Καλάβρυτα (19ος αιώνας)

Για να φτάσουμε στα Καλάβρυτα διασχίσαμε το ύψωμα πίσω από τη Βυζίτσα, συναντήσαμε το κάστρο του Γαλατά και το ομώνυμο μέρος με τέσσερα σπίτια. Το κάστρο, το οποίο είναι μεσαιωνικό, έχει μερικούς ψηλούς στρογγυλούς πύργους και βρίσκεται πάνω σε έναν απότομο λόφο. Υπολογίζεται ότι βρίσκεται σε απόσταση 3,5 ωρών από τη Δημητσάνα.

Καλάβρυτα
Λιθογραφία με το Μέγα Σπήλαιο

Περάσαμε από το χωριό Κατσουλιά, μέσα από ένα δάσος με βελανιδιές από το χωριό Συριάμου Κουρταγή ή αλλιώς Συριαμάκος. Διασχίσαμε έναν παραπόταμο του Λάδωνα που κυλάει μέσα σε ένα φαράγγι πάνω από το οποίο είναι η Κεριτινή.

Διασχίσαμε και το Γεφύρι της Κυράς. Φτάσαμε στη Στρέζοβα, μια πόλη 100-150 σπιτιών, η οποία ανήκει στο βιλαέτι των Καλαβρύτων. Ένας Τούρκος αγάς κατέχει έναν πύργο και υπάρχει ένας Έλληνας καπετάνιος των Αρματολών που λέγεται Μακρής Βασίλης. Εδρεύει εδώ με 25 άνδρες. Αυτός ο τρόπος φύλαξης από τους ληστές φαίνεται να δείχνει ότι η κατάσταση της κοινωνίας σε αυτή τη χώρα είναι ανάλογη με εκείνη που επικρατούσε στην Αγγλία την εποχή της βασιλείας του Αλφρέδου, για τον οποίο λέγεται ότι φόρτωσε στα χωριά τα έξοδα και την ευθύνη για να διατηρήσει τη χώρα ελεύθερη από ληστές.

Τα Καλάβρυτα προφανώς ονομάστηκαν έτσι από τις «καλές βρύσες». Η πόλη βρίσκεται απάνω από την άκρη της πεδιάδας στη μία πλευρά της κοίτης του άγριου χειμάρρου που κατεβαίνει απ΄ευθείας από το όρος Χελμός, η δυτική κορυφή του οποίου, σκεπασμένη με χιόνι, φαίνεται πάνω από την πόλη. Ένα προσκείμενο βουνό δυτικά λέγεται Κυνηγού. Τα Καλάβρυτα έχουν μόλις 100 τούρκικές οικογένειες, οι υπόλοιπες, μέχρι το συνολικό αριθμό 500, είναι ελληνικές. Και οι Έλληνες και οι Τούρκοι έχουν κτήματα, που τα υπενοικιάζουν κυρίως σε Έλληνες.

Το μεγαλύτερο μέρος των 114 χωριών της περιοχής είναι κεφαλοχώρια, που κατοικούνται από Έλληνες που καλλιεργούν τη δική τους γη, ή από έναν ακόμη μεγαλύτερο αριθμό που ζουν από το προϊόν των κοπαδιών τους, ή φροντίζουν εκείνα που ανήκουν σε Τούρκους ή Έλληνες ιδιοκτήτες, με το βούτυρο και το τυρί να αποτελούν το κύριο εξαγώγιμο προϊόν της περιοχής. Ο αριθμός των φορολογουμένων φτάνει στους 6.000 και καθώς το βιλαέτι έχει διατηρήσει τον πληθυσμό καλύτερα από οποιαδήποτε άλλη περιοχή του Μοριά, εκτός της Μάνης, ο κατά κεφαλήν φόρος δεν είναι βαρύς.

Στο δρόμο για τη Βοστίτσα (Αίγιο) υπάρχει η γυναικεία μονή του Μεγάλου Σπηλαίου, η μεγαλύτερη στην Ελλάδα που ονομάζεται έτσι γιατί έχει δημιουργηθεί μέσα σε ένα σπήλαιο. Κατέχει πολλά μετόχια, μερικά από τα οποία είναι ολόκληρα χωριά. Η κοιλάδα των Καλαβρύτων έχει προσανατολισμό ανατολικό-δυτικό. Ένα βαθύ ποταμάκι, το οποίο πηγάζει από το όρος Ωλονός, διασχίζει την κοιλάδα και μετά τις χαράδρες του Μεγάλου Σπηλαίου κυλάει προς τη θάλασσα που τη συναντάει κοντά στο Διακοφτό ανατολικά της Βοστίτσας. Η κοιλάδα είναι βαλτώδης, κυρίως απέναντι από την πόλη, και επειδή τα βουνά που την περιβάλλουν είναι ψηλά και πολύ κοντά δεν επιτρέπουν τον καλό αερισμό της περιοχής, με αποτέλεσμα αυτή η περιοχή να είναι μια από τις πιο ανθυγιεινές του Μοριά.

Ο Πολύβιος περιγράφει το κλίμα και την τοποθεσία της Κυναίθας ως την πιο δυσάρεστη στην Αρκαδία. Η πεδιάδα έχει γίνει πιο παραγωγική και λιγότερο βλαβερή για την υγεία από τότε που κυριάρχησε η αποστράγγιση της γης.

Τα μόνα απομεινάρια αρχαιοτήτων που καταφέραμε να διακρίνουμε είναι στην άκρη της κοιλάδας ακριβώς απέναντι από τη πόλη. Εδώ έχουν ανασκαφεί δύο μεγάλες κατακόμβες στο βράχο, που η κάθε μια τους έχει έναν θάλαμο με μαρκίζες στο πλάι του που προορίζονταν για φέρετρα. Μία από τις κατακόμβες έχει μετατραπεί σε ιερό μιας εκκλησίας, από τους τοίχους της οποίας υπάρχουν ίχνη προς την έξοδο του σπηλαίου, μαζί με δύο τμήματα ενός απλού κίονα με δωρικό κιονόκρανο.

William Martin Leake

Υποβολή απάντησης

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *