Οι Άγγλοι στην Ινδία

Από όλες τις δυνάμεις που έπαιξαν ρόλο στο εμπόριο της Ινδίας, εκείνοι που αναδείχθηκαν οι πιο δυναμικοί και είχαν τη μεγαλύτερη διείσδυση τελικά ήταν δύο: οι Άγγλοι και οι Γάλλοι. Οι οποίοι κάποια στιγμή στον 18ο αιώνα, περί το 1760, συγκρούστηκαν πολεμικά μέσα στην Ινδία, με στρατούς. Ο στρατός βέβαια που χρησιμοποιούσαν και οι μεν και οι δε ήταν από τους ντόπιους ενόπλους τους οποίους πλήρωναν -η Ινδία έχει τόσο πληθυσμό που μπορούσες να έχεις όσους ενόπλους θέλεις, αν τους πληρώνεις.

Έτσι, σε αυτή τη σύγκρουση, την πολεμική σύγκρουση μέσα στην Ινδία, ενόσω ακόμα η Ινδία ελέγχεται από τους ντόπιους της ηγεμόνες υποτίθεται, νικήτρια εξήλθε η Αγγλία. Η οποία έκτοτε διεισδύει ακόμα βαθύτερα στην Ινδία και σταδιακά πια την κάνει αποικία. Γι’ αυτό και θα δει κανείς διάφορες χρονολογίες για το πότε η Ινδία έγινε αποικία αγγλική, σταδιακά. Η Αγγλία δεν έδωσε μάχες για να πάρει την Ινδία, γιατί οι Ινδοί είναι ένας καρτερικός λαός.

Κάποιοι ηγεμόνες ανησύχησαν με την Αγγλία και είχαν κάποιες συγκρούσεις με την Αγγλία, αλλά καθώς είναι κατεσπασμένη η Ινδία σε τόσα πολλά μικρά κρατίδια δεν ήταν σε θέση να προτάξει
μεγάλη αντίσταση. Οι μόνοι που θα μπορούσαν να προτάξουν αντίσταση είναι οι Μουγκάλ. Οι Μουγκάλ ήταν σε παρακμή πλέον και οι Άγγλοι δηλαδή με ευκολία, αναλογικά, αφού νίκησαν τους Γάλλους, μετέτρεψαν την Ινδία σταδιακά σε αποικία.

Η Ινδία δεν έγινε αποικία πλήρως, δηλαδή ποτέ η Ινδία δεν ελέγχθηκε από κανέναν πλήρως, διότι υπήρχαν πάντα σουλτανάτα και πριγκιπάτα και μαχαραγιάδες, οι οποίοι παρέμεναν ανεξάρτητοι, και που η Αγγλία αν ήθελε θα τους είχε αναγκάσει να υποταχθούν. Αλλά η Αγγλία αν έκρινε
ότι κάποιο κρατίδιο δεν την ενδιαφέρει τόσο πολύ και ο ηγεμόνας ήταν δύσκολο να καμφθεί, το
άφηνε. Αλλά τις περιοχές που ήθελε και τη συνέφερε, τις κατακτούσε.

Οι Άγγλοι δεν έλεγξαν μόνο την Ινδική Χερσόνησο, αλλά και τη Βιρμανία (σημερινή Μιανμάρ). Ο έλεγχος δηλαδή της Αγγλίας ήταν πλήρης στον Κόλπο της Βεγγάλης και βέβαια του σημερινού Πακιστάν και του σημερινού Αφγανιστάν. Η Αγγλία ήταν παντοδύναμη και το δείχνει στον τρόπο με τον οποίο έλεγξε αυτή την υποήπειρο.

Η αγγλική κυβέρνηση ανέθεσε την διοίκηση της Ινδίας σε αυτόν που ήξερε την Ινδία καλύτερα, δηλαδή την Αγγλική Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών. Η Αγγλική Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών ήξερε
πράγματι την Ινδία πολύ καλά και είχε στη διάθεσή της 260.000 στρατό που αποτελούνταν στη
συντριπτική του πλειοψηφία από Ινδούς, και μόνο οι ανώτατοι αξιωματούψχοι ήταν Άγγλοι. Δηλαδή ο στρατός αυτός ελέγχου -εκ μέρους της Αγγλίας- στη Ινδία ήταν διπλάσιος του στρατού του αγγλικού στην Αγγλία.

Η Αγγλία χρησιμοποίησε την Ινδία ως τόπο εξαγωγής πρώτων υλών προς τη μητρόπολη και βέβαια το προϊόν το οποίο πιο πολύ την ενδιέφερε την Αγγλία ήταν το βαμβάκι. Η Βιομηχανική Επανάσταση στην Αγγλία στηρίχτηκε στην υφαντουργία, γιατί η Αγγλία έχει παράδοση στην υφαντουργία, του μάλλινου κυρίως υφάσματος. Τώρα έχοντας μια λαμπρή πηγή βαμβακιού, η Αγγλία μπορούσε να δημιουργεί βαμβακερά υφάσματα, να αναμειγνύει τα μάλλινά της με
βαμβακερά και να δημιουργεί μαλλοβάμβακα υφάσματα, να αναμειγνύει λινάρι, να εμπλουτίζει δηλαδή πάρα πολύ τα είδη της υφαντουργίας της τα οποία εξήγαγε κατά τόνους με τα πλοία της και βέβαια να αξιοποιεί καταπληκτικής ποιότητας μαλλιά, τα οποία υπήρχαν στην ινδική υποήπειρο, με κορυφαία τα μαλλιά της περιοχής του Κασμίρ -μια ορεινή περιοχή προς τα Ιμαλάια, όπου τα πρόβατα έχουν πραγματικά μια σπάνια ποιότητα μαλλιού που είναι σχεδόν μεταξένια.

Έτσι αναμειγνύοντας μαλλί από το Κασμίρ, η Αγγλία παρήγαγε τα περίφημα αγγλικά κασμίρια για αιώνες. Και βέβαια σταδιακά η Αγγλία μετέτρεψε όλο το εμπόριο της Ινδίας σε εμπόριο εξαγωγής πρώτων υλών προς τη μητρόπολη και επανεξαγωγής προς την Ινδία επεξεργασμένων βιομηχανικών προϊόντων της μητρόπολης.