Το 1825 ο Ιμπραήμ γιος του πασά της Αιγύπτου φθάνει στην Πελοπόννησο για να καταπνίξει την Επανάσταση. Αφού καταφέρνει να συνθηκολογήσει με τους υπερασπιστές της Σφακτηρίας στις 10 Μαΐου 1825 και στις 24 Μαΐου αναγκάστηκε να συνθηκολογήσει και το Νεόκαστρο λόγω έλλειψης πολεμοφοδίων και τροφίμων. Η ηγεσία φυγομαχούσε και ο πανικός απλωνόταν στις ψυχές εκείνων που αποτελούσαν το διοικητικό μηχανισμό. Ο Παπαφλέσσας απογοητευμένος από την κατάσταση αποφασίζει μια «επιχείρηση αυτοκτονίας» στο Μανιάκι.
Συγκεντρώνει γύρω του πολεμιστές από την Αρκαδία και τη Μεσσηνία, και όταν ο αριθμός φθάνει στους χίλιους, τραβάει για το Μανιάκι για να φράξει το δρόμο του Ιμπραήμ. Μόλις τα αιγυπτιακά στρατεύματα φάνηκαν από μακριά, πολλοί Έλληνες δείλιασαν και περισσότεροι από 1.000 άφησαν κρυφά τις θέσεις τους και έφυγαν. Η παραμονή των άλλων στις θέσεις τους αποτελούσε ηρωική πράξη, αλλά στρατηγικό σφάλμα και μάταιη θυσία. Ο Ιμπραήμ με τους ιππείς του τους κύκλωσε και οι περισσότεροι καπεταναίοι ήθελαν να διασπάσουν τον κλοιό και να μετακινηθούν σε άλλο τόπο.
Αλλά ο Παπαφλέσσας επέμενε να πολεμήσει στην θέση του ελπίζοντας στην άφιξη ενισχύσεων. Στη μάχη που ακολούθησε με αλλεπάλληλες θυελλώδεις και μαζικές επιθέσεις των Αιγυπτίων, οι περισσότεροι Έλληνες σκοτώθηκαν πολεμώντας με γενναιότητα. Για πολλά χρόνια αργότερα, στον τόπο της σφαγής έμενα μάρτυρες της πεισματικής εκείνης μάχης στα λευκασμένα από τον καιρό και σχισμένα από τις σπαθιές κρανία Ελλήνων και Αιγυπτίων. Ανάμεσα στους νεκρούς βρέθηκε και το σώμα του Παπαφλέσσα.
Μετά το τέλος της μάχης στο Μανιάκι ο Ιμπραήμ διέταξε να βρουν το σώμα του Παπαφλέσσα, το έστησαν όρθιο και ο Αιγύπτιος και ο Αιγύπτιος στρατηγός, αφού φίλησε το νεκρό ήρωα στο στόμα, είπε: «Αληθινό παλικάρι ήταν αυτός ο παπάς. Αν έχει και άλλους τέτοιους η Ελλάδα, δύσκολα τη σκλαβώνουμε».
Την άλλη μέρα οι Αιγύπτιοι πάτησαν την Αρκαδία, αλλά οι περισσότεροι κάτοικοι της πρόλαβαν και έφυγαν παίρνοντας μαζί τους ό,τι μπορούσαν. Στις 23 Μαΐου οι Αιγύπτιοι γύρισαν πίσω στο Νεόκαστρο και στη Μεθώνη και ύστερα από λίγες μέρες, με βάση τα ίδια ορμητήρια, κυρίευσαν τις πόλεις της Μεσσηνίας.
Με πληροφορίες από: Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών