Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, η Ρωσία μπαίνει σε μία νέα πορεία. Ο εμφύλιος πόλεμος έχει τελειώσει, οι Μπολσεβίκοι πλέον είναι σταθεροποιημένοι στην εξουσία, ο καινούριος Γενικός Γραμματέας είναι νεαρός, στιβαρός, αποφασιστικός και έχει μπροστά του να αντιμετωπίσει χίλια μύρια προβλήματα, χωρίς όμως να μπορεί να υπολογίζει και πολύ στη βοήθεια του Λένιν, ο οποίος πλέον βρίσκεται σε δεινή θέση της υγείας του. Βέβαια πάντα είναι σε εγρήγορση, αλλά πρέπει τα προβλήματα να λυθούν από τη νέα γενιά που έχει πάρει τα πράγματα στα χέρια της.
Το έργο του Στάλιν είναι πάρα πολύ δύσκολο, διότι η χώρα εξέρχεται μετά από σειρά πολέμων. Από το 1914 Ρωσία ήταν σε πόλεμο, στην ουσία βρισκόταν σε εμφύλιο πόλεμο και έχασε εκατομμύρια
ανθρώπους από τον πόλεμο -ως νεκρούς- αλλά και έχασε και εκατομμύρια υπηκόους και
εκατομμύρια εκτάρια της πιο εύφορης γης με τη συνθήκη του Μπρεστ-Λιτόφσκ. Όταν ξεκινάει η Σοβιετική Ένωση τη ζωή της ως κομμουνιστική χώρα, το 1922, δεν έχει στη διάθεσή της ούτε τη Φινλανδία, ούτε την Εσθονία, ούτε τη Λετονία, ούτε τη Λιθουανία, ούτε τις περιοχές της Λευκορωσίας, τμήματα της Ουκρανίας, της Βεσσαραβίας κ.λπ.
Την καλύτερη γη της την έχει χάσει, τη μεταλλουργία της, τα περισσότερα εργοστάσια που είχε η χώρα δεν της ανήκουν πια, έχουνε φύγει από τα χέρια της. Επομένως ξεκινάει από σημείο μηδέν έχοντας μπροστά ένα καθήκον που θα τη γονάτιζε, που θα γονάτιζε οποιονδήποτε στο μέγεθός της ακόμη και αν η χώρα δεν είχε ζήσει όλα αυτά τα δεινά.
Ποιος είναι αυτός ο στόχος τον οποίον πρέπει να υπηρετήσουν οι κομμουνιστές της Ρωσίας και η Κεντρική Επιτροπή; Το να στήσει ένα κομμουνιστικό κράτος σε αυτή τη χώρα την οποία ελέγχει. Τι σημαίνει κομμουνισμός; Κομμουνισμός σημαίνει κοινοκτημοσύνη. Πώς θα εφαρμοστεί αυτή; Δεν είναι απλό το ζήτημα σε μία χώρα τραυματισμένη από τον πόλεμο, χωρίς στην ουσία εργοστάσια και με μία απέραντη γεωργική έκταση και χωρικούς οι οποίοι ζουν στα όρια της επιβίωσης, με μία καθυστερημένη γεωργία, ενώ η σύλληψη του κομμουνισμού -από πλευράς των ιδρυτών της του 19ου αιώνα- είναι ότι η επανάσταση θα γινόταν σε μία χώρα πολύ μεγάλης καπιταλιστικής ανάπτυξης και της πιο προηγμένης βιομηχανικής επίδοσης.
Η Ρωσία του 1922 δεν έχει καμία σχέση με αυτά. Οι προσπάθειες για κολεκτιβοποίηση των γεωργικών περιοχών της χώρας μπαίνουν σε εφαρμογή στη δεκαετία του ‘20. Αλλού γίνεται με συναίνεση των αγροτών, αλλού επιβάλλεται. Ακόμη τα πράγματα είναι ρευστά, και το αποτέλεσμα είναι, στη δεκαετία του ‘20, αυτή η κολεκτιβοποίηση να πετυχαίνει σε κάποιες περιοχές, αλλά σε άλλες να μην πετυχαίνει καθόλου, διότι καθώς δεν υπήρχαν δρόμοι, είχε καταστραφεί και το σύστημα των καναλιών. Οι καταστροφές του πολέμου είχαν διαλύσει τα πάντα.
Οι μεταφορές των προϊόντων ήταν πολύ δύσκολες. Το γεγονός ότι είχαν χαθεί τα καλύτερα εδάφη έπαιξε και αυτό τον ρόλο του. Επίσης το γεγονός ότι, καθώς η κολεκτιβοποίηση δεν συνδέθηκε με μία ελευθερία διάχυσης του τυχόν πλεονάζοντος προϊόντος σε μία περιοχή ώστε να επωφεληθεί μία άλλη, στη δεκαετία του ‘20 υπήρξαν στην περιοχή της Ρωσίας εκτεταμένοι λιμοί, επίσης και λοιμοί, δηλαδή και επιδημίες (τύφου κυρίως) που προέκυπταν από αυτούς, κατά τους οποίους λιμούς της δεκαετίας του ‘20 υπολογίζεται -κατά τις ταπεινότερες εκτιμήσεις- ότι πρέπει να χάθηκαν γύρω στα 8 εκατομμύρια ζωές.
Από αυτά τα 8 εκατομμύρια πάνω από 2 εκατομμύρια χάθηκαν στην περιοχή της Ουκρανίας, στο τμήμα το οποίο είχε απομείνει στη ρωσική πλευρά, με αποτέλεσμα οι Ουκρανοί να θεωρήσουν ότι επρόκειτο για στοχευμένη ενέργεια των Ρώσων εναντίον της δικιάς τους εθνότητας, και έκτοτε από τη δεκαετία του ‘20, στις περιοχές των Ουκρανών, εκτός από κομμουνιστές Ουκρανούς, σε λαϊκή βάση να υπάρχει ιδιαίτερη εχθρότητα και μίσος για τους Ρώσους.
Οι προσπάθειες του 1920 σταδιακά θα βελτιωθούν. Όταν μπαίνει η Ρωσία στη δεκαετία του ‘30 τα πράγματα είναι καλύτερα, υπάρχει μία πιο ισορροπημένη χρήση του πλεονάσματος των διαφόρων
περιοχών. Δίνεται η δυνατότητα στους χωρικούς να μπορούν να κάνουν και ένα δικό τους ελεύθερο εμπόριο ώστε να έχουν και κάποιο εισόδημα. Γενικά η Σοβιετική Ένωση στη δεκαετία του ‘30 μπαίνει σε καλύτερες εποχές, βελτιώνεται και η γεωργική της παραγωγή, οι δείκτες της οικονομίας της είναι σε άνοδο.
Η Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος δίνει μεγάλη έμφαση στην ανάπτυξη της βαριάς βιομηχανίας, της βιομηχανίας οχημάτων για τη γεωργική χρήση (τρακτέρ, μέσων μεταφοράς κ.λπ.). Η Ρωσία είναι σε θέση να το κάνει γιατί, παρότι είχε χάσει τις περιοχές της μεγάλης μεταλλουργίας, μπορεί να αντλήσει πρώτες ύλες από το υπέδαφός της. Στήνει επίσης και πολεμική βιομηχανία. Σε αυτή τη δεκαετία του ‘30, η Ρωσία σχεδιάζει ένα τανκ, το οποίο ονομάζεται Τ-34, που επρόκειτο να είναι θρυλικό, το πιο επιτυχημένο τανκ στη δεκαετία του ‘40, στον πόλεμο που θα ξεσπάσει.
Η Ρωσία επίσης στήνει ένα σύστημα κοινωνικής πρόνοιας, σχολείων, νοσοκομείων, μιας απαιτητικής και εκτεταμένης εκπαίδευσης και εκτεταμένου εκπαιδευτικού συστήματος, που προσπαθεί να καλύψει όλες τις περιοχές της Ρωσίας, ακόμη και τις απομακρυσμένες και τις πολύ
απομονωμένες των ταϊγκά και των δασών, όπως και ένα σύστημα υγείας και να παράσχει μία ασφάλεια εργασίας και ζωής στους πολίτες της. Έτσι, μπορεί να πει κανείς ότι στη δεκαετία του ‘30 η Σοβιετική Ένωση δείχνει σημεία προόδου και γίνεται μία χώρα προς την πποία και οι υπόλοιπες χώρες στρέφουν την προσοχή τους και παρατηρούν τις εσωτερικές εξελίξεις.