Οι ρόλοι των δύο φύλων

Οι νομαδικές καταβολές μας, μέχρι σήμερα παίζουν ρόλο στη διαμόρφωση του ανθρώπου καθώς καλύπτουν το συντριπτικό διάνυσμα χρόνου που έχει ζήσει το είδος μας και εξ αυτού σ’ αυτήν την τεράστια χρονική διάρκεια της διαμόρφωσής μας, μέχρι σήμερα, διαμορφώθηκαν και οι ρόλοι των δύο φύλων, δηλαδή του άνδρα και της γυναίκας, ανάλογα με την περίοδο.

Παράλληλα σε όλη αυτή τη διάρκεια του τεράστιου αυτού χρονικού διανύσματος δοκιμάστηκαν οι ρόλοι των δύο φύλων και τα κεντρικά χαρακτηριστικά του άνδρα και της γυναίκας, καθώς ο άνδρας έχει από τη φύση του περισσότερη δύναμη, ενώ η γυναίκα έχει από τη φύση της μεγαλύτερη αντοχή. Έτσι στη διάρκεια των προκλήσεων που αντιμετώπισε το είδος μας σ’ αυτές τις χιλιετίες και εκατομμύρια χρόνια, άλλοτε χρειαζόταν περισσότερο η αντοχή της γυναίκας, άλλοτε περισσότερο η ρώμη του άνδρα και άλλοτε δεν έπαιζε ρόλο ειδικό το μεν ή το δε.

Στην περίοδο της καρποσυλλογής τα δύο φύλα προφανώς είχαν περίπου, υποθέτουμε, την ίδια δύναμη μέσα στην ομάδα, καθώς δεν χρειάζεται για την καρποσυλλογή ούτε η αντοχή της γυναίκας ειδικά ούτε η ρώμη του άνδρα ειδικά. Ένα χαρακτηριστικό βέβαια της γυναίκας είναι ότι έχει λιγότερη κινητικότητα, λιγότερη ελευθερία κινήσεων λόγω του ότι γεννά και θηλάζει το παιδί, σε σχέση με τον άνδρα, αλλά ως φαίνεται στην διάρκεια των εκατομμυρίων χρόνων που είμαστε καρποσυλλέκτες τα δύο φύλα πιθανότατα ήταν στην ίδια γραμμή της σχέσης και την ίδια δύναμη στο εσωτερικό της ομάδας.

Από την στιγμή όμως που μετακινηθήκαμε στο κυνήγι, με την έννοια ότι δόθηκε μεγαλύτερη έμφαση στο κυνήγι και σταδιακά τα προϊόντα του κυνηγιού έγιναν κεντρικά στη διατροφή μας σε σχέση με την καρποσυλλογή, το κομμάτι του κυνηγίου, δεν θα μπορούσαν να το κάνουν οι γυναίκες παρά οι άνδρες. Οι άνδρες μπορούν να φεύγουν μακριά από το κατάλυμα, ενώ οι γυναίκες πρέπει να προσέχουν τα παιδιά, οι άνδρες να φεύγουν μακριά από το κατάλυμα, ένα, και δεύτερον, η ρώμη του άνδρα ήταν απαραίτητη για το κυνήγι των ζώων.

Έτσι, η άλλη μεγάλη πρόκληση του είδους μας, η πρόκληση του κυνηγίου, κινητοποίησε και αξιοποίησε, πολύ περισσότερο, από το θηλυκό, το αρσενικό σκέλος του ανθρώπου και ο άνδρας χρειάστηκε να είναι αποτελεσματικός σε μία δράση, η οποία ήταν επικίνδυνη, ιδιαίτερα αν κανείς κυνηγά μεγάλο ζώο. Αυτή η επίδοση στο κυνήγι που σταδιακά γινόταν βαθύτερη και ουσιαστικότερη, απαίτησε από το ανθρώπινο είδος και ιδιαίτερα από τον άνδρα να γίνει συνεργατικός, να γίνει στρατηγικός, διότι το κυνήγι απαιτεί στρατηγική και απαιτεί, επίσης, την εγρήγορση του φύλου αυτού και τη βελτίωση των μέσων του κυνηγίου.