H δεκαετία του 1930 είναι δεκαετία μεγάλης βελτίωσης των δεικτών της οικονομίας της Σοβιετικής Ένωσης, όπως επίσης και είναι δεκαετία οργάνωσης του εσωτερικού κοινωνικού της συστήματος, αυτή η δεκαετία έχει και ένα πολύ βαρύ σημείο, διότι ο Στάλιν μετά το 1936 θεωρεί ότι ένα τμήμα του λαού του και των στελεχών του κόμματός του έχουν αποκλίνει από τη σωστή γραμμή και ότι υπονομεύουν την πορεία της Σοβιετικής Ένωσης, και μετά το 1936 αρχίζουν μεγάλοι διωγμοί των πολιτικών ή των θεωρουμένων πολιτικών αντιπάλων του καθεστώτος, πολλοί εκ των οποίων είναι παλαιοί, δοκιμασμένοι κομμουνιστές, στελέχη του κομμουνιστικού κινήματος, ήρωες της
Επανάστασης του 1917 και του Εμφυλίου Πολέμου.
Το 1937, εκτελέστηκαν 353.074 άτομα, το 1938, 328.618 άτομα και το οι εκτελέσεις συνεχίστηκαν και τις επόμενες χρονιές. Το δε 1937, ο Στάλιν διέταξε να εκτελεστούν οι τρεις από τους πέντε Ρώσους στρατάρχες, δηλαδή η ηγεσία του στρατού, όλοι οι ναύαρχοι (και οι οκτώ ναύαρχοι της ηγεσίας του στόλου) και οι δεκατέσσερις από τους δεκαέξι διοικητές των στρατιών. Ένας από αυτούς ήταν ο Μιχαήλ Τουχατσέφσκι.
Οι μελετητές -κυρίως βλέποντας τις εξελίξεις στη δεκαετία του ’40 οπότε θα έχουμε τα γεγονότα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου- θεωρούν πολύ βαριά αυτή την πλευρά της εξόντωσης των αρχηγών του στρατού από τον Στάλιν το 1937 και ιδιαιτέρως της εκτέλεσης του Τουχατσέφσκι (Тухаче́вский, Mikhail Nikolayevich Tukhachevsky). Ο Τουχατσέφσκι θεωρούνταν ο πιο χαρισματικός στρατιωτικός αρχηγός των Ρώσων, ο οποίος μάλιστα, επειδή ήταν πολύ προικισμένος στρατηγός και παρακολουθούσε και τη διεθνή βιβλιογραφία σε σχέση με θέματα τακτικής -ήταν επιστήμονας στον τομέα του-, είχε μελετήσει το άρθρο ενός Γάλλου στρατιωτικού, ενός Γάλλου αξιωματικού που λεγόταν Σαρλ ντε Γκωλ (Charles de Gaulle), όχι ο γνωστός Σαρλ ντε Γκωλ.
Στη δεκαετία του ’30 ο Σαρλ ντε Γκωλ προέτεινε σε άρθρα του το εξής: Στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο μπήκαν στις μάχες τα πρώτα τανκς, που ήταν αγγλική εφεύρεση, όμως και στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και οι Κεντρικές Δυνάμεις απέκτησαν τανκς, τα μιμήθηκαν, και στο μεταξύ είχε αρχίσει να βελτιώνεται το όχημα αυτό του πολέμου που ήταν φανερό ότι μπορούσε να αλλάξει την πορεία του πολέμου. Επειδή ο πόλεμος, μέχρι και τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, γινόταν με τις ομάδες των πεζών (των πεζικαρίων) ή και των εφίππων που έπεφτε η μία απέναντι στην άλλη, στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο τα τανκς χρησιμοποιήθηκαν μεμονωμένα, κατεσπαρμένα για να υποβοηθούν την επίθεση μιας μονάδας. Όμως ο ντε Γκωλ πρότεινε ότι η καλύτερη χρήση των τανκς θα ήταν να είναι πολλά μαζί και να δημιουργούν μια τρομερή δύναμη ατσάλινη που να επιτίθεται στον εχθρό και έτσι να μη διασπείρεται στα επί μέρους τμήματα, στα οποία μπορεί κανείς να είχε ένα-δυο,
αλλά να υπάρχει κεντρική μονάδα ερπυστριοφόρων που να αλλάζει τη δύναμη του πολέμου.
Στη Γαλλία αυτή η άποψη του ντε Γκωλ δεν έγινε δεκτή, όμως τις προτάσεις του ντε Γκωλ τις
διάβασε ένας στρατιωτικός της Γερμανίας που λεγότανε Αδόλφος Χίτλερ και πίστεψε ότι
σωστή είναι αυτή η άποψη -ο Χίτλερ τότε δεν ήταν τίποτα σχεδόν- και ο Τουχατσέφσκι ο οποίος [επίσης] πίστεψε ότι πρέπει να αλλάξει η θέση των τανκς στις μάχες.
Όμως με την εκτέλεσή του, όταν θα γίνει εισβολή των Γερμανών (των ναζιστικών στρατευμάτων) το 1941 στη Ρωσία, θα λείψει η στρατηγική πλευρά του Τουχατσέφσκι και η Ρωσία θα γνωρίσει τεράστιες απώλειες μέχρι να μπορέσει να ανακάμψει.