Τα Μοάι, τα αγάλματα στο Νησί του Πάσχα, είναι λαξευμένοι μονόλιθοι που σμιλεύτηκαν σε ηφαιστειακό τόφο, ο οποίος προέρχεται κυρίως από τον κρατήρα του ηφαιστείου Ράνο Ραράκου. Έχουν ύψος από δύο έως δέκα μέτρα και βάρος αρκετές δεκάδες τόνους. Η πρώτη ονομασία που τους δόθηκε ήταν αρίνγκα όρα, «ζωντανά πρόσωπα», ενώ η λέξη μοάι προσδιόριζε μόνο την προτομή τους.
Τα αγάλματα αυτά, αν και δεν είναι ίδια, μοιάζουν μεταξύ τους και αναπαριστούν ανθρώπινες μορφές κατά κύριο λόγο ανδρικές, (αλλά υπάρχουν και κάποια σπάνια δείγματα με γυναικεία χαρακτηριστικά) που στερούνται τα κατώτερα μέλη τους, ενώ διαθέτουν επιμηκυμένο σχήμα κεφαλιού, το οποίο φέρει μια μακριά και φαρδιά μύτη. Έχουν λεπτά και τοξωτά χείλη και οι λοβοί των αυτιών τους είναι τρυπημένοι και προεξέχουν. Οι βραχίονες επεκτείνονται κατά μήκος του κορμού, που είναι ελαφρά κοίλος, ενώ οι ανοιχτές παλάμες και τα ιδιαίτερα λεπτά δάχτυλα ακουμπούν πάνω στην διογκωμένη κοιλιά. Στη ράχη ορισμένων μοάι παρατηρούνται εγχάρακτα σχέδια που συχνά ερμηνεύονται ως σχηματική απεικόνιση τατουάζ ή ρουχισμού.
Ορισμένα μοάι που έχουν λαξευτεί σε βασάλτη ή σε υλικά από λάβα, ή σε τραχίτη, παρουσιάζουν μια πιο νατουραλιστική απεικόνιση ανθρώπινης ανατομίας. Τα περισσότερα μοάι λαξεύονταν σε ύπτια θέση. Όλα τα αγάλματα στην αρχή αφήνονταν στερεομένα πάνω στο τοίχωμα από τόφο με ένα χώρισμα στη ράχη τους. Μόνο όταν κόντευε να ολοκληρωθεί το μοάι, οι τεχνίτες το αποκολλούσαν εντελώς από το βράχο, ανυψώνοντας το και σέρνοντας το κατά μήκος της πλαγιάς του βουνού. Τέλος, στους πρόποδες του βράχου οι τεχνίτες ολοκλήρωναν τη ράχη καθώς και την περιφέρεια των γλυπτών.
Τα κολοσσιαία αγάλματα εμφανίζονται είτε σε ομάδες είτε σε μόνα και σε γενικές γραμμές έχουν την πλάτη στραμμένη προς τη θάλασσα. Η κεφαλή ορισμένων μοάι φέρει κυλίνδρους. Αυτοί σχηματίζουν στην κεφαλή ένα είδος καλύπτρας φτιαγμένης από κόκκινη ηφαιστειακή στάχτη. Πιθανόν αυτό να ήταν αναπαράσταση του πουκάο, της χαρακτηριστικής κόμμωσης των νησιωτών, που ήταν μια πλεξούδα τυλιγμένη πάνω στην κορυφή του κεφαλιού. Αρχικά οι κόγχες των οφθαλμών των μοάι (τα μάτια ήταν στραμμένα στον ουρανό) έφεραν κομμάτια βράχου και λευκού κοραλλιού: από αυτήν την λεπτομέρεια πιθανόν να προέκυψε και το αρχαίο όνομα του νησιού Μάτα κι τε Ράνγκι, «Μάτια στον ουρανό».
Τα μοάι ορθώνονταν πάνω στα λεγόμενα άχου, εξέδρες κατασκευασμένες από βασάλτη που προορίζονταν για τελευτουργικά κέντρα. Στην πλευρά των άχου που κοιτά προς το εσωτερικό του νησιού, συχνά είναι τοποθετημένη μια κεκλιμένη επιφάνεια που καλύπτεται από στρογγυλεμένες πέτρες. Δίπλα σε αυτήν εντοπίζονται ορισμένες ορθογώνιες βάσεις, που χρησιμοποιούνταν ως ιερά, ή κυκλικοί πλακόστρωτοι χώροι που πιθανόν να αποτελούν ενδείξεις τάφων. Ωστόσο, ιδιαίτερα συνηθισμένο ήταν να τοποθετούνται λείψανα νεκρών σε σκαμμένες κοιλότητες μέσα στην ίδια τη βάση των άχου.
Με πληροφορίες από: nationalgeographic