Στην «Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα», η Σοβιετική Ένωση κινδύνεψε να χαθεί, λόγω της ελλειπούς άμυνας των Σοβιετικών στρατευμάτων. Υπήρξαν όμως δύο μεγάλες φωτεινές εξαιρέσεις. Η μία εξαίρεση είναι η καταπληκτική άμυνα του Λένινγκραντ. Στην επίθεσή τους οι Γερμανοί εναντίον του Λένινγκραντ θα βρουν μπροστά τους μια γενναιότατη αντίσταση του Κόκκινου Στρατού και των κατοίκων του Λένινγκραντ, το οποίο Λένινγκραντ και βομβαρδίστηκε επί 900 ημέρες. Όχι απλώς πολιορκήθηκε, βομβαρδίστηκε επί 900 ημέρες και άντεξε.
Είναι από τις θρυλικότερες πολιορκίες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και φυσικά είναι ένας ύμνος στον
ρωσικό ηρωισμό, στην αντοχή, στην καρτερία και στο πείσμα των Σοβιετικών -των Ρώσων- μαχητών. Στο σημείο του Λένινγκραντ οι Γερμανοί δεν μπόρεσαν να προχωρήσουν, εκεί βρήκαν πραγματικά μπροστά τους τείχος.
Το άλλο φωτεινό σημείο [για] το οποίο σας έλεγα στην προηγούμενη ενότητα, είναι η επιτυχία ενός γιγαντιαίου σχεδίου, το οποίο οργανώνει το Κομμουνιστικό Κόμμα, που διοικεί τη Σοβιετική Ένωση- και ο Στάλιν. Βλέποντας την εισβολή των Γερμανών και την ευκολία με την οποία προελαύνουν, έχουν την πρόνοια οι Σοβιετικοί, να μεταφέρουν τα εργοστάσιά τους από τις δυτικές περιοχές (διότι οι Γερμανοί μπήκαν γενικά από δυτικές περιοχές προς τη Σοβιετική Ένωση, διότι έρχονται κινούμενοι προς τα ανατολικά, άρα βρίσκονται στις δυτικές περιοχές της Ρωσίας και εκεί είναι τα περισσότερα εργοστάσια της Ρωσίας και της Σοβιετικής Ένωσης πλέον. Αν οι Γερμανοί κατελάμβαναν αυτά τα εργοστάσια -και κυρίως τα εργοστάσια τα οποία ήταν κρίσιμα για τον πόλεμο, δηλαδή σιδηρουργίας, υψικάμινοι, πολεμικού υλικού, οχημάτων κ.λπ.-, τότε η Σοβιετική Ένωση θα ήταν χαμένη.
Έτσι έγινε μία υπερπροσπάθεια ταχύτατης αποσύνδεσης (αποσυναρμολόγησης) των μηχανημάτων των εργοστασίων. Χιλιάδες άνθρωποι επί 24ώρου βάσεως έπεσαν πάνω στα εργοστάσια, διέλυσαν και αποσυναρμολόγησαν τα μηχανήματα, τα φόρτωσαν σε κουτιά, τα κουτιά τα φόρτωσαν σε φορτηγά, τα φορτηγά φόρτωσαν όλο αυτό το υλικό στα τρένα και στάλθηκαν με τα τρένα πέραν των Ουραλίων, όπου επίσης χιλιάδες άνθρωποι ετοίμαζαν το έδαφος υποδοχής,
σκάβοντας βάσεις, στήνοντας δάπεδα, χτίζοντας τοίχους, βάζοντας οροφές, ούτως ώστε να δεχθούν τα κιβώτια, να τα ανοίξουν, να ξανασυναρμολογήσουν τις μηχανές και να αρχίσει και η παραγωγή. Δηλαδή όχι απλώς να διασωθούν τα εργοστάσια από τα γερμανικά χέρια, αλλά να συνεχίσουν στη διάρκεια του πολέμου να λειτουργούν.
Αυτή η προσπάθεια έπαιξε τεράστιο ρόλο στις εξελίξεις το γεγονός ότι διασώθηκαν γύρω στα 2000
εργοστάσια έτσι, και σώθηκαν βέβαια από τα χέρια των Γερμανών, οι οποίοι προήλαυναν με ρυθμούς εντυπωσιακούς.
Τα πράγματα έχουν φτάσει στο μηδέν, διότι τα χιτλερικά στρατεύματα βρίσκονται έξω από τη Μόσχα. Είναι έτοιμα να καταλάβουν τη Μόσχα. Όλη αυτή η ιστορία θυμίζει πολύ την είσοδο του Ναπολέοντα το 1812. Τα στρατεύματα του Ναπολέοντα έφτασαν στη Μόσχα με άνεση, κατανικώντας τον ρωσικό στρατό και τελικά η αναστροφή του μετώπου έγινε στη Μόσχα με τον Τσάρο να εμπιστεύεται την άμυνα και την αντεπίθεση στον πιο χαρισματικό τότε στρατηγό, τον στρατηγό Κουτούζωφ. Ο Στάλιν βρίσκεται και αυτός στο ίδιο σημείο αυτή τη στιγμή, η Ρωσία χάνεται. Τότε στρέφεται στον πιο χαρισματικό στρατηγό του -από όσους είχαν επιζήσει από τις εκτελέσεις των προηγουμένων χρόνων-, λέγεται Ζούκωφ (Georgy Zhukov – Гео́ргий Жу́ков), και του αναθέτει τη σωτηρία της πατρίδας.