Οι μεγάλες διαδηλώσεις του 1905, οι οποίες ήταν προάγγελος της Οκτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία, συνέβησαν περισσότερο στις μεγάλες πόλεις, δηλαδή στην Αγία Πετρούπολη, στην Οδησσό, στη Μόσχα. Η πιο βαριά και η πιο σκληρή πλευρά αυτής της εξέγερσης συνέβη τον Ιανουάριο του 1905, όταν στην Αγία Πετρούπολη υπήρξε μια μεγάλη διαδήλωση της οποίας προΐστατο ένας ιερέας της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Στην διαδήλωση το πλήθος κρατούσε εικόνα του Τσάρου και έψελνε ύμνους του Τσάρου. Δεν ήταν δηλαδή αντιτσαρική η διαδήλωση.
Όμως, καθώς ο Τσάρος έλειπε από την Αγία Πετρούπολη (πρωτεύουσα της χώρας) εκείνη την περίοδο, την υπόθεση τη χειρίστηκαν στελέχη της διοίκησής του, τα οποία θεώρησαν καλό να κτυπήσουν με όπλα τους διαδηλωτές, τόσο με Κοζάκους έφιππους όσο και με στρατιώτες με όπλα πυροβόλα. Αποτέλεσμα ήταν, αυτή τη «Ματωμένη Κυριακή» όπως λέγεται, να πεθάνουν και να τραυματιστούν περί τα χίλια άτομα (υπολογίζονται σε 200 οι νεκροί και σε 800 οι τραυματίες, κάποιοι εκ των οποίων πέθαναν και μετά). Αυτό το πολυαίμακτο γεγονός το 1905 βάρυνε πολύ στην κοινωνία της Ρωσίας και έπαιξε ρόλο για τα όσα επρόκειτο να ακολουθήσουν.
Αυτό το μακελειό του Ιανουαρίου του 1905 εξήψε πάρα πολύ τα πνεύματα και έκανε τον Τσάρο να βρεθεί σε μεγάλη αμηχανία. Τσάρος την εποχή αυτή ήταν ο Νικόλαος Β΄. Ο Νικόλαος Β΄ και ο Λένιν πρόκειται να είναι μεγάλοι πολιτικοί αντίπαλοι μέσα σ’ αυτή τη 15ετία. Ο Νικόλαος Β΄, ο οποίος και θα είναι και ο τελευταίος τσάρος της οικογένειας των Ρομανόφ και ο τελευταίος τσάρος της Ρωσίας, πήρε την απόφαση, προκειμένου ν’ αποφύγει τα χειρότερα, ν’ αλλάξει τον πολιτικό χάρτη της Ρωσίας και ανακοίνωσε ότι το πολίτευμα της Ρωσίας θα αλλάξει και θα μετατραπεί σε Συνταγματική Βασιλευομένη Δημοκρατία.
Εξήγησε, λοιπόν, και δήλωσε ότι η χώρα πλέον από δω και στο εξής θα έχει Δούμα, δηλαδή Κοινοβούλιο, και ότι κινητοποιεί τους μηχανισμούς ούτως ώστε από εκείνη τη στιγμή να τεθεί το νομοθετικό πλαίσιο, σύμφωνα με το οποίο θα είναι πλέον ελεύθερη η ρωσική κοινωνία να δημιουργεί κόμματα, τα οποία, μέσω εκλογών, να στέλνουν εκπροσώπους τους στη Δούμα για να μπει η χώρα σε μία πορεία δυτικού φιλελευθερισμού, δυτικής δημοκρατίας και, εξ αυτού, κινητοποιούσε τους μηχανισμούς για την ελεύθερη έκφραση της γνώμης και την ελευθεροτυπία.
Ήδη, στο 1905, αρχίζει να δρομολογείται αυτή η εξέλιξη και στο 1906 θα γίνουν εκλογές.
Στην αρχή το σύστημα καρκινοβατεί: και ο ίδιος ο Τσάρος δεν έχει συναίσθηση των ορίων του, σε μια άλλου τύπου πλέον διακυβέρνηση της χώρας, και η Βουλή, επίσης, δεν έχει συναίσθηση των υποχρεώσεών της. Το πολιτικό κλίμα στη Ρωσία είναι περίπλοκο, διότι αμέσως πολλές ομάδες και κόμματα δημιουργούνται, Εξάλλου υπήρχαν και άλλα που δρούσαν με άλλους τρόπους στο παρελθόν. Τώρα πολλά από αυτά γίνονται κόμματα τα οποία παίρνουν επίσημη κατοχύρωση και ζητούν να μετάσχουν στις εκλογές.
Έτσι, και το 1906 και το 1907 που έγιναν εκλογές, πήραν μέρος πολλά κόμματα και η εικόνα
του Κοινοβουλίου στην αρχή έμοιαζε πιο ριζοσπαστική, αλλά γενικά τώρα ξεκινά η δημοκρατία στη χώρα αυτή. Τα πράγματα δεν είναι ώριμα, και μέσα σε αυτό το κλίμα είναι που, ο Λένιν επέστρεψε από το εξωτερικό, μια και ο Τσάρος, όταν ανακοίνωσε την αλλαγή του πολιτεύματος στη Ρωσία, ταυτόχρονα έδωσε και αμνηστία, και έτσι μπορούσαν να επιστρέψουν και να λειτουργήσουν άτομα τα οποία είχαν χαρακτηριστεί ως επικίνδυνα.