Οι εβραίοι πορεύτηκαν με ένα βιβλίο, την Τορά, και έναν ναό, τον ναό του Σολομώντος. Ο Ναός των Εβραίων ήταν ένας. Μέσα σε αυτόν τον ναό, τον ναό του Σολομώντος, γίνονταν τελετουργίες, ιερουργίες, διότι οι εβραίοι είχαν ιερείς. Σήμερα δεν έχει ο εβραϊσμός ιερείς, γιατί για να λειτουργούν οι ιερείς, πρέπει να υπάρχει ο ναός του Σολομώντος. Αλλά ο ναός του Σολομώντος δεν υπάρχει. Οι ιερείς αυτοί κατάγονταν από δύο οικογένειες του αρχαίου Ισραήλ, την οικογένεια Κοέν (Cohen) και την οικογένεια Λεβί (Levi). Αυτά τα δύο ονόματα, Κοέν και Λεβί, μέχρι σήμερα είναι από τα πιο χαρακτηριστικά επώνυμα Εβραίων.
Οι Εβραίοι είχαν τη θρησκεία τους, η οποία όπως είπαμε είναι ανεικονική. Σε αυτήν δεν υπάρχουν ούτε αγάλματα, ούτε ζωγραφικές αποτυπώσεις, καθόλου. Βρέθηκαν να κατακτώνται από πολυθεϊστές, από οπαδούς άλλων θρησκειών: κατακτήθηκαν από τους Έλληνες της Μακεδονίας, βρέθηκαν να είναι μέσα σε ελληνιστικά βασίλεια, κατακτήθηκαν από τους Ρωμαίους, και πλέον η περιοχή του Ισραήλ, παρέμεινε για μεγάλο διάστημα υπό ρωμαϊκό έλεγχο.
Η ρωμαϊκή παρουσία στην περιοχή του Ισραήλ και των Εβραίων, έπαιξε ρόλο σημαντικό στα πράγματα και στις εξελίξεις για τον εξής λόγο: οι Ρωμαίοι, λόγω του ότι διηύθυναν μια αυτοκρατορία, ήταν ανεκτικοί στις θρησκείες, αρκεί να μην έθιγαν την κυριαρχία των Ρωμαίων και το κύρος της διοίκησης και του αυτοκράτορα. Στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία υπήρχαν γιορτές στις οποίες ο πληθυσμός προσκυνούσε τις προτομές και τα αγάλματα του Αυτοκράτορα. Ήταν στην ουσία τελετές οι οποίες δήλωναν τη νομιμοφροσύνη των ανθρώπων, το γεγονός ότι δέχονται ότι είναι υποταγμένοι στην Αυτοκρατορία. Η κάθε αυτοκρατορία σε αυτό είναι άτεγκτη. Θέλει τους υπηκόους της να είναι υποταγμένοι και να σέβονται την κεντρική αρχή — να πληρώνουν τους φόρους τους και να σέβονται την κεντρική αρχή.
Όμως ο μονοθεϊσμός των Εβραίων και η άρνησή τους να προσκυνήσουν οτιδήποτε είναι ζωγραφισμένο ή απεικονισμένο ή άγαλμα και φυσικά να προσκυνήσουν άνθρωπο και αυτοκράτορα, έφερε αντιπαλότητες. Και όλη η σύλληψη του εβραϊσμού θεωρήθηκε από τους Ρωμαίους επικίνδυνη και τους δημιούργησε ανησυχία. Θεωρήθηκαν οι Εβραίοι δηλαδή στοιχείο ανταρσίας και επιρρεπείς στις εξεγέρσεις. Άρχισε να υπάρχει αμοιβαία καχυποψία, πίεση εκ μέρους των Ρωμαίων στους Εβραίους. Οι Εβραίοι αντέδρασαν με βιαιότητες, δημιούργησαν εξεγέρσεις και γενικά η σχέση Ρωμαίων και Εβραίων δεν ήταν καλή.
Αυτή τώρα η βία και η αμοιβαία δυσπιστία, κάποιες φορές κορυφώνονταν. Έτσι, περίπου στο 70 μ.Χ., οι Εβραίοι ξεκινούν μια μεγάλης κλίμακας εξέγερση, η οποία καταπνίγεται στο αίμα, με αποτέλεσμα να καταστραφεί σε μεγάλο βαθμό ο ναός του Σολομώντος από τους Ρωμαίους. Όμως στον δεύτερο γύρο των πραγμάτων, δηλαδή στη δεκαετία του 130 περίπου μ.Χ., καταγράφεται η μεγαλύτερη εξέγερση των Εβραίων, η επανάσταση του Βαρχοχέβα. Οπότε οι Εβραίοι συγκρούονται συστηματικά και σε μεγάλη κλίμακα με τους Ρωμαίους. Και οι Ρωμαίοι τελικά, όχι απλώς καταπνίγουν στο αίμα αυτήν την εξέγερση, αλλά καταστρέφουν εκ βάθρων, τελείως, τον ναό του Σολομώντος και απαγορεύουν την επιστροφή των Εβραίων στην ιερή τους πόλη, την πόλη των Ιεροσολύμων.
Γύρω στο 130 με 140 μ.Χ. οι Εβραίοι ως λαός, αλλά και ο εβραϊσμός υφίσταται μεγάλη φθορά και καταστροφή λόγω αυτής της σύγκρουσης. Το μεγαλύτερο μέρος των Εβραίων διασπείρεται και φεύγει από τη γη του Ισραήλ, και διαχέεται προς τα ανατολικά, δηλαδή σε αυτό που είναι σήμερα Συρία, Ιράκ, Ιράν, αλλά και προς τα βόρεια και δυτικά και νότια, δηλαδή σε αυτό που είναι Αίγυπτος σήμερα, σε αυτό που είναι σήμερα Τουρκία, σε αυτό που σήμερα είναι Ελλάδα, Βαλκάνια, και φυσικά προς την Ιταλία. Αρχίζει δηλαδή αυτό το οποίο είναι καταγεγραμμένο στην ιστορία σαν η πιο απόλυτη ανθρώπινη διασπορά, η διασπορά των Εβραίων.
Οι Εβραίοι δεν είναι μεγάλος λαός, δεν έφυγαν πάρα πολλοί άνθρωποι και τόσα πολλά εκατομμύρια, αλλά το χαρακτηριστικό των Εβραίων ήταν ότι και στη γη τους έμειναν ελάχιστοι πλέον Εβραίοι. Αντίθετα, στη γη αυτή σταδιακά εγκατεστάθηκαν γειτονικοί πληθυσμοί, σημιτικής επίσης προελεύσεως, που αποτελούν σήμερα τους Άραβες και τους Παλαιστίνιους.
