Οι λεπτομέρειες του πολέμου αυτού, που στις πηγές αναφέρεται ως «Κρητικός πόλεμος» δεν είναι γνωστές. Φαίνεται πως την πρωτοβουλία είχαν η Ιεράπυτνα (σημ. Ιεράπετρα) και η Ολούς (σημ. Ελούντα) οι οποίες στράφηκαν εναντίον της Ρόδου.
Τι όπλισε τις δύο κρητικές πόλεις
Η πολιτική του Φιλίππου Ε΄της Μακεδονίας στο Αιγαίο οδήγησε την Κρήτη σε νέες περιπέτειες. Ο μεγαλεπήβολος εκείνος μονάρχης ονειρευόταν να κυριαρχήσει σε όλον τον ελληνικό χώρο και η συμμαχία του με την Κρήτη ευνοούσε τα επεκτατικά του σχέδια. Η μόνη δύναμη, που ήταν σοβαρό εμπόδιο στα σχέδια αυτά, ήταν η Ρόδος, φαινομενικά φίλη και σύμμαχος του. Με τον ισχυρό στόλο της η Ρόδος ήλεγχε όλους τους θαλάσσιους δρόμους της Ανατολής και το θαλάσσιο εμπόριο βρισκόταν κατά κύριο λόγο στα χέρα των Ροδίων. Η ροδιακή ναυτική δύναμη θα μπορούσε να πληγεί σοβαρά με δύο τρόπους: με την πειρατεία και τον πόλεμο. Ο Φίλιππος τους χρησιμοποίησε και τους δύο. Σε πρώτη φάση έστρεψε τους Κρητικούς, που είχαν μακρότατη πειρατική εμπειρία, κατά των Ροδίων. Στις πειρατικές αυτές επιχειρήσεις συμμετείχαν και οι Αιτωλοί με αρχηγό τους τον Δικαίαρχο, και οι Σπαρτιάτες με τον πονηρότατο βασιλιά τους Νάβι. Μετά το 205 π.Χ. η πειρατεία προσέλαβε απειλητικές διαστάσεις για το ροδιακό εμπόριο και ήταν ήδη καιρός για παράλληλη πολεμική δράση. Ο Φίλιππος παρακίνησε διάφορες πόλεις της Κρήτης να αναλάβουν ανοιχτό πόλεμο κατά των Ροδίων.
Ο «Κρητικός πόλεμος»
Η Ρόδος αντέδρασε διπλωματικά. Στράφηκε προς τους Ρωμαίους και κατήγγειλε τα σχέδια του Φίλιππου. Έτσι, όταν οι Ρωμαίοι κινήθηκαν κατά του Φίλιππου, η Ρόδος είχε όλη την άνεση να αντιμετωπίσει με τις δικές της δυνάμεις τους Ιεραπυτνίους και τους Ολουντίους. Στον πόλεμο αυτό η Ρόδος είχε σύμμαχο την Κνωσό, που κήρυξε και αυτή με τη σειρά της πόλεμο κατά των Ιεραπυτνίων (200π.Χ.), και με την Κνωσό συμπαρατάχθηκαν πολλές πόλεις της κεντρικής Κρήτης. Η Ιεράπυτνα δε μπορούσε να διεξάγει διμέτωπο αγώνα, εξωτερικό και εσωτερικό. Ο «Κρητικός πόλεμος» απέληξε υπέρ των Ροδίων. Μια συνθήκη, που μας σώθηκε, περιλαμβάνει τους όρους της ανακωχής, που για την Ιεράπυτνα ήταν ιδιαιτέρως επαχθείς. Οι Ιεραπύτνιοι υποχρεώθηκαν να διαλύσουν όλες τις συμμαχίες τους και να θέσουν στη διάθεση των Ροδίων όλα τα λιμάνια, τους κόλπους και τα ορμητήρια τους. Ανάλογη επιγραφή από την Ολούντα επιβεβαιώνει ότι πλήρη επιβολή της ροδιακής δύναμης και στην πόλη αυτή. Οι Ρόδιοι ήλεγχαν πια το μεγαλύτερο μέρος της Ανατολικής Μεσογείου και οι ναυτικές τους βάσεις σε θέσεις επίκαιρες κλείνουν τους δρόμους των πειρατών.