Ο Ανδρέας Μιαούλης, πραγματικό όνομα Ανδρέας Βόκου-Μιαούλης, γεννήθηκε στην Ύδρα το 1769 και ήταν το δεύτερο παιδί του πλούσιου πλοιοκτήτη Δημήτρη Βόκου από τον τρίτο του γάμο με την Ανδριανή, χήρα του Ανδρέα Βόχα-Βοχαΐτου. Η οικογένεια Βόκου, που καταγόταν από τα Φύλλα Ευβοίας, από το 1668 φαίνεται να έχει μετοικήσει στην Ύδρα.
Ο Μιαούλης δεν είχε στοιχειώδη μόρφωση, αλλά είχε μορφωθεί και εκπαιδευθεί στη θάλασσα, όπως όλα τα παιδιών τω ναυτικών οικογενειών, είχε εκπαιδευθεί στη θάλασσα, συμμετέχοντας από δέκα ετών σε εμπορικά ταξίδια με το πλοίο του πατέρα του. Εκμεταλλευόμενος τις συνθήκες της εποχής και την πατρική εμπιστοσύνη, επιδιδόμενος αι στην πειρατεία ακόμη, κατάφερε στην ηλικία των 23 ετών να αποκτήσει το δικό του πλοίο, με το όνομα «Μιαούλ». Στο πλοίο αυτό οφείλεται κα το επίθετο «Μιαούλης», που από παρατσούκλι επικράτησε ως επίθετο. Στα πρώτα χρόνια της Επανάστασης υπέγραφε ως Ανδρέας Βόκου-Μιαούλης, αλλά μετά επικράτησε μόνο το δεύτερο επίθετο.
Το 1792, σε ηλικία 23 ετών, παντρεύτηκε την 17χρονη Ειρήνη, κόρη του ιερέα Ιωάννη και της Μαρίας Μπίκου και αποκτούν εφτά παιδιά: τους Δημήτριο, Αντώνιο, Ιωάννη, Εμμανουήλ, Αθανάσιο, Νικόλαο και τη Μαρία. Το 1823 μένει χήρος και την ίδια χρονιά ξαναπαντρεύεται την Ελένη, κόρη του Βρέτα Βρετού και ήδη χήρα του πλοιάρχου Κωνσταντή Γκιούστου.
Το 1821 υπήρξε τομή στη ζωή του Ανδρέα Μιαούλη. Ο μέχρι τότε βίος του είχε ατομική κατεύθυνση και πορεία. Το καλοκαίρι του 1821 πείστηκε να αναλάβει την αρχηγία του υδραίικου στόλου και η πορεία του ακολούθησε την κοινή πορεία του Έθνους και η ατομική του περίπτωση πέρασε στη συλλογική.
Διατηρώντας τον ίδιο ριψοκίνδυνο και παράτολμο χαρακτήρα, διέθεσε όλες του τις δυνάμεις στην υπηρεσία της πατρίδας. Ο Ανδρέας Μιαούλης υπήρξε ο αναμορφωτής του ελληνικού ναυτικού και άσκησε τους Έλληνες ναυτικούς στη ναυμαχία κατά παράταξη. Στα προσόντα του Ανδρέα Μιαούλη θα έπρεπε να προστεθούν οι ηγετικές του ικανότητες, καθώς και η επιρροή που ασκούσε στα πληρώματα των πλοίων. Μερικές από τις σημαντικές του νίκες είναι η ναυμαχία του Γέροντα και οι ναυμαχίες στην Ικαρία και τη Μυκάλη, οι οποίες είχαν σαν αποτέλεσμα να ταυτίσουν σχεδόν τον ναυτικό αγώνα με τον Μιαούλη.
Μετά την άφιξη του Καποδίστρια ανέλαβε την καταστολή της πειρατείας που λυμαινόταν το Αιγαίο, καθώς και τις επιχειρήσεις στη Χίο το 1828. Το 1832 μετέβη στο Μόναχο ως μέλος της τριμελούς αντιπροσωπείας -μαζί με τους Δημήτρη Πλαπούτα και Κώστα Μπότσαρη- για να προσφέρει στο Βαυαρό πρίγκιπα Όθωνα το στέμμα της Ελλάδας και μέχρι το τέλος της ζωής του, το 1835, θα απολαύσει υψηλές τιμές.
Με πληροφορίες από: Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών
[…] Η οικογένεια Τομπάζη ή Τουμπάζη, από τις αρχαιότερες της Ύδρας, εγκαταστάθηκε στο νησί το 1668, προερχόμενη από τα Βουρλά της επαρχίας Σμύρνης. Το αρχικό επίθετο της οικογένειας ήταν Γιακουμάκη και ο τελευταίος που το έφερε ήταν ο προεστός Νικόλαος Γιακουμάκης, πατέρας των δύο αδελφών, Ιάκωβου (1782-1829) και Εμμανουήλ (1784-1831). Το επώνυμο Τουμπάζης προήλθε από ένα είδος πλοίου των αδελφών, που ονομαζόταν τουμπάζι, σύμφωνα με τη γνωστή συνήθεια και άλλων οικογενειών της Ύδρας (π.χ. Ανδρέας Μιαούλης). […]