Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης (1780-1827)

Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης ήταν Έλληνας αγωνιστής της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Πριν την Επανάσταση ήταν αρματολός και κατά την Επανάσταση έγινε στρατάρχης. Γεννήθηκε στη Σκουλικαριά Άρτας ή στο Μαυρομάτι Καρδίτσας. Γιος του αρματολού Δημήτρη Ίσκου και της ξαδέλφης του Γώγου Μπακόλα, Ζωής Διμισκή, που είχε γίνει καλόγρια μετά το θάνατο του πρώτου συζύγου της.

Σε ηλικία 15 ετών συλλαμβάνεται από τον Αλή πασά, ο οποίος τον προσλαμβάνει στην υπηρεσία του. Αργότερα ο Καραϊσκάκης θα αυτομολήσει και θα πάει στα Άγραφα, όπου θα ενταχθεί στο αρματολίκι του Κατσαντώνη. Σε συμπλοκή με τις δυνάμεις του Αλή πασά ο Κατσαντώνης σκοτώνεται και το σώμα του διαλύεται. Ο Καραϊσκάκης επιστρέφει στην αυλή του Αλή πασά, ο οποίος του δίνει άφεση και τον κάνει μπουλούκμπαση. Μάλιστα τον παντρεύει με την προστατευομένη του Γκόλφω Ψαρογιαννοπούλου.

Το 1820 ο Αλή πασάς κηρύσσεται από το σουλτάνο αποστάτης. Δίνει άδεια στον Καραϊσκάκη να φύγει από τα Ιωάννινα παίρνοντας μαζί και την οικογένεια του. Στόχος του: να χτυπήσει τους Τούρκους από έξω. Μετά το θάνατο του Αλή πασά ο Γεώργιος Καραϊσκάκης αναγνωρίζεται από τους κλέφτες ως καπετάνιος Αγράφων. Ένα όνειρο ζωής γίνεται πραγματικότητα.

Το 1821 συμμετείχε στην Σύσκεψη της Λευκάδας μαζί με τους άλλους Στερεοελλαδίτες οπλαρχηγούς με στόχο να προετοιμάσουν την εξέγερση στη Ρούμελη. Στην Αγώνα της Ελληνικής Επανάστασης στρατριωτικά μπαίνει το 1822 και σημειώνει την πρώτη του νίκη στο Σοβολάκο. Ο Μαυροκορδάτος τον χρίζει στρατηγό της Στερεάς. Υπερασπίζεται με άλλους οπλαρχηγούς το Καρπενήσι το 1823.

Δυστυχώς η χρόνια κακή κατάσταση της υγείας του επιδεινώνεται και για κάποιους μήνες αποσύρεται στο μοναστήρι της Παναγίας της Προυσιώτισσας στην Ευρυτανία. Εκεί αφιερώνει την ασημένια επένδυση στην εικόνα της Παναγίας.

Η έχθρα με τον Μαυροκορδάτο υπέβοσκε καθ’ όλη τη διάρκεια της Επανάστασης. Το 1824, όμως, έτος εμφυλίων πολέμων, βγαίνει στην επιφάνεια με τον χειρότερο τρόπο. Ο Μαυροκορδάτος με τη φατρία του εκδίδουν την «Προκήρυξη των εγκλημάτων του Καραϊσκάκη». Σύμφωνα με αυτήν ο Καραϊσκάκης είναι «επίβουλος της πατρίδας και προδότης» επειδή έρχεται σε μυστικές συνεννοήσεις με τους Τούρκους. Ο πραγματικός λόγος της κόντρας είναι ο Γιάννης Ράγκος, τον οποίο ήθελε για καπετάνιο των Αγράφων ο Φαναριώτης πολιτικός.

Την επόμενη χρονιά η φήμη του αποκαθίσταται και συμμετέχει σε πολλές μάχες. Το 1826 σημειώνει σημαντική νίκη στην Αράχωβα. Το άγγελμα της άφιξης του Κιουταχή στην Αττική τάραξε την κυβέρνηση Ζαΐμη στο Ναύπλιο. Παρά τις έντονες αντιδικίες και συγκρούσεις της εποχής, η προσοχή όλων στράφηκε σε δύο πρόσωπα που θα μπορούσαν να προσφέρουν βοήθεια στον Γεώργιο Καραϊσκάκη, κατ’ αρχάς, τον μόνο που διέθετε κύρος για να επιβληθεί στους οπλαρχηγούς της Στερεάς, και στον Φαβιέρο, διοικητή τακτικού σώματος, από το οποίο πολλά αναμένονταν την κρίσιμη εκείνη ώρα. Στις πρώτες μέρες του Αυγούστου συγκεντρώθηκαν στην Ελευσίνα όλες οι δυνάμεις του τακτικού στρατού και λίγες χιλιάδες οπλοφόρων υπό τον Καραϊσκάκη και τους οπλαρχηγούς του. Ο Καραϊσκάκης αργότερα οργάνωσε και το στρατόπεδο στο Κερατσίνι.

Δυστυχώς ο θάνατος τον βρίσκει στην ατυχή για τους Έλληνες μάχη του Αναλάτου. Νωρίς το πρωί της ονομαστικής του εορτής, 23 Απριλίου 1827, ο Γεώργιος Καραϊσκάκης αφήνει την τελευταία του πνοή.

Με πληροφορίες από: Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών