αρχειοφυλακίου του κυβερνήτη του Καυκάσου διορίστηκε ως αξιωματούχος για ειδικές αποστολές 6ης τάξεως που αφορούσαν το αρχειοφυλάκιο του ίδιου του Αυτοκράτορα.
Το 1866 απολύθηκε για αδιευκρίνιστο λόγο. Την ίδια χρονιά με εντολή του υπουργείου Εσωτερικών διορίστηκε στο υπουργείο με απόσπαση στη διάθεση του γενικού κυβερνήτη του Νοβοροσίσκ και της Βεσαραβίας. Το 1868 ορίστηκε σύμβουλος της Πολιτείας.
Το 1869 εκλέχτηκε ανάμεσα στους επίτιμους ειρηνοδίκες της δικαστικής περιφέρειας του Ιασίου.
Μετά τη θητεία του στο αρχειοφυλάκιο του κυβερνήτη του Καυκάσου, έζησε για ορισμένο χρονικό διάστημα στο Παρίσι. Έπειτα, επέστρεψε στην Οδησσό και ασχολήθηκε ενεργά με την κοινωνική και πολιτική ζωή. Αρχικά έγινε μέλος της Δούμας και το 1873 μέλος του τοπικού συμβουλίου. Απουσία του δημάρχου της πόλης, το 1871–1872, το 1873 και το 1875 εκτελούσε ο ίδιος τις αρμοδιότητές του. Το 1878 εξελέγη ο δήμαρχος και διατήρησε το αξίωμά του ως το 1895.
Στις 15 Μαΐου 1883, την ημέρα της στέψης του αυτοκράτορα Αλεξάνδρου Γ΄, ο Γρηγόριος Μαρασλής έλαβε το αξίωμα του μυστικού συμβούλου.
Προσωπική ζωή του Γρηγορίου Μαρασλή
Το 1903 στην Οδησσό ο Γρηγόριος Μαρασλής παντρεύτηκε τη Μαρία Κιτς. Ήταν κόρη συνταγματάρχη τάγματος Ουσάρων της Ινγκερμανλάντια.
Στον πρώτο της γάμο η Μαρία Κιτς ήταν παντρεμένη με τον πολιτειακό σύμβουλο (1899) και πρόεδρο του Εμπορικού Δικαστηρίου της Οδησσού (1884–1902) Πάβελ Κιτς (1846–1905). Μετά το χωρισμό τους, παντρεύτηκε τον Μαρασλή.
Εκτός από την οικογένεια Μαρασλή, για την οποία γίνεται λόγος, στην Οδησσό διέμεναν και άλλοι με το επίθετο Μαρασλή, οι οποίοι ήταν ελληνικής καταγωγής. Ορισμένοι από αυτούς ήταν έμποροι του Ακερμάν. Νονά της κόρης εμπόρου του Ακερμάν Βέρας Μαρασλή, η οποία βαπτίσθηκε το 1840 στην Οδησσό, ήταν η Ευρυδίκη Μαρασλή. Πιθανόν να είχαν συγγένεια. Στις 6 Φεβρουαρίου 1870 στην Οδησσό πέθανε ο Κωνσταντίνος Μαρασλής, 88 ετών, ο οποίος σύμφωνα με αναφορές ήταν αυλικός. Ωστόσο, μέλος της αυλής της Ρωσικής Αυτοκρατορίας το 1875 ήταν μόνο ο δήμαρχος της Οδησσού Γρηγόριος Μαρασλής (1831–1907).
Φιλανθρωπικό έργο του Γρηγορίου Μαρασλή
Ο Γρηγόριος Μαρασλής έμεινε στην ιστορία της Οδησσού ως φιλάνθρωπος και ευεργέτης. Η φιλανθρωπική του δράση δεν μπορεί να περιγραφεί επαρκώς σε λίγες γραμμές. Ακολουθούν ορισμένα μόνο παραδείγματα.
Έχτισε εκκλησία αφιερωμένη στον Άγιο Λουκά και την Αγία Ζωή, στη μνήμη των γονιών του, αγόρασε και δώρισε στην πόλη το παλιό αρχοντικό των Ποτότσκι. Με δική του οικονομική υποστήριξη κτίστηκε το κτήριο της δημοτικής βιβλιοθήκης και το κτήριο του Μουσείου του Συλλόγου Ιστορίας και Αρχαιοτήτων της Οδησσού (το σημερινό Αρχαιολογικό Μουσείο). Αρκετές δεκάδες σχολεία, το πρώτο δωρεάν λαϊκό αναγνωστήριο, κέντρο αστέγων, γηροκομείο, εστιατόριο για ορφανά παιδιά και πολλές άλλες εγκαταστάσεις κτίστηκαν από τον Έλληνα ευεργέτη.
Το 1875 που έλαβε τον τίτλο του αυλικού, του δόθηκε το δικαίωμα στο οικόσημο, σύνθημα του οποίου έγινε «Η τιμή πάνω από τις τιμητικές διακρίσεις». Όλη τη ζωή του ο Μαρασλής ακολούθησε πιστά αυτό το σύνθημα.
Ως πρόεδρος του Ελληνικού Φιλανθρωπικού Συλλόγου της Οδησσού ο Γρηγόριος Μαρασλής συνέβαλε ώστε η ελληνική κοινότητα να έχει τη δυνατότητα να προσφέρει όλα τα απαραίτητα μέσα για τις ανάγκες των Ελλήνων μεταναστών. Πρόσφερε στην κοινότητα το σπίτι του πατέρα του, το σπίτι της «Φιλικής Εταιρείας», ένα σπίτι στην οδό Πούσκινσκαγια και έκανε γενναιόδωρες δωρεές στην ελληνική εκκλησία της Αγίας Τριάδος.
Εκτός των συνόρων της Ρωσίας, στην Ελλάδα, τη Βουλγαρία και την Κωνσταντινούπολη, με την υποστήριξη του Γρηγόριου Μαρασλή κτίστηκαν πέντε εκπαιδευτικά ιδρύματα: το Μαράσλειο Διδασκαλείο Αθηνών, το ορφανοτροφείο στην Κέρκυρα, το Μαράσλειο σχολείο στη Φιλιππούπολη (Πλόντβιβ), το Ελληνικό Εμπορικό Μαράσλειο Λύκειο στη Θεσσαλονίκη κ.ά. Αποκορύφωμα της δραστηριότητάς του ήταν η ίδρυση της Μαράσλειας Βιβλιοθήκης.
Ο Γρηγόριος Μαρασλής εκτιμούσε τις επιστήμες και τις τέχνες, ήταν βιβλιόφιλος και ξεχώριζε για τη φιλανθρωπική του δράση η οποία παραμένει μέχρι σήμερα ανεκτίμητη και άξια μνείας.
Για την πολύπλευρη κρατική και κοινωνική του δράση, τόσο με την ιδιότητα του δημάρχου όσο και αργότερα, ο Γρηγόριος Μαρασλής έλαβε τιμητικά βραβεία από τη Ρωσία, την Ελλάδα, την Ιταλία, τη Γαλλία, τη Σερβία, το Μαυροβούνιο, την Τουρκία, το Βασίλειο του Σιάμ (Ταϊλάνδη) και από άλλα κράτη.
Τέλος του Γρηγορίου Μαρασλή
Ο Γρηγόριος Μαρασλής πέθανε την 1η Μαΐου 1907 στην Οδησσό. Ως ανταμοιβή για τις πολύτιμες υπηρεσίες του, με πρωτοβουλία της ελληνικής κοινότητας της Οδησσού, ο Γρηγόριος Μαρασλής κηδεύτηκε σε ένα ξεχωριστό τμήμα της ελληνικής εκκλησίας της Αγίας Τριάδος στην Οδησσό.
Μερικά χρόνια μετά το θάνατό του, οι κάτοικοι της Οδησσού έδωσαν σε έναν από τους ομορφότερους δρόμους της πόλης το όνομά του.
Πηγή: https://rusgreek.ru/el/marazli