Μετά τον θάνατο του Αναστασίου, ο στρατός και η σύγκλητος αναγόρευσαν αυτοκράτορα τον γενναίο αξιωματικό της βασιλικής φρουράς, Ιουστίνο. Ο Ιουστίνος Α’ ήταν τότε 70 ετών και τελείως αμόρφωτος, αλλά πολύ έξυπνος. Καταγόταν από το Ιλλυρικό (βορειδυτική Βαλκανική).
Είχε φτάσει στην Κωνσταντινούπολη πριν 50 χρόνια με σκοπό να βρει μια καλύτερη τύχη. Ούτε καν φανταζόταν, όταν έφευγε από το χωριό του, ότι κάποια στιγμή στη ζωή του θα στεφθεί αυτοκράτορας της πιο τρανής αυτοκρατορίας του Μεσαίωνα.
Το σπουδαιότερο έργο της βασιλείας του Ιουστίνου ήταν η αποκατάσταση της θρησκευτικής ενότητας με τη Ρώμη. το 519. Για να εφαρμοστεί αυτή η πολιτική έπρεπε να πάψει να ισχύει το Ενωτικό του Ζήνωνα, δηλαδή ο συμβιβασμός με τους μονοφυσίτες. Άρχισαν διώξεις μονοφυσιτών. Πάνω από 50 επίσκοποι (μονοφυσίτες) καθαιρέθηκαν και εξορίστηκαν.
Η άρση του Σχίσματος οδήγησε σε προσέγγιση με τον Πάπα της Ρώμης Ιωάννη, ο οποίος τότε επισκέφθηκε την Κωνσταντινούπολη όπου τον υποδέχθηκαν με ενθουσιασμό ο Ιουστίνος μαζί με τον ανηψιό του Ιουστινιανό, ο οποίος στην ουσία κυβερνούσε το κράτος παρασκηνιακά από την αρχή της βασιλείας του θείου του.
Κατά την εποχή του Ιουστίνου άρχισε η πολιτική δράση του Χριστιανισμού. Ο ηγεμόνας των Λαζών (περιοχή κοντά στον Καύκασο), ήρθε στην Κωνσταντινούπολη, βαπτίστηκε Χριστιανός και παντρεύτηκε Ελληνίδα.
Στην εξωτερική πολιτική ο Ιουστίνος έδειξε ωριμότητα και σύνεση. Έδιεξε ανεκτικότητα απέναντι στις αξιώσεις του βασιλιά των Οστρογότθων, ο οποίος ζητούσε να διορίζει αυτός τους υπάτους γιατί ήταν κύριος της Ρώμης. Εναντίον των Περσών έστειλε τον στρατηγό Βελισσάριο, ο οποίος ανέλαβε τη διοίκηση της πόλης Δάρας στα σύνορα Μεσοποταμίας και Συρίας.
Τέσσερις μήνες πριν τον θάνατό του ο Ιουστίνος προσέλαβε ως συναυτοκράτορα τον ανηψιό του Ιουστινιανό. Μετά την βασιλεία 9 ετών πέθανε τον Αύγουστο του 527 και άφησε το θρόνο στον μεγαλοφυή ανηψιό του Ιουστινιανό.
