Μάγιας και Αζτέκοι

Όταν πήγαν στην Αμερική οι Κονκισταδόρες, εκτός από τους Ίνκας, βρήκαν άλλον έναν σημαντικότατο
πολιτισμό στην Κεντρική Αμερική, στην περιοχή που είναι σήμερα Μεξικό, Ονδούρα και Γουατεμάλα: ήταν ο πολιτισμός των Αζτέκων. Αυτός ο πολιτισμός των Αζτέκων είχε διαδεχθεί έναν προηγούμενο σπουδαιότατο πολιτισμό της Κεντρικής Αμερικής, τον πολιτισμό των Μάγιας.

Ο πολιτισμός των Μάγιας, μέχρι πρόσφατα, θεωρούνταν ότι άρχισε να ανθεί γύρω στο 300 μ.Χ. Ξέρουμε ότι έληξε το 900 μ.Χ., δηλαδή σχεδόν 500 χρόνια πριν έρθουν οι Ευρωπαίοι. Αγνοούμε τον λόγο για τον οποίο χάθηκε αυτός ο πολιτισμός. Και χάθηκε με έναν παράξενο τρόπο, διότι είχε λαμπρότατα επιτεύγματα, τα οποία μετά δεν θυμόταν κανείς. Δηλαδή δεν κληρονομήθηκαν στους επιγόνους. Δεν υπάρχει ακόμα απάντηση τι συνέβη με αυτόν τον πολιτισμό των Μάγιας, ενώ ανθρωπολογικά εξακολουθούν να υπάρχουν ομάδες που ονομάζονται Μάγιας.

Ο πολιτισμός των Μάγιας σήμερα, με βάση καινούργια αρχαιολογικά δεδομένα, μετακινείται από την προηγούμενη άποψη (του 300 μ.Χ.) και μετακινείται πολύ πρωιμότερα. Ήδη έχουν βρεθεί ευρήματα που τον τοποθετούν στο 300 και στο 500 π.Χ. Και αυτός ο πολιτισμός παραμένει θαυμαστός σε παγκόσμιο επίπεδο για ορισμένες του κατακτήσεις που είναι μοναδικές. Επρόκειτο για έναν εξαιρετικής επίδοσης στα μαθηματικά πολιτισμό, με σπουδαιότατες επιδόσεις στην αστρονομία. Οι αστρονόμοι των Μάγιας προέβλεπαν με ακρίβεια φαινόμενα του ουρανού, τις διαδρομές κομητών, την επανεμφάνιση κάποιων φαινομένων σε σχέση με τα άστρα και τους κομήτες και τους πλανήτες.

Μέτρησαν τον χρόνο με ακρίβεια, το έτος σε 365 ημέρες και 6 ώρες. Μέτρησαν τον χρόνο με μεγαλύτερη ακρίβεια από κάθε άλλον, διότι συνδύασαν, για να μετρήσουν τον κύκλο του έτους, πολλαπλά σημεία του ουρανίου θόλου και έτσι συνέκλιναν τις παρατηρήσεις τους με ακρίβεια κλάσματος του δευτερολέπτου.

Έφτασαν στην έννοια του μηδενός και έκαναν εξαιρετικά τεχνικά έργα, θαυμάσιους ναούς. Οι ωραιότεροι ναοί της προκολομβιανής Αμερικής είναι στις περιοχές τους. Και, επίσης, δημιούργησαν ένα εκπληκτικό, εφευρετικότατο, σύστημα καναλιών και επίσης σύστημα αποχετεύσεων και τεχνικών έργων. Οι Μάγιας, επίσης, είναι ο μόνος λαός της Αμερικής, ο οποίος απέκτησε γραφή. Πολλά κείμενα Μάγιας υπήρχαν ακόμη, όταν έφτασαν οι Ευρωπαίοι, οι Ισπανοί, οι οποίοι δυστυχώς ήταν συστηματικοί καταστροφείς των έργων των Μάγια και έτσι δεν έχουν μείνει πολλά από αυτά τα γραπτά τους μνημεία.

Περίπου το 900 μ.Χ. χάθηκε μυστηριωδώς ο πολιτισμός τους, όχι οι ίδιοι ως όντα βιολογικά. Και στην ίδια περιοχή, αργότερα, αναπτύχθηκε ο πολιτισμός των Αζτέκων. Όταν έφτασαν δηλαδή εκεί πέρα οι Κονκισταδόρες, συνάντησαν τους Ίνκας στον νότο και τους Αζτέκους στο κέντρο, στην Κεντρική Αμερική.

Οι Αζτέκοι, τώρα, ήταν ένας πολιτισμός ισχυρός, ο αντίστοιχος των Ίνκας, άνω των Άνδεων, αλλά φυσικά δεν είχε σχέση με τα καταπληκτικά επιτεύγματα των Μάγιας. Οι Αζτέκοι δεν διέθεταν φυσικά τη γραφή των Μάγιας. Διέθεταν όμως έναν τρόπο εικονογραφικής γραφής, που διαφέρει πολύ από τη γραφή που σας έδειξα πριν. Η γραφή των Ίνκας είναι γραφή που αξιοποιεί τους σπάγκους -σπάγκος με κόμπους.

Αντιθέτως, οι Αζτέκοι είχαν τελείως εικονογραφική γραφή, δεν είναι καν γραφή. Σύμβολα απεικόνιζαν πόλεις, που βρίσκονται υπό την εξουσία του βασιλέως των Αζτέκων. Και σε κάθε πόλη είναι ζωγραφισμένα τα αντικείμενα που πρέπει να προσφέρουν ως φόρο στον βασιλέα, ρούχα, κουβέρτες, ασπίδες, φτερά πουλιών, πτηνά. Ό,τι πρέπει να προσφέρουν οι πόλεις ήταν ζωγραφισμένο. Ήταν και αυτό ένα διοικητικό έγγραφο.

Στην περιοχή των Αζτέκων υπήρχαν καταπληκτικά μνημεία, τα οποία χρησιμοποιούσαν οι Αζτέκοι και οι Μάγιας. Και φυσικά παρόμοια είδαν και στην περιοχή των Ίνκας, διότι αυτοί οι πολιτισμοί της Λατινικής Αμερικής κατασκεύαζαν πυραμιδοειδείς ναούς για τους θεούς τους. Ο κύριος θεός αυτών των λαών ήταν ο ήλιος.

Όλοι οι προκολομβιανοί πολιτισμοί της Αμερικής, είχαν μία εμμονή με την έννοια της ανάγκης του ήλιου να τρέφεται με αίμα ανθρώπου. Εξ αυτού, ήταν εξαιρετικά ανθρωποθυσιαστικοί πολιτισμοί. Είναι οι πιο ανθρωποθυσιαστικοί πολιτισμοί στην ιστορία της ανθρωπότητος. Μάλιστα έπρεπε να γίνεται συνέχεια αυτή η θυσία, γιατί κινδύνευε να μην ξαναανατείλει ο ήλιος. Και μάλιστα ο ήλιος, σύμφωνα με τη σύλληψή τους, έπρεπε να δει την προσφορά που θα του δοθεί.

Οι θυσίες γίνονταν πάνω στους πυραμιδοειδείς αυτούς ναούς, που μοιάζουν πολύ με τα ζιγκουράτ της Μεσοποταμίας, με τις πυραμίδες της Αιγύπτου. Και η χρησιμότητά τους ήταν να γίνονται οι θυσίες σε ένα ψηλό σημείο, έτσι ώστε ο ήλιος να βλέπει όλη τη διαδικασία και να βλέπει τις καρδιές των θυσιασθέντων να πάλλονται, διότι όλη η διαδικασία της θυσίας εκεί αποσκοπούσε: να ανοίξει κανείς την καρδιά με ταχύτητα, να ξεριζώσει την καρδιά του θύματος και να τη δείξει προς τον ήλιο και στη συνέχεια να την πετάξει ως προσφορά στα αγάλματα του ήλιου.