Αν τον 5ο π.Χ. αιώνα η διαδεδομένη οικονομική ύφεση αντακλάται και στην παραγωγή ειδών πολυτελείας, τα οποία μειώνονται δραστικά, τον επόμενο αιώνα η κοσμηματοποιία αναβιώνει και εξυπηρετεί τις ανάγκες μιας νέας αριστοκρατικής τάξης.
Ένα από τα τυπικά κοσμήματα είναι τα σκουλαρίκια σε σχήμα τσαμπιού, αλλά υπάρχουν και κομψές κορόνες που κατασκευάζονται με φύλλα χρυσού και οι οποίες χρησιμοποιούνταν πιθανώς και εν ζωή όχι μόνο την ώρα της ταφής. Οι γυναίκες και τα παιδιά φορούσαν δισκοειδή μενταγιόν διακοσμημένα με μυθολογικές σκηνές.
Κατά την Αρχαϊκή Περίοδο το Βούλτσι ήταν το κυριότερο κέντρο παραγωγής χάλκινων επίπλων και ακόμη σε αυτό το στάδιο διατηρεί τη σπουδαιότητα του, εξακολουθώντας να εξάγει θυματήρια, τρίποδες και κηροστάτες. Επιπλέον, γνωρίζει άνθηση ο χάλκινος καθρέφτης, διακοσμημένος με την τεχνική της χαρακτικής ή με ανάγλυφες μυθολογικές σκηνές, κατάκύριο λόγο εμπνευσμένες απ οτην ελληνική παράδοση με την προσθήκη του τοπικού στοιχείου. .
Τα αναθηματικά αγαλματίδια εξακολουθούν να παράγονται στο Βούλτσι, αλλά και σε μεγάλα κέντρα όπως το Αρέτσο, η Βολτέρα και άλλες πόλεις της περιοχής του Παντάτο. Τα αγάλματα υψηλής αισθητικής μας επιτρέπουν να ανακατασκευάσουμε τα μεγάλα χάλκινα αγάλματα της Κλασικής Περιόδου (που δεν έχουν διασωθεί).
Ανάμεσα σε αυτά ξεχωρίζουν δύο μορφές πολεμιστών: το αγαλματίδιο του Λάραν της Φλωρεντίας και ένα αγαλματίδιο παρόμοιο με εκείνο του Μόντε Φαλτερόνα. Και στις δύο περιπτώσεις αναπαρίσταται ένας όρθιος πολεμιστής με περικεφαλαία, ασπίδα και πανοπλία. Το πρώτο ακολουθεί τους κανόνες του αυστηρού ελληνικού ρυθμού. Ο πολεμιστής φαίνεται να περπατά, με το ένα χέρι να προτάσσεται κρατώντας ασπίδα και το άλλο να υψώνεται, έτοιμο να πετάξει το δόρυ. Αντίθετα, το δεύτερο αγαλματίδιο μοιάζει με τον Άρη του Τόντι και φαίνεται να ακολουθεί τους κανόνες του Πολύκλειτου (γλύπτη από το Άργος). Το ένα του πόδι είναι ελαφρά λυγισμένο, όπως ακριβώς είναι και το αντίθετο χέρι. Μεγάλη διάδοση έχουν και τα αναθηματικά αγαλματίδια που αναπαριστούν την αυτοκτονία του Αίαντα και διάφορες θεότητες.
Ένα εντελώς πρωτότυπο έργο είναι ο Λυχνοστάτης της Κορτόνα. Η διακόσμηση συγκεντρώνεται στο κάτω μέρος γεγονός που επιβεβαβιώνει ότι ο θεατής παρατηρούσε το έργο από κάτω, συνεπώς μάλλον ήταν κρεμασμένο από την οροφή, όπως τα σύγχρονα πολύφωτα. Στο κεντρικό τμήμα υπάρχει το κεφάλι της Γοργόνας, που καλύπτει τον κυκλικό διαθέσιμο χώρο. Περιμετρικά της Γοργόνας βρίσκεται μια σερά από θηρία που δαγκώνουν ένα θήραμα. Αυτά περιστοιχίζονται από έναν ακόμη κυκλικό διάκοσμο με σύννεφα, μέσα στα οποία χορεύουν δελφίνια. Στο κυρτό μέρος του λυχνοστάτη συγκεντρωνόταν το λάδι για το άναμμά του. Αυτό το κομμάτι φέρει ανάγλυφες διακοσμήσεις σατύρων που παίζουν αυλό και εναλλάσσονται με φτερωτές σειρήνες. Ανάμεσα σε αυτές τις μορφές διακρίνονται και δίφορες εκδοχές του κεφαλιού του Αχελώου.
Με πληροφορίες από: nationalgeographic