Οι αρχαίοι Έλληνες και οι Ρωμαίοι παρακολουθούσαν με έκπληξη και συνάμα με αγανάκτηση την ελευθερία που απολάμβαναν οι γυναίκες της Ετρουρίας, γεγονός που ευνόησε τις συκοφαντίες σχετικά με τη δήθεν ανηθικότητα τους. Η γυναίκα στην Ετρουρία δεν περιοριζόταν στο σπίτι, αλλά είχε ενεργό συμμετοχή στα θεάματα και στις θρησκευτικές τελετές, ήξερε γραφή και ανάγνωση και -ακόμα πιο σημαντικό- συμμετείχε στα συμπόσια δίπλα στον σύζυγό της, στην ίδια κλίνη.
Μία ακόμη ένδειξη για τον ενεργό ρόλο των γυναικών στην ετρουσκική κοινωνία είναι οι ονομαστικές επιγραφές: η γυναίκα, όπως και ο άνδρας, αναφέρεται με τον ίδιο τρόπο. Φέρει δύο ονόματα, το δικό της και εκείνο της οικογένειας ή της δυναστείας, στοιχείο που της έκανε να ξεχωρίζουν από τις Ρωμαίες και τις Ελληνίδες. Επιπλέον, αρκετά αργότερα, διαδόθηκε το έθιμο να αναγράφεται και το όνομα της μητέρας, γεγονός που αποδεικνύει ότι το να είσαι μέλος μιας σημαντικής οικογένειας μπορούσε να επιτευχθεί και από την πλευρά της γυναίκας.
Το συμπόσιο είχε εξέχουσα σημασία στις αρχαίες κοινωνίες: ενίσχυε τους οικογενειακούς δεσμούς και υμνούσε τη δύναμη των μεγάλων, αριστοκρατικών οικογενειών. Οι συνδαιτημόνες ήταν μισοξαπλωμένοι στην κλίνη και απολάμβαναν τη φροντίδα και τις περιποιήσεις των υπηρετών. Έπιναν κρασί και συζητούσαν μεταξύ τους. Για να γίνει πιο ανάλαφρη η ατμόσφαιρα υπήρχαν μουσικά και χορευτικά θεάματα και αγώνες δεξιοτήτων.
Στις πολυάριθμες ζωγραφικές απεικονίσεις, στις τεφροδόχους και στις διακοσμήσεις αγγείων απεικονίζονται ζωηρές σκηνές με γυμνούς υπηρέτες που βοηθούν τους συνδαιτημόνες, μεγάλα αγγεία με κρασί, τραπέζια υπερφορτωμένα με κάθε λογής εδέσματα, μορφές σκύλων, γάτες και πτηνά που τρώνε τα απομεινάρια του φαγητού.
Οι μόνες αναφορές που έχουμε για θεάματα στην ετρουσκική κοινωνία, είναι από ένα απόσπασμα του Λίβιου όπου μιλά για θεατρικές παραστάσεις με Ετρούσκους ηθοποιούς και σε ένα άλλο του Βαρόνου που μιλά για ένα Βόλνιο που έγραφε ετρουσκικές τραγωδίες. Η μορφή του θεατρικού θεάματος στην Ετρουρία δεν είχε τη μορφή του ελληνικού και του ρωμαϊκού. Πιθανότατα επρόκειτο για παραστάσεις που έπαιρναν μέρος μουσικοί και μίμοι, καθώς και μεταμφιεσμένοι ηθοποιοί-χορευτές. Δεν μπορεί να αποκλειστεί το γεγονός ότι η ελληνική επιρροή οδήγησε σε πιο εξελιγμένες και περίτεχνες σκηνικές παραστάσεις.
Με πληροφορίες από: nationalgeographic