Ο εμφύλιος πόλεμος στη Ρωσία διήρκεσε μέχρι το 1920, δηλαδή τρία χρόνια. Σε αυτόν οι Λευκοί, δηλαδή οι αντίπαλοι των κομμουνιστών (οι κομμουνιστές ονομάζονταν Ερυθροί/Κόκκινοι, οι αντίπαλοί τους Λευκοί), ηττήθηκαν, παρότι, προς ενίσχυση των Λευκών, εστάλησαν τα στρατεύματα ευάριθμων χωρών (των Η.Π.Α., της Γαλλίας, της Αγγλίας, του Βελγίου, της Ελλάδας, της
Εσθονίας, της Λετονίας). Περίπου δεκαέξι χώρες έστειλαν στρατεύματα υπέρ των Λευκών,
μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα.
Τα ελληνικά στρατεύματα πολέμησαν στην Ουκρανία, γι’ αυτό και στην ελληνική ιστορία αυτή η εκστρατεία του σώματος στρατού μας στη Ρωσία για την υποστήριξη των Λευκών ονομάζεται «ουκρανική εκστρατεία».
Παρότι βοηθήθηκαν οι Λευκοί από τόσες δυνάμεις του εξωτερικού, τελικά ηττήθηκαν και οι Κόκκινοι υπερίσχυσαν. Οι Λευκοί αργότερα εξήγησαν την ήττα τους λέγοντας ότι εκείνοι χρειάστηκε, σε όλη τη διάρκεια αυτών των ετών, να πολεμούν τις διάφορες φυλές και λαούς της Ασίας (του ασιατικού τμήματος της Ρωσίας) που, με την ευκαιρία του εμφυλίου, επαναστάτησαν και επιτέθηκαν εναντίον των Ρώσων προκειμένου να δημιουργήσουν ανεξάρτητες περιοχές και εκείνοι έπρεπε να δώσουν μάχες εναντίον τους.
Το ρωσικό κράτος, σταδιακά θα πάρει νέα τιτλοφορία, δεν θα ονομάζεται πλέον Ρωσία, αλλά Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών. Μάλιστα θα αλλάξουν και τα ονόματα σταδιακά μεγάλων πόλεων. Η Αγία Πετρούπολη θα πάψει να ονομάζεται έτσι, αλλά θα ονομάζεται Λένινγκραντ, προς τιμήν του Λένιν, το Βόλγκογκραντ, μία σημαντική πόλη στην περιοχή του Βόλγα πάνω από τη Μαύρη Θάλασσα, ονομάστηκε Στάλινγκραντ και άλλες τέτοιες περιτπώσεις.
Μετά το πέρας του εμφυλίου οι Μπολσεβίκοι έπρεπε να λύσουν το ζήτημα της διαδοχής του Λένιν. Ο Λένιν από την εφηβεία του είχε μία ασθένεια που τον ακολουθούσε και τώρα πλέον του έχει φέρει εκφυλιστικά φαινόμενα. Από το 1920 ο Λένιν δεν είναι καλά στην υγεία του, το 1922 πλέον (πέθανε το 1924) χρειάζεται να αντικατασταθεί ο Λένιν από την κεντρική θέση του στη διοίκηση της Ρωσίας, και φυσικά υπάρχει σύγκρουση στη διαδοχή αυτή. Το κόμμα των Μπολσεβίκων έχει στελέχη τα οποία θα μπορούσαν να διαδεχθούν τον Λένιν, ένα από αυτά είναι ο Λέων Τρότσκι (Лев Тро́цкий).
Ο Λέων Τρότσκι ήταν ο πολιτικός αρχηγός του Κόκκινου Στρατού, δηλαδή στην ουσία ο νικητής του εμφυλίου πολέμου. Οδήγησε τον Κόκκινο Στρατό σε νίκη (στον εμφύλιο πόλεμο), άρα ήταν ένα πρόσωπο που είχε μεγάλο κύρος και δύναμη αποκτήσει, όμως είχε απόψεις για το διεθνές κίνημα, τον διεθνή κομμουνισμό και τη θέση της Ρωσίας που απέκλιναν από τη θέση του μεγαλυτέρου τμήματος των Μπολσεβίκων, εξ αυτού είχε εσωτερικούς εχθρούς.
Ένας ισχυρότατος εσωτερικός του εχθρός ήταν ο Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι, ένας
σκληροτράχηλος κομμουνιστής, γεωργιανής καταγωγής, ο οποίος είχε υπάρξει φοιτητής σχολής για κληρικούς, δηλαδή επρόκειτο να γίνει ιερέας της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ο Τζουγκασβίλι
κατάγονταν από την περιοχή του Καυκάσου, από τη Γεωργία και αυτός τελικά υπερίσχυσε στον αγώνα της διαδοχής και έτσι έγινε ο εμβληματικός Γενικός Γραμματέας του Κομουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης.
Δεν είναι άλλος από τον Ιωσήφ Στάλιν. Ιωσήφ Στάλιν είναι το επαναστατικό του όνομα («στάλιν» θα πει ατσάλινος). Ο Στάλιν διοίκησε την τεράστια αυτή χώρα -υπό κομμουνιστική διοίκηση- από το 1922 έως το 1953 που πέθανε. Και δεν είναι μόνο ότι τα χρόνια αυτά είναι πολλά, αλλά είναι ότι σε αυτά τα χρόνια συνέβησαν τα πιο καίρια γεγονότα μέσα στη Ρωσία και στον κόσμο τα οποία χειρίστηκε ο ίδιος.