Οι Ευρωπαίοι στην Αμερική

Οι Ευρωπαίοι τον 15ο και τον 16ο αιώνα στρέφονται προς την νέα ήπειρο που ονομάστηκε Αμερική. Οι Ισπανοί έλεγξαν την μετέπειτα Λατινική Αμερική, έπειτα από την ανακάλυψη του Χριστόφορου Κολόμβου, αν και είχαν κάνει διερευνητικές δράσεις σε αρκετά ευρύτερες περιοχές βορειότερα. Όμως, εκτός από τους Ισπανούς, στην Κεντρική Αμερική, πολύ γρήγορα παρουσιάστηκε ένας ναυτικός, ο Τζον Κάμποτ (John Cabot), ιταλικής καταγωγής (Giovanni Caboto), ο οποίος το 1497έκανε μία διερευνητική αποστολή στα παράλια, εκ μέρους της Αγγλίας. Αργότερα, το 1534, έφτασε εδώ ένας Γάλλος εξερευνητής, ο Ζακ Καρτιέ (Jacques Cartier). Ο Ζακ Καρτιέ, ο οποίος εξερεύνησε τις περιοχές του ποταμού Σεντ Λόρενς (Saint Lawrence).

Μπαίνουν στο παιχνίδι των κατακτήσεων και οι Ολλανδοί στον ίδιο αιώνα. Μέσα στον 16ο αιώνα οι Ολλανδοί έρχονται και εξερευνούν τα παράλια. Και οι Άγγλοι πιο συστηματικά επί Ελισάβετ. Το 1583 η Ελισάβετ Α΄ παρακινεί αποίκους να έρθουν να εγκατασταθούν στις ανατολικές ακτές, και μετά τον θάνατό της, στον 17ο αιώνα, αυτό θα συνεχιστεί. Όμως, εκείνοι που πραγματικά πρωτοπόρησαν στη δράση στη Βόρεια Αμερική και είχαν απτά αποτελέσματα είναι οι Γάλλοι και οι Ολλανδοί.

Οι Γάλλοι, οι οποίοι παραδόξως εξερεύνησαν τη Βόρεια Αμερική με υδάτινους δρόμους. Οι Άγγλοι είναι εκείνοι οι οποίοι έχουν τον θρύλο του πολύ μεγάλου ναυτικού και κάγχαζαν τους Γάλλους. Οι Άγγλοι τους ειρωνεύονταν, διότι τους θεωρούσαν κακούς ναυτικούς. Μάλιστα, ένα αστείο που κυκλοφορούσε μεταξύ των Άγγλων ναυτικών είναι ότι «αν τα ψάρια θα μιλούσαν, θα μιλούσαν Γαλλικά», απ’ τους πολλούς Γάλλους ναυτικούς που έχουν φάει απ’ τα ναυάγια και από τις ήττες των Γάλλων όποτε συγκρούονταν με τους Άγγλους.

Όμως, στην εξερεύνηση της Βόρειας Αμερικής, οι Γάλλοι διάλεξαν υδάτινους δρόμους, ενώ οι Άγγλοι στεριανούς δρόμους. Οι Γάλλοι, λοιπόν, μπήκαν από τον ποταμό Σεντ Λόρενς, έφτασαν στις μεγάλες λίμνες, εξερεύνησαν δηλαδή την περιοχή του σημερινού Καναδά και μπήκαν στις μεγάλες λίμνες. Και από τις μεγάλες λίμνες μπήκαν στον ποταμό Μισισιπή και συνέχισαν προς τα νότια πάλι από την υγρή πλευρά. Έτσι έφτασαν μέχρι και τον Κόλπο του Μεξικού, όπου δημιούργησαν τη Λουιζιάνα (Louisiana) προς τιμήν του βασιλιά Λουδοβίκου.

Η Κεντρική Αμερική ήταν πάρα πολύ πυκνοκατοικημένη και εύφορη και παραγωγική και υπήρχε γεωργία. Όμως, βορειότερα από το Μεξικό, πυκνοκατοικημένη ήταν μόνο μία ζώνη για ένα διάστημα, της περιοχής του Μισισιπή, και από εκεί και πέρα η Βόρεια Αμερική ήταν πάρα πολύ
αραιοκατοικημένη. Οι Άγγλοι και οι Γάλλοι όταν έφτασαν στο κέντρο, τη ζώνη της Βόρειας
Αμερικής, δεν βρήκαν μεγάλο πληθυσμό.

Εκεί η ήπειρος αυτή ήταν αραιοκατοικημένη από φυλές Ινδιάνων (ντόπιων δηλαδή κατοίκων), οι οποίοι βρίσκονταν ακόμη στην εποχή του κυνηγιού. Δεν ήταν γεωργοί και κυνηγούσαν κατά κύριο λόγο βίσονες (τρέφονταν από αυτό το ζώο) και γενικά κυνηγούσαν ζώα και κατοικούσαν σε σκηνές και ήταν νομάδες, δηλαδή μεταφέρονταν. Αυτοί οι Ινδιάνοι ήταν ακόμη στην Εποχή του Λίθου και έτσι, όταν ήρθαν εδώ οι Ευρωπαίοι, βρήκαν στην περίπτωση αυτή και λίγο πληθυσμό. Αυτό τους διευκόλυνε, διότι έτσι έλεγξαν αυτές τις περιοχές με άνεση και δεν είχαν απέναντί τους μεγάλους αντιπάλους. Γενναίοι αντίπαλοι, αλλά ελάχιστοι και χωρίς όπλα βέβαια.

Οι Ολλανδοί, που είναι συστηματικοί άνθρωποι, είχαν εντοπίσει κιόλας ένα θαυμάσιο σημείο. Στο σημείο αυτό εισέρρεαν στη θάλασσα τρεις ποταμοί και δημιουργούνταν ωραία νησιά ανάμεσα στις εκβολές των ποταμών αυτών. Το ένα από αυτά είναι το Μανχάταν. Οι Ολλανδοί, δηλαδή, δημιούργησαν πρώτοι το Νέο Άμστερνταμ. Η πόλη που σήμερα λέγεται «Νέα Υόρκη» ήταν ολλανδική εγκατοίκηση του 17ου αιώνα, και εκεί δημιούργησαν συνοικίες. Γι’ αυτό και μέχρι σήμερα η Νέα Υόρκη, που την πήραν οι Άγγλοι το 1664 από τους Ολλανδούς και της άλλαξαν το όνομα και την είπαν Νέα Υόρκη, υπάρχουν συνοικίες με ολλανδικά ονόματα: Χάρλεμ (Harlem), συνοικία της Νέα Υόρκης. Χάρλεμ είναι μια πόλη της Ολλανδίας.

Οι Άγγλοι ήρθαν, εγκαταστάθηκαν, στην ουσία εξεδίωξαν τους Ολλανδούς και άρχισαν να εγκαθίστανται στα παράλια. Εκεί, στα μέσα δηλαδή του 17ου αιώνα, ενόσω συμβαίνει η μεγάλη Αγγλική Επανάσταση, ενισχύεται η παρουσία των Άγγλων στα παράλια της Βορείου Αμερικής. Υπάρχει κινητικότητα προς τα παράλια της ανατολικής Αμερικής, κάτι που βοήθησε την αγγλική κοινωνία στις περιόδους των μεγάλων της συγκρούσεων, διότι άτομα κατατρεγμένα, άτομα απελπισμένα, άτομα που ανήκαν σε παράξενες σέκτες, ενοχλητικές, έφευγαν ή τους βάζανε σε πλοία και τους έλεγαν «Άντε, πάτε να εγκατασταθείτε εκεί πέρα». Και έτσι, η Ανατολική Ακτή της Αμερικής άρχισε να αποκτά Άγγλους κατοίκους σε αρκετά σεβαστό αριθμό στον 17ο αιώνα.

Τον ίδιο αιώνα οι Γάλλοι ενισχύουν κι εκείνοι την παρουσία τους, αλλά όχι τόσο συστηματικά όπως οι Άγγλοι. Οι Γάλλοι δεν έφευγαν εύκολα απ’ τη χώρα τους και αυτό τους έβλαψε στην προσπάθειά τους να γίνουν παγκόσμια δύναμη, ενώ οι Άγγλοι ήταν πιο έτοιμοι να μετακινηθούν και ν’ αλλάξουν έδρα και αυτό ήταν ένας απ’ τους λόγουςτους έκανε την παγκόσμια υπερδύναμη. Οι Γάλλοι εκ των υστέρων, επειδή έχασαν το παιχνίδι της παγκόσμιας ηγεμονίας, εξηγούν ότι «τι να κάνουμε, τόσο όμορφη χώρα που είναι η Γαλλία, δύσκολο είναι να την εγκαταλείψεις».