Η Κίνα, λόγω του κομφουκιανισμού που υιοθέτησε η χώρα αυτή, δεν τιμά καθόλου τους στρατιώτες. Για τον Κομφούκιο, γενναίος είναι αυτός ο οποίος μάχεται με τον ελεεινό εαυτό του, δεν του επιτρέπει να είναι ποτέ κλέφτης, ψεύτης, ανειλικρινής, ανέντιμος κ.λπ. και φυσικά, να μη διανοηθεί να μην είναι εργατικός. Αυτός είναι ο γενναίος άνθρωπος.
Το να παίρνει κανείς ένα σπαθί και να πολεμάει, ο Κομφούκιος δεν το θεωρούσε γενναιότητα. Και έχει πολύ ενδιαφέρον, από την πλευρά του κομφουκιανισμού που έχει περάσει στην κινεζική
κοινωνία, ότι, κατά τον Κομφούκιο, στην κοινωνική κατάταξη, η ανώτατη ζώνη της κοινωνίας είναι οι λόγιοι, οι άνθρωποι οι καλλιεργημένοι, όχι αναγκαστικά οι μορφωμένοι, αλλά αυτοί που έχουν καλλιεργήσει τον εαυτό τους, και βέβαια, οι μορφωμένοι.
Στις περισσότερες κοινωνίες της εποχής, στην ανώτατη βαθμίδα βρίσκονταν οι ευγενείς, ο κλήρος, οι στρατιωτικοί κ.λπ. Στην Κίνα αντιστρόφως είναι οι λόγιοι. Δεύτερη βαθμίδα, ζώνη, είναι οι αγρότες. Στην Κίνα οι αγρότες, όχι ότι ζουν κάτι διαφορετικό, αλλά έχουν τιμή, επειδή ο Κομφούκιος πιστεύει ότι είναι ένα στρώμα του πληθυσμού ελάχιστα εκτεθειμένο στον κίνδυνο της διαφθοράς. Και μετά είναι οι τεχνίτες και μετά είναι οι έμποροι. Ο Κομφούκιος θεωρούσε ότι οι έμποροι μπορεί να είναι επιρρεπείς στη διαφθορά. Και τελευταίοι οι στρατιωτικοί.
Έχει ενδιαφέρον, η διπλανή Ιαπωνία, η οποία επίσης εισέπραξε τον κομφουκιανισμό, επειδή έχει καταπληκτικούς στρατιωτικούς, που εκφράζουν το ήθος όμως της γιαπωνέζικης κοινωνίας, έχει στην πρώτη ζώνη τους στρατιωτικούς, δηλαδή τους σαμουράι της, αλλά, ακριβώς επειδή είναι ηθικές υποστάσεις, όχι επειδή είναι πολεμιστές. Και στη δεύτερη θέση, τους αγρότες κ.λπ.
