Η Κίνα συνδεόταν για πάνω από 2.000 χρόνια με την έννοια του αυτοκράτορα. Ήταν μία αυτοκρατορία. Στην Κίνα υπήρχε η κεντρική διοίκηση: ο αυτοκράτορας, ο οποίος είχε στα χέρια του τη διοίκηση της χώρας.
Η Κίνα είναι γίγαντας, είναι η ηγεμονική δύναμη της ανατολικής Ασίας. Μέχρι σχετικά πρόσφατα, μέχρι πριν 500 χρόνια, η Κίνα δεν ήταν πολύ γνωστή στα δυτικότερα, και η Δύση δεν ήταν γνωστή στην Κίνα. Αλλά τα τελευταία 500 χρόνια ο κόσμος ομογενοποιείται και παγκοσμιοποιείται, και
έτσι πια γνωρίζουμε όλο και περισσότερο ο ένας τον άλλον. Πάντως το 97 μ.Χ. η Κίνα έστειλε πρεσβεία στην Αντιόχεια -δηλαδή ήθελε να έχει επαφή με τη Δύση- και γνώρισε τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία εξ αυτού. Την εποχή της ακμήςτης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας η έκταση της Κίνας είναι απόλυτα συγκρίσιμη με την έκταση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Η Κίνα διοικείται κεντρικά από τον αυτοκράτορα, με τη βοήθεια των μανδαρίνων, δηλαδή των υψηλόβαθμων αξιωματούχων, οι οποίοι και συνεπικουρούν τον αυτοκράτορα στο έργο του.
Η διοίκηση της Κίνας από τη δυναστεία των Χαν, που είναι η δυναστεία που ακολούθησε εκείνη των Τσιν, θέσπισε τις πανκινεζικές εξετάσεις για τον διορισμό των δημοσίων λειτουργών, κάτι τελείως πρωτότυπο παγκοσμίως. Ήταν ένα σύστημα το οποίο λειτούργησε επί 1.500 χρόνια και στο οποίο μπορούσε να συμμετέχει ο οποιοσδήποτε της Κίνας, δηλαδή δεν υπήρχαν ταξικοί αποκλεισμοί σε αυτές τις εξετάσεις. Στον 11ο αιώνα το 40% των ανωτέρων υπαλλήλων της
κινέζικης διοικητικής μηχανής είναι γόνοι άσημων οικογενειών, όχι επωνύμων, όχι πλουσίων οικογενειών.
Αυτό συμβαίνει γιατί ο κομφουκιανισμός δίνει έμφαση στην αξιοκρατία και στο προσωπικό παράδειγμα και όχι στην ευγένεια και στην αριστοκρατία. Αυτή η διοίκηση πρέπει να λύσει πολλά μεγάλα προβλήματα. Αυτή η διοίκηση πρέπει να λύνει πολλαπλά προβλήματα στις επαρχίες, όπου φυσικά υπάρχουν διοικητές των επαρχιών και σε κάθε επαρχία υπάρχουν ισχυρές τοπικές ομάδες κ.λπ.
Η διοίκηση της Κίνας είναι συνυφασμένη με τις συχνές λαϊκές εξεγέρσεις, διότι ο κομφουκιανισμός σού ζητά να εργάζεσαι πάρα πολύ αφοσιωμένα, να σέβεσαι τη διοίκηση, αλλά να μην μπεις εσύ ποτέ σε διαφθορά, και οπωσδήποτε να αντιδράς απέναντι σε οποιαδήποτε διαφθορά, είτε δικιά σου είτε του στενού σου περιβάλλοντος είτε της διοικήσεως. Και μάλιστα είσαι υποχρεωμένος να δώσεις τη ζωή σου για να σταματήσεις τη διαφθορά, γιατί αλλιώς η χώρα σου θα καταρρεύσει.
Εξ αυτού, στη διοίκηση της Κίνας ανατρέπονταν κάθε 200-300 χρόνια κατά μέσον όρο οι δυναστείες των αυτοκρατόρων από κάποια λαϊκή εξέγερση, που κατάφερνε να πάρει την εξουσία και να τοποθετεί στη θέση του αυτοκράτορα τον επικεφαλής της, ο οποίος και δημιουργούσε μια δυναστεία, που σταδιακά κι αυτή έφθινε και στα 200-300 χρόνια κάποιος άλλος την αντικαθιστούσε.
Όλοι οι αυτοκράτορες της Κίνας δίνουν μεγάλη έμφαση σε κάποια δημόσια έργα, τα οποία θεωρούν ακρογωνιαία για τη ζωή της Κίνας, όπως είναι τα μεγάλα κανάλια τα οποία δημιουργούν. Η Κίνα ήταν η χώρα των απίστευτα μεγάλων καναλιών. Κανάλια, διώρυγες 1.000 χιλιομέτρων και 1.500 χιλιομέτρων, που συνέδεαν ποτάμια μεταξύ τους και έτσι δημιουργούσαν υδάτινες λεωφόρους.
Η Κίνα, σαν μεγάλη χώρα στεριανή, δεν ήταν τόσο ναυτική χώρα της θάλασσας, όμως είχε πάρα πολλή ναυτιλία στα ποτάμια της -ποταμοπλοΐα- και στις λίμνες της. Και φυσικά μέσα στις υποχρεώσεις τής διοίκησης ήταν: συνεχώς να εκβαθύνει αυτά τα κανάλια, διότι έτειναν να πληρωθούν με ιλύ, και έτσι έπρεπε συνεχώς να είναι αρκετά βαθιά ώστε να μπορούν να κινούνται τα πλοία και να διέρχονται οι καρίνες των πλοίων κ.λπ.
Επίσης, μέσα στις δράσεις των αυτοκρατόρων ήταν να φυτεύουν εκατομμύρια δέντρα. Οι Κινέζοι είναι οι πρώτοι, οι οποίοι ακολουθούν τεχνητή αναδάσωση. Και τούτο διότι οι Κινέζοι εφηύραν το χαρτί, και επειδή εφηύραν το χαρτί, τούς χρειάζονταν μεγάλες ποσότητες ξυλείας. Έτσι, συνεχώς φύτευαν καινούριες πλαγιές και πεδιάδες με δέντρα, και για να προστατεύουν τη γεωργική παραγωγή (να μην πλημμυρίζει εύκολα) και για να έχουν επάρκεια ξυλείας.