Οι ορδές των ανθρώπων της στέπας, Τουρκομάνων, Μογγόλων, Τουρκομογγόλων, επηρέασαν τη ζωή της ευρύτερης Ευρασίας και επηρέασαν τη ζωή ολόκληρης της ανθρωπότητας λόγω της αποτελεσματικότητας των στρατιών τους.
Όμως οι άνθρωποι αυτοί μπορούσαν να κινηθούν σε στρατιές οι οποίες ήταν παντός καιρού, διότι κινούνταν και πάνω στον πάγο, στις λάσπες και στους βούρκους, διέσχιζαν ποτάμια και λίμνες. Χρησιμοποιώντας τομάρια ζώων φουσκωμένα με αέρα ως ασκιά και έτσι μπορούσαν να δημιουργούν με ασκιά και με σανίδες πρόχειρες γέφυρες ούτως ώστε να περνούν διάφορα αναχώματα και δύσκολα σημεία ποταμών, λιμνών, ρυακιών κ.τ.λ. και έτσι να κινούνται προς τις περιοχές της επίθεσής τους.
Αυτές οι στρατιές κινούνται προς τις γεωργικές περιοχές, εκεί τους περιμένουν οι επαγγελματίες στρατιώτες των γεωργικών περιοχών και κρατών που όμως αποδείχτηκε για μεγάλο διάστημα ότι οι επαγγελματίες στρατιώτες των γεωργικών κρατών δεν ήταν επαρκείς για να αντιμετωπίσουν την λαίλαπα αυτών των επιτιθεμένων, οι οποίοι αντλούσαν σοφία στον τρόπο της πολεμικής τους δράσης από τον λύκο.
Στη στέπα ο γκρίζος λύκος εκτιμάται πολύ ως ζώο. Παρότι τους κάνει καταστροφές στα πρόβατά τους, τον θαυμάζουν για την αντοχή του και κυρίως για την πονηρία του, τον τρόπο που βρίσκει πάντα να επιτυγχάνει το αποτέλεσμά του και να ξεγελά και να κλέβει το πρόβατο. Επίσης θαυμάζουν τους αετούς, γιατί πάνω στη στέπα πετούν πολλοί αετοί. Μάλιστα ένα αγαπημένο άθλημα των Μογγόλων είναι η εκπαίδευση των αετών και θα συγκρουστούν με επαγγελματίες στρατιώτες όπως είναι της Κίνας. Η Κίνα είναι χώρα η οποία έχει υποφέρει πάρα πολύ από αυτές τις επιθέσεις των Μογγόλων, των Τουρκομάνων και άλλων δυνάμεων της στέπας.
Η επιθετικότητα αυτή των Μογγόλων κάποιες φορές θα φτάσει στο ζενίθ της και των ανθρώπων της στέπας, διότι κατά καιρούς θα παρουσιαστούν ηγέτες, οι οποίοι θα καταφέρουν να ενώσουν πολλές ομάδες της στέπας μαζί. Δεν ήταν εύκολη υπόθεση, διότι υπήρχαν οι αντιπαλότητες, αλλά κάποιες φορές αυτό έγινε δυνατό να ξεπεραστούν και να δημιουργηθούν μεγάλες στρατιές οι οποίες να αντιπροσωπεύουν μερικές απ’ αυτές όλη τη στέπα και να κινηθούν σε μεγάλες δυνάμεις και σε εκτεταμένες περιοχές στοχεύοντας μακρινούς στόχους.
Η στέπα καλύπτει μια ευθεία έκταση περίπου έξι χιλιάδων χιλιομέτρων. Η στέπα, από τα ανατολικά προς τα δυτικά, διασχίζει περιοχές που σήμερα είναι Κίνα, Μογγολία, Καζακστάν, Τατζικιστάν, Ουζμπεκιστάν, Τουρκμενιστάν, Κιργιστάν, Αζερμπαϊτζάν, αν και εκεί δεν έχουμε τόσο πολύ έντονα τα φαινόμενα. Η στέπα συνεχίζεται και σε ζώνες της σημερινής Ρωσίας και Ουκρανίας αλλά προς τα εκεί στην ουσία σβήνει και εξελίσσεται σε πεδιάδα και αυτό επιτρέπει τα άλογα των ανθρώπων της στέπας να συνεχίζουν τον καλπασμό τους προς τους στόχους της επίθεσής τους. Οι στρατιές όποτε κινήθηκαν δυτικά για να φτάσουν στην Ευρώπη σταματούσαν, όταν έφταναν στις πεδιάδες της Ουγγαρίας, αφού μπροστά τους έβλεπαν ένα μεγάλο όγκο, τις Άλπεις .
Εκεί λοιπόν έκαναν στάση για να δουν πως μπορούν να συνεχίσουν τον δρόμο τους. Οι άνθρωποι αυτοί δεν τρόμαζαν από τα ορεινά, αλλά φυσικά δεν ήταν ο καλός τους χώρος πολέμου διότι εκείνοι πολεμούν πάρα πολύ αποτελεσματικά στην πεδιάδα, με τα άλογά τους. Χρειαζόταν λοιπόν να βρουν διόδους μέσα στα βουνά. Μπαίνοντας στα βουνά ήταν λιγότερο αποτελεσματικοί άρα εκεί μπορούσε κανείς να τους αντιμετωπίσει πιο επιτυχημένα, πάλι όμως έβρισκαν κοιλάδες, κινούνταν χτυπούσαν πεδιάδες κ.τ.λ. Έτσι μέσα στην Ιστορία, σε αλλεπάλληλες περιπτώσεις κυρίως μετά το 200 μ.Χ., οι δυτικότερες περιοχές της Ευρώπης θα υποστούν την επιθετικότητα των ανθρώπων των στεπών με χαρακτηριστικές ομάδες οι οποίες και θα μείνουν στην παγκόσμια ιστορία για τη σκληρότητα των επιθέσεών τους και τις επιπτώσεις που έφερε η δράση τους στα πράγματα.
Οι Ούννοι ήταν ομάδες που προέρχονταν από τις στέπες κυρίως μογγολικής συνθέσεως. Οι Τάταροι είναι ομάδα της σημερινής νότιας Ρωσίας που σχετίζεται με το ημινομαδικό τμήμα, που υπάρχει στα τελευταία σημεία της στέπας προς τα δυτικά. Είναι Τούρκοι, αλλά ανάμεικτοι και με Μογγόλους. Οι Πετσενέγκοι, επίσης κάτοικοι της στέπας κυρίως Τουρκομάνοι. Οι Άβαροι, επίσης κυρίως Τουρκομάνοι αλλά και ανάμεικτοι. Οι Μαγυάροι και αυτοί χτυπούν την Ευρώπη.
Η σημαντικότερη και η μεγαλύτερη στρατιά, που χτύπησε ποτέ την Ευρασία, είναι η στρατιά της Χρυσής Ορδής. Η στρατιά της Χρυσής Ορδής χτύπησε ολόκληρη την Ευρασία στον 13ο αιώνα. Αρχηγός της ήτανε ο θρυλικότερος άντρας που παρήγαγε ποτέ η στέπα, ο Τζενγκίς Χαν. Το όνομά του το κανονικό ήταν Τεμουτζίν Τσενγκίς είναι το προσωνύμιό του, θα πει: άνθρωπος που τον έστειλε η μοίρα. Ο Τζενγκίς Χαν λοιπόν ηγήθηκε της μεγαλύτερης στρατιάς που παρήγαγε ποτέ η στέπα στον 13ο αιώνα μ.Χ. και με την δράση του δημιούργησε την μεγαλύτερη αυτοκρατορία στην ιστορία της ανθρωπότητας. Η αυτοκρατορία του Τζενγκίς Χαν είναι η μεγαλύτερη αυτοκρατορία που δημιουργήθηκε ποτέ με πόλεμο. Ήταν τρεις φορές μεγαλύτερη από την αυτοκρατορία των Ρωμαίων και πέντε φορές μεγαλύτερη από την αυτοκρατορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Οι διάδοχοί του επεξέτειναν τα σύνορα της αυτοκρατορίας της Χρυσής Ορδής, όπως ονομάζονταν αυτή η φοβερή στρατιά. Οι Μογγόλοι στον 13ο και 14ο αιώνα κατέχουν μια τεράστια ζώνη της Ευρασίας την οποία και θα επεκτείνουν μέχρι και τον 15ο αιώνα, οπότε πια θα ολοκληρωθεί αυτός ο κύκλος και πια η αυτοκρατορία του Τζενγκίς Χαν και των επιγόνων του θα αρχίσει να μπαίνει σε παρακμή.