Η Κορέα έζησε τα δραματικότερα γεγονότα μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η περιοχή στην οποία έγινε η μεγαλύτερη σύγκρουση είναι η περιοχή της Ινδοκίνας. Παρόμοιων χαρακτηριστικών πόλεμος έγινε και στην Ινδοκίνα, όπου επίσης ο κομμουνισμός είχε μεγάλη διείσδυση στη διάρκεια του πολέμου.
Στη δεκαετία του ’60, στην Ινδοκίνα υπήρχαν συγκρούσεις με κομμουνιστές και μη κομμουνιστές. Οι χώρες οι οποίες έζησαν τις πιο έντονες εξελίξεις είναι οι τρεις, Βιετνάμ, Λάος και Καμπότζη, οι οποίες βρίσκονταν, πριν από την έκρηξη του πολέμου, υπό γαλλικό έλεγχο γιατί ήταν αποικίες της Γαλλίας. Όμως, όπως και οι άλλες περιοχές, είχαν καταληφθεί από τους Ιάπωνες και παρ’ όλο που ήταν υπό γαλλικό έλεγχο, βρέθηκαν να είναι και σύμμαχες του Άξονα.
Η Γαλλία στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αντί να δείξει τη μεγάλη πεισματική αντίσταση που έδειξε στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, έδειξε ένα πρόσωπο που άφησε τον κόσμο άναυδο, διότι η Γαλλία στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ηττήθηκε ταχύτατα από τους Γερμανούς. Είχε εμπιστευθεί το σύστημα άμυνας της στη Γραμμή Μαζινό (Maginot), αλλά η γερμανική πλευρά παρέκαμψε τη Γραμμή Μαζινό μετά από κάποιο διάστημα και μπήκε στη Γαλλία, συνέτριψε την άμυνα της Γαλλίας, και η Γαλλία έπεσε πολύ εύκολα και γρήγορα. Ένα μεγάλο τμήμα της Γαλλίας συνετάγη με τον Άξονα
και δημιουργήθηκε το κράτος του Βισύ (Vichy), στη νότια Γαλλία.
Αυτό το κράτος είχε σαν αρχηγό του τον ήρωα των Γάλλων στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τον
στρατηγό Πεταίν (Pétain), ο οποίος θεώρησε ότι ήταν θετικό, προς όφελος της Γαλλίας,
να συνταχθεί με τον Άξονα. Και έτσι έγινε τμήμα του Άξονα η Γαλλία και η κυβέρνηση
του Βισύ.
Έτσι, οι γαλλικές δυνάμεις της περιοχής της Ινδοκίνας, όταν πήρε αυτή την εξέλιξη ο πόλεμος το ’41, ήταν με την πλευρά του Άξονα. Άρα οι Ιάπωνες μπήκαν σε φίλιον έδαφος και κατέλαβαν την Ινδοκίνα. Αλλά εκεί βρήκαν αντίσταση από τους Βιετναμέζους κατά κύριο λόγο, οι οποίοι Βιετναμέζοι είχαν ήδη μεγάλη διείσδυση του κομμουνισμού και ένας αριθμός Βιετναμέζων, ιδιαίτερα στο βόρειο Βιετνάμ -ακριβώς για τον ίδιο λόγο με την Κορέα, επειδή έχει σύνορα με την Κίνα-, είχε ήδη έναν σημαντικό αριθμό κομμουνιστών.
Αλλά και κομμουνιστές και μη κομμουνιστές συνετάγησαν σε ένα σχήμα πολέμου αντίστασης
ενάντια στους Ιάπωνες, η οποία ήταν δυναμική, και αρχηγό τους είχαν ένα προικισμένο άτομο, τον Χο Τσι Μινχ (Ho Chi Minh) και πολέμησαν σκληρότατα εναντίον των Ιαπώνων. Οι Ιάπωνες όμως, κάποια στιγμή, άρχισαν να απομακρύνουν τα στρατεύματά τους, διότι τα πράγματα πήγαιναν άσχημα στο μέτωπο του Ειρηνικού, και έτσι οι ομάδες της αντίστασης βρέθηκαν να ελέγχουν το Βιετνάμ.
Το 1945 τελείωσε ο πόλεμος, και οι περιοχές αυτές ήταν πλέον, ξανά ελεύθερες. Όμως, η Γαλλία, μόλις τελείωσε ο πόλεμος, επαναδιεκδίκησε την παρουσία της στο Βιετνάμ, στο Λάος και στην Καμπότζη, που υπήρξαν αποικίες της μέχρι πρόσφατα. Ο Χο Τσι Μινχ και οι ηγέτες του Βιετνάμ ήθελαν η Γαλλία να μείνει μακριά. Όμως η Γαλλία επανήλθε, έφερε στρατό, έφερε διοίκηση ξανά, και επομένως επαναξεκίνησε τη σύγκρουση. Δηλαδή οι πολεμιστές, οι οποίοι είχαν πολεμήσει εναντίον των Ιαπώνων, τώρα πολεμούν εναντίον των Γάλλων. Οι Γάλλοι δίνουν μάχες μέχρι τέλους, προσπαθώντας να κρατήσουν αυτές τις αποικίες που τις θεωρούσαν σημαντικές.
Ολόγυρά τους όλοι οι άλλοι είχαν αποχωρήσει, αυτοί έδιναν μάχη στην Ινδοκίνα, και τελικά το 1954 οι δυνάμεις των Βιετμίνχ, δηλαδή της αντίστασης του Βιετνάμ, οι οποίοι ήταν κατά κύριο λόγο κομμουνιστές, κατανικούν το 1954 τους Γάλλους σε μια αποφασιστική μάχη, σε μια τοποθεσία που ονομάζεται Ντεν Μπιεν Φου (Dien Bien Phu). Στο Ντεν Μπιεν Φου οι Γάλλοι ηττώνται και πλέον
τελειώνει η γαλλική παρουσία στην Ινδοκίνα. Με συνθήκη οι τρεις χώρες, Βιετνάμ, Λάος και Καμπότζη γίνονται ανεξάρτητες χώρες, αλλά στην περίπτωση του Βιετνάμ τα πράγματα δεν είναι ομαλά, διότι με την αποχώρηση των Γάλλων από το Βιετνάμ είναι φανερό ότι το Βιετνάμ πρόκειται να γίνει κομμουνιστικό.
Οι μη κομμουνιστές του Νότου, Βιετναμέζοι, βρίσκονται σε σύγκρουση με τους κομμουνιστές του Βορρά, που ελέγχουν τα πράγματα στον Βορρά. Δηλαδή το Βιετνάμ μπαίνει σε κύκλο συγκρούσεων και είναι φανερό ότι θα μπει σε κύκλο εμφυλίου πολέμου, με αποτέλεσμα να σπεύσουν οι Ηνωμένες Πολιτείες για να μη χαθεί και εκεί το μέτωπο.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες, μετά το τέλος του πολέμου στον Ειρηνικό και του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, είχαν την αίσθηση ότι αν δεν πολεμούσαν αυτές τους Ιάπωνες οι Βιετναμέζοι θα ήταν ακόμα υπό την κυριαρχία των Ιαπώνων. Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής δεν είναι διατεθειμένες να χάσουν την Ινδοκίνα και να γίνει και αυτή κομμουνιστική.
Η Κορέα δεν κερδήθηκε και παρέμεινε διηρημένη σε Βόρεια κομμουνιστική και σε Νότια μη κομμουνιστική. Στην περίπτωση λοιπόν του Βιετνάμ, ανησυχούν και σπεύδουν να χωριστεί το Βιετνάμ σε Βόρειο Βιετνάμ και Νότιο Βιετνάμ, κάτι στο οποίο συγκατανεύει και η Ρωσία (ΕΣΣΔ τότε) και η Κίνα, και έτσι το Βιετνάμ χωρίζεται στα δύο.