Με την ολοκλήρωση της Συνθήκης των Βερσαλλιών ξεκινά μια περίοδος η οποία παγκοσμίως
ονομάζεται στη βιβλιογραφία «Μεσοπόλεμος» δηλαδή ανάμεσα στους δύο πολέμους. Αυτά
τα 20 χρόνια ανάμεσα στους δύο πολέμους ήταν χρόνια στα οποία κυοφορήθηκαν τεράστιες αλλαγές, που πολλές από αυτές προέρχονται από τα γεγονότα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και από τις συντεταγμένες που δημιούργησαν οι συνθήκες των Βερσαλλιών μαζί με όλα τα όσα είχαν προηγηθεί, δηλαδή τα δεινά του πολέμου, την καταστροφή του πολέμου και τις πολιτικές εξελίξεις που υπήρχαν στον κόσμο ολόκληρο αλλά κυρίως στην Ευρώπη, γιατί η Ευρώπη έδινε το στίγμα των πραγμάτων και από εκείνη ξεκίνησε αυτός ο Παγκόσμιος Πόλεμος.
Στη διάρκεια του Μεσοπολέμου, σαν κυριότερα σημεία προσέγγισης και ενδιαφέροντος είναι ότι η
Ευρώπη απέκτησε πολλές καινούριες χώρες. Με τη διάλυση των αυτοκρατοριών δημιουργήθηκαν πολλές καινούριες χώρες, ανεξάρτητες, Φινλανδία, Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία κ.λπ. Σχετικά με αυτές, την Εσθονία, τη Λετονία και Λιθουανία, στη διάρκεια κάποιων δεκαετιών μεταξύ της δεκαετίας του 1910 και του 1940, άλλαξαν χέρια πολλές φορές αυτές οι περιοχές διότι με τη συνθήκη του Μπρεστ-Λιτόφσκ έφυγαν από τη Ρωσία, μετά η Γερμανία έχασε τον πόλεμο οπότε έγιναν ανεξάρτητες, μετά τις ξαναπήραν οι Σοβιετικοί το ’39, τις ξαναέχασαν από τους Γερμανούς που εισέβαλαν το ’41, τις ξαναπήραν οι Σοβιετικοί το ’45 και έγιναν ανεξάρτητες ξανά στη δεκαετία του 1990.
Μάλιστα υπήρχε ένα διεθνές ανέκδοτο για αυτές τις Βαλτικές χώρες -την Εσθονία, τη Λετονία και τη Λιθουανία-, ότι στο ραδιόφωνο, μετά από το δελτίο πρόβλεψης του καιρού, υπήρχε και ένα δελτίο πρόβλεψης «σε ποιον θα ανήκουμε αύριο», διότι κάθε τόσο άλλαζαν χέρια αυτές οι χώρες.
Με το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου δημιουργήθηκαν πολλές καινούριες χώρες, ανεξάρτητες πλέον. Αυτές οι χώρες ήταν γεμάτες συγκίνηση για αυτό που τους συνέβη, είχαν ζήσει, πολλές από αυτές, αιώνες κάτω από αλλότρια υπέρτερη δύναμη μέσα στα πλαίσια αυτοκρατοριών και η φυσική εξέλιξη ήταν καθώς έγιναν ανεξάρτητες χώρες, να υιοθετήσουν δημοκρατικά καθεστώτα, καθώς το κύριο κλίμα στην Ευρώπη, μέχρι τότε, ήταν η δημοκρατία. Δηλαδή με κόμματα, με Βουλές, με εκλογές και με ελευθερία λόγου και έκφρασης και ελευθεροτυπία.
Το άλλο χαρακτηριστικό όμως του Μεσοπολέμου είναι ότι δημιουργήθηκαν στην Ευρώπη
πολλά απολυταρχικά καθεστώτα, μονοκομματικά καθεστώτα. Συνήθως ο Μεσοπόλεμος έχει το χαρακτηριστικό ότι κάποιες χώρες λειτουργούσαν με ένα μόνο κόμμα. Ήταν δηλαδή η εξουσία στα χέρια ενός κόμματος και απαγορευόταν η ύπαρξη άλλων κομμάτων. Η μία χώρα είναι η Σοβιετική Ένωση η οποία είχε κομμουνιστικό καθεστώς, είχε καταλύσει τη δημοκρατία και είχε φέρει κομμουνιστικό καθεστώς.
Οι κομμουνιστές θεωρούσαν ότι εκείνοι είναι η πραγματική δημοκρατία, διότι το ένα και μόνο
κόμμα, το οποίο διοικούσε τη Σοβιετική Ένωση, ήταν το κόμμα του λαού, το οποίο και διοικούσε προς όφελος όλων. Όμως δεν υπήρχαν άλλα κόμματα και δεν υπήρχε όλο το υπόλοιπο κλίμα των δυτικών δημοκρατιών, δηλαδή ελευθεροτυπία, δημιουργία άλλων κομμάτων κ.λπ. Στη Σοβιετική Ένωση οι αντιφρονούντες είχαν σκληρή τύχη.
Από την υπόλοιπη Ευρώπη πάλι, χώρες που στη διάρκεια του Μεσοπολέμου είχαν μονοκομματικό κράτος, το οποίο απαγόρευε οποιαδήποτε αντιπολίτευση και δεν είχε ελευθεροτυπία και ελευθερία της έκφρασης ήταν η Γερμανία και η Ιταλία. Στη διάρκεια του Μεσοπολέμου, σε αυτές τις δύο χώρες, αναπτύχθηκε στη μεν Ιταλία ένα καθεστώς μονοκομματικό που ονόμαζε τον εαυτό του «Φάσιο» (Fascio – φασιστικό) και επομένως λέμε το καθεστώς αυτό φασιστικό, στη δε Γερμανία αναπτύχθηκε και πάλι ένα άλλο καθεστώς που το ονομάζουμε ναζιστικό. Το μεν ένα σχετίζεται με την προσωπικότητα και τη δράση του Μπενίτο Μουσολίνι (Benito Mussolini), δηλαδή στην Ιταλία το φασιστικό κόμμα είχε σαν κυριότερη προσωπικότητα τον Μπενίτο Μουσολίνι, στη δε Γερμανία τον Αδόλφο Χίτλερ (Adolf Hitler).
Στην Ευρώπη του Μεσοπολέμου πολλές χώρες απέκτησαν απολυταρχικά καθεστώτα. Η Πορτογαλία απέκτησε τέτοιο καθεστώς, στην Ισπανία έγινε εμφύλιος πόλεμος (1936-1939) και κατέληξε με τη νίκη των δυνάμεων του στρατηγού Φράνκο (Francisco Franco) και έτσι επιβλήθηκε και εδώ απολυταρχικό καθεστώς, η Γιουγκοσλαβία επίσης απέκτησε, η Ελλάδα το 1936 με τον Ιωάννη Μεταξά, η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Αυστρία το 1933 με τον Ντόλφους (Engelbert Dollfuss) και η Πολωνία επίσης, η Εσθονία, η Λετονία, η Λιθουανία.
Επομένως η Ευρώπη στον Μεσοπόλεμο έχει περισσότερες χώρες στις οποίες δεν λειτουργεί ο πολυκομματισμός και πολύ λιγότερες στις οποίες λειτουργεί ο πολυκομματισμός. Ποιες είναι αυτές οι χώρες που επέζησαν αυτού του κύματος; Η Ιρλανδία, η Μεγάλη Βρετανία, η Γαλλία, το Βέλγιο, η Ολλανδία, η Τσεχοσλοβακία και η Ουγγαρία -που και αυτή είχε υποτροπή-, η Δανία, η Σουηδία, η Νορβηγία και η Φινλανδία. Η Ευρώπη δηλαδή ζούσε σε ένα νέο πολιτικό κλίμα.
