Οι πρωταγωνιστές του πραξικοπήματος του 1967, πρωτεργάτες, συνεργάτες και καθηρημένοι είναι οι: Γεώργιος Παπαδόπουλος, Στυλιανός Παττακός, Νικόλαος Μακαρέζος, Γρηγόρης Σπαντιδάκης, Κωνσταντίνος Β’, Παναγιώτης Κανελλόπουλος.
Οι πρωταγωνιστές
Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος
Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος ήταν στρατιωτικός, γεννημένος στο Ελαιοχώρι Αχαΐας, ηγέτης του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου. Αποφοίτησε από τη Σχολή Ευελπίδων το 1940 και έφτασε μέχρι το βαθμό του ταξίαρχου. Πολέμησε στον πόλεμο 1940-41 και στον Εμφύλιο. Τιμήθηκε για τη δράση του με το Αριστείο Ανδρείας και τον Πολεμικό Σταυρό, ενώ φοίτησε και στη Σχολή Πολέμου. Τοποθετήθηκε σε διάφορες επιτελικές θέσεις, στην ΚΥΠ και διετέλεσε υποδιευθυντής του 3ου επιτελικού γραφείου του ΓΕΣ με το βαθμό του συνταγματάρχη. Από τις τελευταίες αυτές θέσεις πρωταγωνίστησε στην οργάνωση μικρής και αποτελεσματικής συνωμοτικής ομάδας, η οποία δρούσε παράλληλα με την κυρίαρχη φιλοβασιλική ομάδα ανωτέρων αξιωματικών που προετοίμαζε συνταγματική εκτροπή από τις αρχές της δεκαετίας του ’60. Ο Παπαδόπουλος εκμεταλλεύτηκε την ολιγωρία των στρατηγών και με συντονισμένες κινήσεις της μικρής -αλλά σε επιτελικές θέσεις τοποθετημένης- ομάδας του ανέτρεψε το κοινοβουλευτικό πολίτευμα την 21η Απριλίου 1967. Αντιμετώπισε εύκολα τη βασιλική αντίδραση που εκδηλώθηκε από την Καβάλα στις 13-12-1967 και παρέμεινε στην εξουσία μέχρι την 25η Νοεμβρίου 1973, οπότε ανετράπη από τον αρχηγό του ΕΣΑ, ταξίαρχο Δημήτρη Ιωαννίδη. Δικάστηκε από Πενταμελές Εφετείο μετά την πτώση της χούντας και καταδικάστηκε σε θάνατο για εσχάτη προδοσία, ποινή η οποία μετετράπη σε ισόβια. Πέθανε στη φυλακή σε ηλικία 80 ετών.
Ο Στυλιανός Παττακός
Ο Στυλιανός Παττακός ήταν στρατιωτικός, γεννημένος στην Αγία Παρασκευή Αμαρίου Κρήτης, από τους πρωτεργάτες του πραξικοπήματος. Ως μόνιμος υπαξιωματικός φοίτησε στις Σχολές Υπαξιωματικών και Ευελπίδων. Πήρε μέρος στον πόλεμο 1940-41, στην Εθνική Αντίσταση με την οργάνωση ΕΟΕΑ και στον Εμφύλιο. Σπούδασε στη Σχολή Πολέμου και συνεργάστηκε με τον Παπαδόπουλο στην οργάνωση μιας συνωμοτικής ομάδας που είχε στόχο την ανατροπή του κοινοβουλευτισμού. Ο ταξίαρχος Παττακός από τη θέση του διοικητή των τεθωρακισμένων στην περιοχή της πρωτεύουσας ήταν ο πρωταγωνιστής των στρατιωτικών κινήσεων της 21ης Απριλίου. Μετά την επικράτηση του πραξικοπήματος ήταν μέλος της τριμελούς Επαναστατικής Επιτροπής, υπουργός Εσωτερικών και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης μέχρι το 1973. Καταδικάστηκε σε θάνατο από το Πενταμελές Εφετείο και εξέτισε ποινή ισοβίων στις φυλακές Κορυδαλλού. Αποφυλακίστηκε για λόγους υγείας το 1997. Εξέδωσε το 1991 το «Απόρρητο Ημερολόγιο του Στυλιανού Παττακού», με επιμέλεια του Γρηγόρη Μιχαλόπουλου. Πέθανε το 2016.
Ο Νικόλαος Μακαρέζος
Ο Νικόλαος Μακαρέζος ήταν στρατιωτικός και πρωτεργάτης της χούντας. Με το πραξικόπημα του 1967 συνέλαβε την τότε κυβέρνηση Κανελλόπουλου και σχεδόν όλους τους πολιτικούς και επέβαλε τη δικτατορία. Διετέλεσε υπουργός Συντονισμού και αντιπρόεδρος στις περισσότερες από τις δικτατορικές κυβερνήσεις και ήταν υπεύθυνος για την οικονομία της χώρας. Παραιτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου του 1973. Μετά την κατάρρευση της χούντας του Ιωαννίδη συνελήφθη και κρατήθηκε σε παραλιακό ξενοδοχείο στη Τζια. Μετά από ένα χρόνο δικάστηκε για προδοσία και καταδικάστηκε σε θάνατο. Η ποινή του μετατράπηκε από τον Κων. Καραμανλή σε ισόβια. Εξέτισε την ποινή του για 16 χρόνια. Αποφυλακίστηκε το 1990 για λόγους υγείας και η ποινή του μετατράπηκε σε κατ’ οίκον περιορισμό. Μέχρι το τέλος της ζωής του ο Μακαρέζος υποστήριζε ότι λυπόταν για πολλές από τις ενέργειες του αλλά ακόμα καυχιόταν για τα οικονομικά επιτεύγματα του τον καιρό της της εξαετίας που κυβέρνησε. Πέθανε το 2009.
Ο Γρηγόρης Σπαντιδάκης
Ο Γρηγόρης Σπαντιδάκης ήταν στρατιωτικός του ΓΕΣ κατά την εποχή της εκδήλωσης του πραξικοπήματος. Γεννήθηκε στο Ρέθυμνο. Αποφοίτησε από τη Σχολή Ευελπίδων, τη Σχολή Πολέμου, τη Σχολή Εθνικής Αμύνης και τη Σχολή Πολέμου του ΝΑΤΟ. Πήρε μέρος στον πόλεμο του 1940, στην αντιστασιακή οργάνωση «Όμηρος», στον πόλεμο της Μέσης Ανατολής, στον Ιερό λόχο και στον Εμφύλιο. ήταν διοικητής της ΧΧ τεθωρακισμένης μεραρχίας, του Α’ Σώματος Στρατού και αρχηγός ΓΕΣ (1965-1967). Ο Σπαντιδάκης ήταν ασφαλώς από τα ακραία στοιχεία του στρατεύματος, πιστός στον Κωνσταντίνο, ενώ συγχρόνως προετοίμαζε συστηματικά την συνταγματική εκτροπή, πιστεύοντας πως ήλεγχε ο ίδιος τις συνωμοτικές κινήσεις. Επικεφαλής των στρατηγών που συνωμοτούσαν ο Σπαντιδάκης καλεί σε σύσκεψη στις 20 Απριλίου 6 αντιστρατήγους. Οι στρατηγοί αποφάσισαν να εισηγηθούν στο βασιλιά την επέμβαση του στρατού, πλην όμως τους πρόλαβε η ομάδα του Παπαδόπουλου, η οποία πιθανόν να γνώριζε τις κινήσεις τους. Ο Σπαντιδάκης διορίστηκε υπουργός Άμυνας από τη χούντα και παρέμεινε στη θέση του μέχρι τις 13-12-1967. Καταδικάστηκε σε ειρκτή από Ειδικό Δικαστήριο και αποφυλακίστηκε για λόγους υγείας. Πέθανε το 1996.
Ο Κωνσταντίνος Β’
Ο Κωνσταντίνος Β’ ή Κωνσταντίνος Γλύξμπουργκ ήταν ο τελευταίος βασιλιάς της Ελλάδας. Βασίλεψε τα έτη 1964-1973. Γιος του Παύλου και της Φρειδερίκης. Διαδέχτηκε τον Παύλο στις 6 Μαρτίου 1964. Παντρεύτηκε την Άννα-Μαρία, κόρη του βασιλιά της Δανίας, στις 18 Σεπτεμβρίου του 1964. Ο Κωνσταντίνος, νεαρός και άπειρος βασιλιάς, βρέθηκε μέσα στη δίνη μεγάλων πολιτικών και στρατιωτικών συγκρούσεων και υποκύπτοντας στις πιέσεις στρατιωτικών κύκλων που προετοίμαζαν την επέμβαση του Στρατού, απέτυχε να ελέγξει τα πράγματα και με τη στάση του υποβοήθησε το συνωμοτικό έργο. Ήρθε σε σύγκρουση με τον πρωθυπουργό και πίστεψε τις αστήρικτες κατηγορίες των συνωμοτών για αντιβασιλικό κίνημα εκ μέρους της Ενώσεως Κέντρου, ανάβοντας εμμέσως το πράσινο φως για επέμβαση. Βρέθηκε εντελώς απροετοίμαστος κατά τη στιγμή του πραξικοπήματος, δεν προέβαλε καμία αντίσταση και όρκισε τη νέα κυβέρνηση των πραξικοπηματιών. Προσπάθησε ανεπιτυχώς να αντιδράσει το Δεκέμβριο του 1967. Τελικά διέφυγε στη Ρώμη και από εκεί στο Λονδίνο. Με δημοψήφισμα της χούντας στις 29 Σεπτεμβρίου του 1973 έχασε το θρόνο του, ενώ με το νέο δημοψήφισμα μετά την πτώση της χούντας, στις 8 Δεκεμβρίου 1974, τερματίστηκε οριστικά η πολιτειακή εκκρεμότητα, με την έκπτωση της βασιλείας.
Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος
Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος ήταν πολιτικός και διετέλεσε πρωθυπουργός. Υπήρξε κορυφαία μορφή της πολιτικής και πνευματικής ζωής της Ελλάδας του 20ου αιώνα. Γεννήθηκε στην Πάτρα. Ήταν γιος του Κανέλλου Κανελλόπουλου και της Αμαλίας Γούναρη, αδελφής του Δημητρίου Γούναρη. Σπούδασε στην Αθήνα, τη Χαϊδελβέργη και το Μόναχο φιλοσοφία και πολιτικές επιστήμες. Η πολιτική του σταδιοδρομία, όμως, έληξε άδοξα με το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου. Ο Κανελλόπουλος ανέλαβε την αρχηγία της ΕΡΕ μετά την αποχώρηση του Κων. Καραμανλή το 1963 και προσπάθησε να παίξει το ρόλο του ενδιάμεσου στη σύγκρουση Παπανδρέου-βασιλιά. Πλην όμως ο έντονος κομματικός ανταγωνισμός των ημερών τον παρέσυρε και αυτόν σε κινήσεις που επέτειναν την πολιτική κρίση. Στις αρχές Απριλίου απέσυρε την εμπιστοσύνη του κόμματος του στην υπηρεσιακή κυβέρνηση Παρασκευόπουλου και ανέλαβε ο ίδιος την πρωθυπουργία. Η κυβέρνηση του δεν παρουσιάστηκε ποτέ στη Βουλή για να πάρει ψήφο εμπιστοσύνης, καθώς ανετράπη από την κίνηση του Παπαδόπουλου. Πέθανε το 1986.