Ο Γοργίας καταγόταν από τους Λεοντίνους της Σικελίας. Έζησε μεταξύ 483π.Χ. και 385π.Χ. Ώθησε περαιτέρω τη σχετικότητα του Πρωταγόρα, σε σημείο να φτάσει μέχρι τον μηδενισμό, αρνούμενος τα πάντα, όχι όμως και την άρνηση του. Μαρτυρίες για το βίο και το έργο του έχουν σωθεί. Ο Γοργίας έπαιρνε από κάθε μαθητή του 100 μνες.
Έργα του τιτλοφορούνται ως εξής: Περί του μη όντος ή περί φύσεως, Εγκώμιον εις Ηλείους, Ελένης Εγκώμιον, Υπέρ Παλαμήδους απολογία, Τέχνη. Ο Γοργίας προτιμούσε να να μην ονομάζεται σοφιστής, αλλά ρήτωρ. Υποστήριξε μάλιστα ότι δεν δίδασκε τόσο τη ρητορική, όσο την τέχνη της πειθούς, την δυνατότητα δηλαδή οι μαθητές του να πείθουν τον καθένα για οποιοδήποτε πράγμα. Αυτή μάλιστα η τέχνη κατά τον Γοργία, μπορεί κάλλιστα να χρησιμοποιηθεί προς ίδιον όφελος.
Ο Γοργίας είναι εισηγητής τεχνικών, οι οποίες βοηθούν τον ακροατή στην αποδοχή όσων υποστηρίζει ο ρήτορας, όπως ο αριθμός των συλλαβών, οι ομοηχίες, οι ομοιοκαταληξίες και άλλες που ονομάσθηκαν γοργίεια σχήματα.
Το έργο του Περί του μη όντος ή Περί φύσεως το χώριζε ο Γοργίας σε τρία μέρη. Στο πρώτο μέρος υποστήριζε ότι δεν υπάρχει τίποτα. Στο δεύτερο αποδεχόμενος ότι υπάρχει το ον, έλεγε ότι, ακόμη και στην περίπτωση αυτή τότε αυτό είναι ακατάληπτο για τον άνθρωπο. Στο τρίτο μέρος, υποστήριζε ότι και στην περίπτωση που είναι καταληπτό, δηλαδή κατανοητό, από τους ανθρώπους, είναι αμετάδοτον και ανερμήνευτον στον άλλο. Εφόσον δεν υπάρχει τίποτα, όσα θεωρούνται πως υπάρχουν , είναι φαινόμενα.
Είναι επηρεασμένος από την Ελεατική Σχολή, αλλά και από τις αποδείξεις του Ζήνωνα, στις οποίες είδε την άρνηση. Αφού δεν απουσιάζει η κίνηση, μπορεί κανείς να υποστηρίξει πως τίποτα δεν υπάρχει. Σχετικά προς την ακαταληψία των πραγμάτων, αυτή μπορεί να εξαρτηθεί από το γεγονός ότι οι γνώσεις των ανθρώπων είναι απότοκες των αισθήσεων, οι οποίες διαφέρουν κατά τα πρόσωπα, γεγονός που δεν επιτρέπει και την επικοινωνία των ανθρώπων. Ο Γοργίας παρουσιάζεται ως ένας στυγνός ωφελιμιστής, συγχρόνως δε και ως μηδενιστής, αφού αρνείται τα πάντα.