Ινδικό Εθνικό Κογκρέσο

Το Ινδικό Εθνικό Κογκρέσο ήταν ένα κόμμα που ο αρχικός του πυρήνας ήταν λίγοι νέοι,
δυναμικοί, αποφασισμένοι, αγγλοσπουδαγμένοι και κατά κανόνα στον αρχικό πυρήνα του Ινδικού Εθνικού Κογκρέσου βρίσκονταν ινδουιστές. Ωστόσο μετείχαν και μουσουλμάνοι, και έχει πολύ ενδιαφέρον ότι στον αρχικό πυρήνα της δημιουργίας αυτού του κόμματος ήταν κι ένας Άγγλος, ο οποίος, στην ουσία, συνετάγη εναντίον της πατρίδας του υποστηρίζοντας την απόσχιση, την
ανεξαρτησία της Ινδίας, διότι ο στόχος του Ινδικού Εθνικού Κογκρέσου ήταν η ανεξαρτησία της Ινδίας και η πολιτική απομάκρυνση των Άγγλων.

Όταν το Ινδικό Εθνικό Κογκρέσο μπαίνει σε αυτή τη διαδικασία, η Αγγλία βρίσκεται στον
κολοφώνα της δύναμής της. Στη δεκαετία του 1880, η Αγγλία ελέγχει το 1/5 της έκτασης της Γης και το 1/4 του πληθυσμού της Γης. Είναι η πρώτη παγκόσμια υπερδύναμη στην ανθρώπινη ιστορία και έχοντας σαν την πιο πολύτιμη κτήση της την Ινδία, απ’ την οποία αποκομίζει τεράστιο πλούτο, βρίσκεται σε ακόμη ισχυρότερη θέση από το γεγονός ότι το 1869, δημιουργείται η διώρυγα του Σουέζ, η οποία δημιουργήθηκε από μια γαλλική εταιρία, της οποίας προΐστατο ένας μηχανικός, ειδικός στις διώρυγες, ο Φερδινάνδος Λεσέψ (Ferdinand de Lesseps).

Με τη δημιουργία της διώρυγας του Σουέζ ωφελημένη η οικονομία όλου του κόσμου. Όμως εκείνη που ωφελήθηκε πιο πολύ, άμεσα, σ’ όλα τα επίπεδα, ήταν η Αγγλία, διότι έφτανε στις πιο
σπουδαίες της κτήσεις, που ήταν η Ινδία, που ήτανε η Βιρμανία, η Σιγκαπούρη και άλλα σημεία, σε πολύ λιγότερο χρόνο. Από τη δημιουργία της διώρυγας του Σουέζ η χαμένη ήταν η Αίγυπτος. Γιατί θα πρέπει να ελεγχθεί από την Αγγλία για να διασφαλίζει η τελευταία τη θέση της σε αυτό το καίριο πέρασμα του κόσμου. Η Αίγυπτος, λοιπόν, γίνεται ταχύτατα προτεκτοράτο της Αγγλίας.

Όταν λοιπόν το Ινδικό Εθνικό Κογκρέσο μπαίνει στη διαδικασία της σύγκρουσης με την Αγγλία,
απέναντί της έχει «γίγαντα», αλλά και η Ινδία είναι ένας «γίγαντας», και οι άνθρωποι αυτοί πιστεύουν ότι μπορούν να αντιμετωπίσουν επιτυχημένα την Αγγλία. Εξαρχής, αυτό το κόμμα, ενώ ξεκίνησε από μια χούφτα ανθρώπων ιδεολόγων και οραματιστών, αρχίζει και αποκτά βάσεις στην Ινδία και ολοένα και επεκτείνεται. Οι Άγγλοι ανησυχούν. Καταλαβαίνουν ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, και βέβαια μέσα στο Ινδικό Εθνικό Κογκρέσο δημιουργούνται τάσεις σε σχέση με το πώς να αντιμετωπιστεί η Αγγλία, πώς θα οδηγηθεί αυτό το κίνημα σε επιτυχημένο τέλος.

Μέσα στους κόλπους του Ινδικού Εθνικού Κογκρέσου υπήρχαν τάσεις και όσο περνούσε ο καιρός διαμορφώνονταν περισσότερες ή συνέκλιναν σε κάποιες. Στο Ινδικό Εθνικό Κογκρέσο υπήρχε μία τάση βίαιης σύγκρουσης με τους Άγγλους. Μάλιστα υπήρχαν ομάδες οι οποίες θεωρούσαν πρόσφορες τρομοκρατικές μεθόδους, δηλαδή να επιτίθεται κανείς, να σφάζει όποιον βρει, να χτυπάει αστυνομικά τμήματα, να χτυπάει και γυναίκες και παιδιά, όπως έγιναν στα γεγονότα στην Ινδική Ανταρσία.

Άλλοι πάλι πίστευαν στην ειρηνική επίλυση του πράγματος, κάτι που ταίριαζε στους ινδουιστές ιδιαίτερα, γιατί οι ινδουιστές είναι πολύ φιλειρηνιστές. Αυτές οι δύο πλευρές συγκρούονταν. Υπήρχαν δηλαδή εσωτερικές συγκρούσεις πάνω. Όταν ξεκίνησε αυτή η πολιτική δράση, το πολιτικό κόμμα, κινούνταν μαζί ινδουιστές και μουσουλμάνοι, και αυτό θα φέρει εξελίξεις.

Μεγάλη εξέλιξη πήρε το κίνημα αυτό του Ινδικού Εθνικού Κογκρέσου όταν, στο πρώτο τέταρτο του 20ού αιώνα, στέλεχος του Ινδικού Εθνικού Κογκρέσου αναδείχτηκε ένας δικηγόρος ο οποίος είχε σπουδάσει σε αυτά τα αγγλικά σχολεία, είχε σπουδάσει νομική στα μεγάλα αγγλικά πανεπιστήμια της μητρόπολης. Λεγόταν Γκάντι. Έμεινε στην ιστορία ως Μαχάτμα Γκάντι, που θα σημαίενι «η μεγάλη ψυχή».

Ο Γκάντι μέχρι ενός σημείου της ζωής του ήταν ένας «αγγλοπρεπής» Ινδός. Ο Γκάντι είχε κάνει καριέρα ως δικηγόρος, είχε δικό του δικηγορικό γραφείο στη Νότια Αφρική, η οποία ήταν αποικία της Αγγλίας από το 1899 και μετά. Επομένως εκεί μπορούσε να έχει καλή καριέρα και επιπλέον διότι —λόγω του ότι η Νότια Αφρική ήταν αποικία της Αγγλίας— ένας μεγάλος αριθμός Ινδών είχε μεταναστεύσει στη Νότια Αφρική και εργάζονταν εκεί, μια και οι δύο περιοχές ήταν και οι δύο αποικίες της Αγγλίας.

Ο Μαχάτμα Γκάντι βρέθηκε σε κύκλους οι οποίοι προπαγάνδιζαν την ανεξαρτησία της Ινδίας, ήρθε σε επαφή με στελέχη του Ινδικού Εθνικού Κογκρέσου και έγινε θερμός υποστηρικτής του Ινδικού Εθνικού Κογκρέσου, οπότε εγκατέλειψε τη Νότια Αφρική και επέστρεψε στην Ινδία, και έγινε το πιο εμβληματικό στέλεχος του Ινδικού Εθνικού Κογκρέσου.

Πέταξε τα ευρωπαϊκά ρούχα, φορούσε έκτοτε ένα απλό πανί στις οσφύς του, ένα μάλιστα υφασμένο από τον ίδιο το οποίο ύφαινε στο κατώφλι του σπιτιού του. Και το γεγονός ότι ύφαινε αυτό το πανάκι μόνος του στο κατώφλι του σπιτιού του είχε πολιτικό μήνυμα πολύ ισχυρό, διότι με αυτό έδινε μήνυμα στους συμπατριώτες του: θα στηριχθούμε ξανά στις δικές μας δυνάμεις για την
οικονομία μας. Δεν μπορεί να εισάγουμε εμείς, μια χώρα με παράδοση βαμβακοπαραγωγής και παραγωγής υφασμάτων, να εισάγουμε τα βαμβακερά μας υφάσματα από την Αγγλία. Θα τα παραγάγουμε ξανά εμείς. Ήταν ένας τρόπος της παθητικής αντίστασης την οποία προέκρινε ο Γκάντι εναντίον των Άγγλων.

Ο Γκάντι πίστεψε στην παθητική αντίσταση, στη μη βία. Ήταν ινδουιστής. Επίσης οργάνωσε το κίνημα της ανυπακοής, δηλαδή επειδή δεν ήθελε να χυθεί αίμα. Πίστευε ότι μπορείς να τρελάνεις το σύστημα ήρεμα, γλυκά, χωρίς πολλά πολλά: ό,τι αποφασίζουν οι Άγγλοι, ό,τι διατάσσουν, ό,τι επιβάλουν, εσύ απλά δεν θα το κάνεις και θα τους τρελάνεις. Το κίνημα αυτό, υπό την καθοδήγηση του Γκάντι, είχε πραγματικά εντυπωσιακά αποτελέσματα. Οι Άγγλοι βρέθηκαν σε πολύ δύσκολη θέση, μετά το 1920 ιδιαίτερα, που ο Γκάντι είχε πάρει πολύ ψηλά τις ευθύνες της οργάνωσης της αντίστασης.