Προτού χάσει το ανάκτορο και πιθανότατα τη ζωή του ο βασιλιάς των Θηβών εμπορευόταν με την Κρήτη και συγκέντρωνε πολύτιμα αντικείμενα από την Μικρά Ασία, την Μεσοποταμία και την Εγγύς Ανατολή. Ανάλογα είδη πολυτελείας βρέθηκαν στις Μυκήνες και σε διάφορα άλλα σημεία της ηπειρωτικής Ελλάδας.
Στα μέσα του 13ου π.Χ. αιώνα οι επαφές με τη Δυτική Μεσόγειο είχαν διακοπεί εξαιτίας της καθόδου από την Ιταλία διαφόρων φύλων που εγκαταστάθηκαν στις Λιπάρες νήσους, τη Θάψο και άλλα μέρη της Σικελίας, με αποτέλεσμα να αποδιοργανωθεί το εμπόριο και να αποθαρρυνθεί ο υποτυπώδης άλλωστε εποικισμός. Με την Ανατολή όμως οι συναλλαγές ήταν πυκνές διαμέσου των εμπορικών σταθμών όπως η Ουγκαρίτ, των προχωρημένων εγκαταστάσεων των Δωδεκανήσων και της Κύπρου-προς τις οποίες η ροή των αποίκων συνεχίζεται- και διά μέσου των αποικιών όπως η Μίλητος.
Η τελευταία μυκηναϊκή από τις αρχές του 14ουπ.Χ. αιώνα καταστράφηκε λίγο μετά το 1300π.Χ., αμέσως όμως ξαναχτίστηκε και οχυρώθηκε με ισχυρό τείχος ενισχυμένο με προμαχώνες. Ύστερα από το 1250π.Χ. θα συμπεριληφθεί για ένα διάστημα στην επιρροή των Χετταίων, χωρίς όμως να χάσει το μυκηναϊκό της χαρακτήρα.
Μαζί με την Ιασό, την Επισκοπή και γενικότερα τη Χερσόνησο της Αλικαρνασσού αποτελούσαν τις μόνιμες εγκαταστάσεις Αχαιών τη Μικρά Ασία και είναι χαρακτηριστικό ότι βρίσκονται συγκεντρωμένες στην ίδια περιοχή απέναντι από τη Ρόδο, την Κω, τις Κυκλάδες και την Πελοπόννησο.
Η περιοχή αρχικά ανήκε στη Arzawa, μια ομοσπονδία πόλεων και χωρών που αντιστοιχεί στην Λυκία και την Πισιδία. Η ιστορία της είναι χαρακτηριστική για το δυτικό τμήμα της Μικράς Ασίας, την παραλιακή ζώνη δηλαδή και την ενδοχώρα της που βρισκόταν στο περιθώριο και υπό τον έλεγχο της αυτοκρατορίας των Χετταίων εναντίον των οποίων δεν έχαναν την ευκαιρία να εξεγείρονται.
Βόρεια της Μιλήτου, στο τμήμα της μικρασιατικής χερσονήσου που φθάνει από τις Σάρδεις ως την Τρωάδα και διαρρέται από την Κάϋστρο, τον Έρμο και τον Κάικο και αντιστοιχεί προς την μεταγενέστερα Λυδία και Μυσία, υπήρχε μία άλλη ισχυρότατη ομοσπονδία από 2 πόλεις και χώρες. Οι Χετταίοι τον ονόμαζαν Assuwa, όνομα σχετικό προς το Άσσιον λειμώνα του Ομήρου και το τοπωνύμιο Ασία, που κατέληξε να δηλώνει ολόκληρη την ήπειρο.
Στην εποχή της ακμής τη,ς πριν ο ηγεμόνας των Χετταίων Τουδαλίγιας την καταβάλει σε δύο αλλεπάλληλες εκστρατείες γύρωα στο 1230π.Χ., η επικράτεια της έφθανε από την Καρία ως τον Ελλήσποντ,. Οι δύο τεελυταίες πόλεις του καταλόγου του Τουδαλίγιας, που αρχίζει από τους Luqqa (Λύκιοι) και προχωρεί από νότο προς βορρά είναι η Wilusa και Truisa. Μερικοί επιχείρησαν να τις ταυτίσουν προς το Ίλιος και την Τροία, πράγμα που είναι γλωσσικά δυνατόν, αλλά κάθε άλλο παρά βέβαιο.
Στην περιοχή μυκηναϊκές εγκαταστάσεις δεν υπάρχουν, εκτός ίσως από την Κολοφώνα, όπου βρέθηκε ένας θολωτός τάφος, και τα ίχνη εμπορικών συναλλαγών ή πολιτιστικών επιδράσεων είναι ελάχιστα, με εξαίρεση βέβαια την Τροία, την μόνη που διατηρούσε στενές και συνεχείς επαφές με τον μυκηναϊκό κόσμο. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όλη η υπόλοιπη παραλία τηε Assuwa είχε κρατηθεί κλειστή για τους Αχαιούς.
Με πληροφορίες από: Ιστορία του Ελληνικού Έθνους