Οι Νύμφες ήταν θηλυκές θεότητες των δυνάμεων της φύσης, ιδιαίτερα των βουνών, των νερών, των δασών, των δέντρων κλπ. Γενεαλογήθηκαν ως κόρες του Δία και ήταν νοητές ως νέες και ωραίες κοπέλες, που τους άρεσε η μουσική και ο χορός και είχαν την ικανότητα να εμπνέουν στους θνητούς ποιητική και προφητική δύναμη.
Από τον τόπο διαμονής τους διακρίνονταν σε Αλσηίδες, Ναπαΐαι και Δρυάδες, των δασών και των άλσεων, των δέντρων, Ορεστιάδες ή Ορεάδες, των βουνών Λειμωνιάδες, των λειβαδιών, Ναϊάδεςκαι Υδριάδες, των ποταμών και των πηγών κ.α. Επίσης διακρίνονται και τοπικές Νύμφες, όπως οι Αχελωίδες, από τον πατέρα τους ποταμό Αχελώο, ή οι Νυσιάδες από το βουνό Νύσα. Στις Δρυάδες ή Αμαδρυάδες κατατάσσονται και οι Μελίοι ή Μελιάδες Νύμφες, οι οποίες κατά τη Θεογονία του Ησιόδου γεννήθηκαν από το αίμα που έσταξε πάνω στο σώμα της Γης κατά τον ευνουχισμό του Ουρανού από τον Κρόνο και ήταν νοητές ως δαίμονες της βίας και του αίματος.
Το μεγαλύτερο γένος των Νυμφών είναι οι Ναϊάδες, που σύμφωνα με τοπικές λαϊκές παραδόσεις, συχνά ερωτεύονται θνητούς νέους και έτσι φέρνουν στον κόσμο συνήθως τοπικούς ήρωες, τους γιους τους, μάλιστα εξαιτίας της ιαματικής ικανότητας του νερού και το ρόλου του στη μαντική οι Ναϊάδες λατρεύτηκαν σχετικά και ως θεότητες της ιατρικής και της μαντείας.
Στον μύθο και τη λατρεία οι Νύμφες συνδέονται με τον Απόλλωνα, την Άρτεμη, την Αφροδίτη, τον Ερμή, τον Διόνυσο, τον Πάνα, του Σιληνούς, τους Σατύρους και άλλες χθόνιες θεότητες, συνδεόμενες με την βλάστηση και την γονιμότητα.
Στην οικογένεια αυτών των θεοτήτων ανήκουν επίσης οι Νηρηίδες και οι Ωκεανίδες. Οι Νηρηίδες, Νύμφες της θάλασσας, γενεαλογούνται ως κόρες του Νηρέα και της Ωκεανίδας Δωρίδας. Ο αριθμός τους είναι συνήθως πενήντα, αναφέρονται όμως και εκατό στους σχετικούς καταλόγους του Ησιόδου, του Ομήρου, του Απολλόδωρου και του Υγίνου, που αλληλοσυμπληρώνονται. Μερικές Νηρηίδες παίζουν πρωτεύοντα ρόλο στους ελληνικούς μύθους, όπως η Θέτις, η Αμφιτρίτη, η Γαλάτεια, ακόμη και η νύμφη Καλυψώ (του Οδυσσέα) θεωρείται Νηρηίδα ή Ωκεανίδα. Οι Ωκεανίδες, Νύμφες της βαθιάς και άγριας θάλασσας, γενεαλογήθηκαν ως κόρες του Ουρανού και της Τηθύος Τιτανίδας. Στη Θεογονία του Ησιόδου ο αριθμός τους φτάνεις τις τρεις χιλιάδες και τα γνωστότερα ονόματά τους αναφέρονται στα πράγματα του υγρού στοιχείου. Μερικά είναι ονόματα ηπείρων: Ασία, Ευρώπη Λιβύη=Αφρική.
Η λατρεία των Νυμφών ήταν πολύ διαδεδομένη στην Ελλάδα, ήδη από την πανάρχαια εποχή. Λατρευτικοί χώροι ήταν τα σπήλαια, τα λεγόμενα Νυμφαία ή άντρα. Ειδικά η λατρεία των πνευμάτων πηγών και ποταμών έχει πανάρχαιες ρίζες, παρά την τοπική σημασία της.
Το νερό ως απαραίτητο στοιχείο για την βλάστηση και την γονιμότητα, κυριαρχεί στη φύση των Νυμφών. Το όνομά τους σημαίνει νεαρά κορίτσια σε ώρα γάμου και «νύφες» ή νιόπαντρες κοπέλες. Τα κορίτσια που χορεύουν, τιμώντας την Άρτεμη, ταυτίζονται με το θεϊκό τους πρότυπο. Οι Νύμφες επιζούν στις δοξασίες των λαών ειδικότερα στην νεότερη Ελλάδα ως Νεράιδες, χωρίς να σχετίζονται ιδιαίτερα με το νερό. Υπάρχουν πολλές διηγήσεις για «νεραϊδοπαρμένους», που θυμίζουν το αρχαίο μύθο του Ύλα, ενώ οι «σαββατογεννημένοι» και οι «αλαφροΐσκιωτοι» μπορούν, όπως πιστεύεται, να τις βλέπουν στα ξέφωτα να χορεύουν και να γλεντούν.
Με πληροφορίες από: Παγκόσμια Μυθολογία