Ο Άγγελος Σικελιανός (Λευκάδα, 15 Μαρτίου 1884 – Αθήνα, 19 Ιουνίου 1951) ήταν ένας από τους μείζονες Έλληνες παραδοσιακούς ποιητές. Το έργο διακρίνεται από έντονο λυρισμό και ιδιαίτερο γλωσσικό πλούτο.
Ο Άγγελος Σικελιανός γεννήθηκε στη Λευκάδα. Ο πατέρας καταγόταν από την Κεφαλλονιά και η μητέρα του από τη Ήπειρο. Στη Λευκάδα τελείωσε το Γυμνάσιο και μετά πήγε στην Αθήνα να σπουδάσει νομικά χωρίς όμως να πάρει το πτυχίο του. Στα είκοσι του πηγαίνει στην Αφρική. Στη λυβική έρημο κατασκηνώνει και γράφει το μεγαλόπνοο ποίημα του ο «Αλαφροΐσκιωτος». Από το έργο αυτό προβάλλει έντονα η ρωμαλέα, η τιτανική μορφή του Σικελιανού. Από το λυβικό τοπίο υμνεί την ελληνική φύση γιατί εκεί του δίνεται μοναδικά το στοιχείο της αντίθεσης. Υμνεί τον ελληνικό χώρο και θα τον υμνεί όσο ζει, γιατί ο Σικελιανός στάθηκε ένας φανατικός πατριδολάτρης, ένας ελληνολάτρης ανεπανάληπτος, που πάλεψε και προσπάθησε να δώσει μέσα από το έργο του το υψηλό νόημα της ενότητας του ελληνισμού.
Ο Άγγελος Σικελιανός και η Δελφική Ιδέα
Ο Άγγελος Σικελιανός δεν λείπει από κανένα εθνικό προσκλητήριο. Πήρε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους. Παράλληλα έγραφε ποιήματα και εμψύχωνε τους μαχόμενους. Αργότερα μαζί με τη σύζυγό του προσπαθεί να αναβιώσει την Δελφική Ιδέα. Θέλει να κάνει τους Δελφούς, όπως ήταν στην αρχαιότητα, κέντρο της Γης. Οι οραματισμοί του τον οδήγησαν στην ιδέα να ξαναζήσουν οι Αμφικτιονίες, ν’ αδελφώσει τους λαούς, να δημιουργήσει μια παγκόσμια συμφιλίωση. Οργανώνει τις «Δελφικές Εορτές» με αποκλειστικά δικά του έξοδα. Καλεί πνευματικούς ανθρώπους και καλλιτέχνες απ’ όλο τον κόσμο και εκεί στο αρχαίο θέατρο των Δελφών δίνονται παραστάσεις, αρχαίων τραγωδιών. Μαζεύονται καλλιτέχνες και κοινό απ’ όλο τον πολιτισμένο κόσμο. Οραματισμοί ανεδαφικοί αλλά οπωσδήποτε και για ένα διάστημα η Ελλάδα γίνεται το επίκεντρο των όπου Γης σκεπτόμενων ανθρώπων.
Ο Άγγελος Σικελιανός στάθηκε ένας μεγάλος μάστορας του στίχου, ένας γεννημένος μεγάλος ποιητής. Φωνή λυρική και ρωμαλέα, στίχος στιβαρός, λιτός και ξεκάθαρος, γλώσσα δημοτική. Τα θέματα του αγκαλιάζουν την πατρίδα, την έξοχη ελληνική φύση, την ιδέα της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας. Ο ποιητής με τη δεξιοτεχνία του άλλοτε χρησιμοποιεί παραδοσιακές και άλλοτε μοντέρνες ποιητικές φόρμες, πάντα όμως κινείται με την άνεση που του δίνει το πλούσιο, το πληθωρικό, το σπάνιο ταλέντο του. Γράφει και έμμετρες τραγωδίες. Και σε αυτές ο Σικελιανός κυριαρχείται από τη Δελφική Ιδέα, είναι αισιόδοξος, είναι οραματιστής, πιστεύει στην Ελλάδα. Δεν είναι επιδερμικός. Δεν είναι ρηχή η ποίηση του. Ο Σικελιανός φιλοσοφεί. Πολλές φορές γίνεται δύσκολος, αλλά παραμένει πάντα ο μεγάλος των ελληνικών γραμμάτων. Πέθανε στην Αθήνα στις 19 Ιουνίου 1951.
Το έργο του Άγγελου Σικελιανού
- «Αλαφροΐσκιωτος»
- «Πρόλογος στη ζωή»
- «Στίχοι»
- «Το Πάσχα των Ελλήνων»
- «Αντίδωρο»
- «Λυρικός Βίος»
- «Διθύραμβος του Ρόδου»
- «Η Σίβυλλα»
- «Ο Χριστός στη Ρώμη»
- «Ο θάνατος του Διγενή»
- «Ο Ασκληπιός»
- «Η Δελφική Ιδέα»
- «Η Δελφική Ένωση»