Στην Ιαπωνία η διαίρεση του κύκλου των δώδεκα ετών με διάφορα ζώα σε κάθε υποδιαίρεση είναι κάτι συνηθισμένο. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της διαίρεσης του χρόνου και της κατεύθυνσης σε 12 ενότητες, στις οποίες δίνεται από ένα όνομα ζώου, που στηρίζεται στην αρχαία κινεζική αντίληψη ότι ο χρόνος αλλάζει με βάση αυτές τις δώδεκα ενότητες. Τα 12 ζώα είναι: ποντικός, βόδι, τίγρης, λαγός, δράκος, φίδι, άλογο, πρόβατο, πίθηκος, πετεινός, σκύλος και αγριογούρουνο. (Αρχικά στις δώδεκα αυτές ενότητες δινόταν ένα κινέζικο ιδεόγραμμα, το οποίο προσδιόριζε της φάση της διαδικασίας ανάπτυξης ενός φυτού. Δεν είναι σαφής ο λόγος για τον οποίο αντικαταστάθηκε η αρχική έκδοση με αυτά τα συγκεκριμένα ζώα).
Το σύστημα αυτό ονομάζεται ΕΤΟ (ΕΤΟ είναι ο συνδυασμός 10 ημερολογιακών παραστάσεων που καλούνται στα ιαπωνικά jikkan) και των 12 ζωδιακών παραστάσεων που καλούνται στα ιαπωνικά juunichi). Λέγεται ότι καθένα από αυτά προσδιορίζει το χαρακτήρα και το πεπρωμένο που γεννήθηκε αυτή τη χρονιά. Αυτό σημαίνει ότι οι 12 παραστάσεις χρησιμοποιούνται για να μας πουν την τύχη.
Οι Ιάπωνες χρησιμοποιούν αυτήν την ιδέα όταν μετρούν την γενεαλογική διαφορά μεταξύ των ανθρώπων, π.χ. ο κόσμος λέει ότι ένα άτομο 36 ετών έχει έναν κύκλο γενεαλογικής διαφοράς με ένα άτομο 24 ετών. Οι άνθρωποι ονομάζονται «άνδρες της χρονιάς» ή «γυναίκες της χρονιάς» όταν το έτος που γεννήθηκαν πάει πίσω, π.χ. σε χρόνους ηλικίας, 12, 24, 36, 48, 60, 72, 84, 96.
Στις μέρες είναι συνηθισμένο οι Ιάπωνες να τυπώνουν ή να κολλάνε μια εικόνα ή ένα κινέζικο ιδεόγραμμα με τη χρονιά του ζώου στις κάρτες της Πρωτοχρονιάς. Όταν ο Ιάπωνας βλέπει το σχήμα του αποστολέα στην πρωτοχρονιάτικη κάρτα αντιλαμβάνεται ότι γερνάει και αισθάνεται το πέρασμα του χρόνου.
Στην Ιαπωνία η αποστολή πρωτοχρονιάτικων καρτών μπορεί να θεωρηθεί ανάλογη της συνήθειας της αποστολής των χριστουγεννιάτικων καρτών στο δυτικό κόσμο, αλλά χωρίς τη θρησκευτική χροιά. Το είδος αυτό της ευχής την Πρωτοχρονιά πηγαίνει πίσω στην περίοδο Heian (794-1185), παρ’ όλο που την εποχή αυτή οι χαιρετισμοί για το Νέο Έτος γίνονταν με επισκέψεις σε σπιτονοικοκύρηδες, συγγενείς, φίλους, δασκάλους, γείτονες, ανωτέρους, κ.λπ. Αυτό είναι πολύ σημαντικό για τους Ιάπωνες γιατί χρησιμοποιούσαν την ευκαιρία αυτή να εκφράσουν τη ευγνωμοσύνη τους σε ανθρώπους τους οποίους είχαν υποχρέωση και να στείλουν ευχές σε αυτούς που σπανίως συναντούσαν.