Η τσαρίνα Αικατερίνη

Η τσαρίνα Αικατερίνη πίστεψε ότι πρέπει η Ρωσία να γίνει δυναμική χώρα οικονομίας και να
ανοιχτεί στο διεθνές εμπόριο. Χαμήλωσε τους δασμούς, τα τέλη, βελτίωσε λιμενικές εγκαταστάσεις, βελτίωσε τις διόδους μεταφορών. Επίσης, δημιούργησε, συντήρησε και επαύξησε μεγάλες βιομηχανίες που αφορούσαν ζητήματα χρήσης και αξιοποίησης του πλουτοπαραγωγικού υλικού της χώρας, τη μεταλλουργία, τα λατομεία, τα ορυχεία. Επαύξησε τις διώρυγες, εμβάθυνε τις
διώρυγες και τα κανάλια και έδωσε έμφαση στην ενίσχυση και της χειροτεχνίας.

Σταθμός στη ζωή της Αικατερίνης υπήρξε το 1767 όταν συγκάλεσε για η συζήτηση νέου κώδικα νόμων τη «Νομοθετική Επιτροπή», 500 ατόμων, από εκπροσώπους διαφόρων ομάδων της ρωσικής κοινωνίας και τους απηύθυνε ειδική «Εντολή» στην οποία εξέφρασε τις πολιτικές της απόψεις και προσδιόρισε τα καθήκοντα και τις προτεραιότητες που θα πρέπει να επιδιώξει η Ρωσία στο μέλλον. Η Αικατερίνη διατύπωσε με σαφήνεια την ιδέα της αναμόρφωσης, της μετατροπής της Ρωσίας σε «αντιπροσωπευτική μοναρχία», με παραχώρηση στα βασικά κοινωνικά στρώματα της χώρας αναφαίρετων δικαιωμάτων και προνομίων.

Η τσαρίνα Αικατερίνη πήρε μέτρα για να βελτιωθεί η ζωή των δουλοπαροίκων, δηλαδή των μουζίκων, στα κτήματα των μεγάλων γαιοκτημόνων. Ήταν πολύ αγαπητή στον λαό, η Αικατερίνη η Μεγάλη, διότι έχοντας εντοπίσει δυσλειτουργίες του συστήματος παραδείγματος χάριν μια μεγάλη δυσλειτουργία σ’ αυτή τη χώρα είναι ότι εκ των πραγμάτων υπάρχει αδικία από το γεγονός ότι η διοίκηση μπορεί να λειτουργεί εκεί που είναι πιο πυκνοκατοικημένη η χώρα και είναι καλύτερες οι γραμμές των μεταφορών και το δίκτυο επαφών. Κι αυτό συμβαίνει στη δυτική πλευρά της χώρας.

Όσο κανείς έφευγε από τη δυτική πλευρά της χώρας, τόσο περισσότερο έμπαινε στο χάος. Άνθρωποι οι οποίοι ζούσαν στα κτήματα, στα μακρινά κτήματα, δεν είχαν πρόσβαση στη δικαιοσύνη εκ των πραγμάτων. Διότι, αν κάτι συνέβαινε σε ένα κτήμα μακρινό, το κοντινότερο δικαστήριο μπορούσε να ήταν εβδομάδες ταξιδιού μακριά.

Για να λειτουργεί καλά μια κοινωνία, το ήξερε πολύ καλά αυτό η Αικατερίνη η Μεγάλη, πρέπει να λειτουργεί το σύστημα δικαιοσύνης. Αν δεν λειτουργεί το σύστημα δικαιοσύνης, οι κοινωνίες καταρρέουν και σαπίζουν. Γι’ αυτό και την ανησυχούσε το γεγονός ότι ένα μεγάλο κομμάτι της χώρας ήταν αποστερημένο από υπηρεσίες δικαιοσύνης, εκ των πραγμάτων, λόγω των αποστάσεων και της απομόνωσης ολόκληρων κομματιών. Έτσι δημιούργησε κινούμενες ομάδες δικαστών, δηλαδή δημιουργήθηκαν ομάδες δικαστών οι οποίες μετακινούνταν, επισκέπτονταν τα χωριά εκείνοι και επέλυαν επιτόπου τα προβλήματα. Βέβαια δεν ήταν το ιδανικό, αλλά ήταν
ένα μεγάλο βήμα.

Επίσης, με τον ίδιο τρόπο δημιούργησε κινητές μονάδες υγείας, που επίσης επισκέπτονταν τα χωριά και προσπαθούσαν να δώσουν κάποιες λύσεις σε ιατρικά ζητήματα, και επίσης κινητές μονάδες εκπαίδευσης, πάλι για να υπάρξει μια κάποιου τύπου εκπαίδευση στον απομακρυσμένο χωρικό. Όλα αυτά θεωρήθηκαν από τους πολίτες της, από τους υπηκόους της, πολύ θετικά, γι’ αυτό και είχε τη λαϊκή αποδοχή.

Μάλιιστα έμεινε ξακουστή για την αποφασιστικότητά της να εξαλείψει ασθένειες οι οποίες έβλαπταν πολύ τον πληθυσμό, όχι μόνο βέβαια της Ρωσίας, αλλά και όλης της Ευρώπης. Μόλις πληροφορήθηκε ότι εφευρέθηκε κάτι που λέγεται «εμβόλιο», παρήγγειλε από τη Δυτική Ευρώπη χιλιάδες εμβολίων προκειμένου να εμβολιαστούν οι υπήκοοί της, οι οποίοι όμως φοβούνταν να το πράξουν, διότι πληροφορήθηκαν ότι το εμβόλιο είναι κάτι που σε τσιμπάει και σου βάζει μέσα αρρώστια.

Και εκείνη με χαρακτηριστική «αικατερίνεια τακτική», κάλεσε στην Αγία Πετρούπολη και ζήτησε από τους συμβούλους της να της δημιουργήσουν μια μεγάλη εξέδρα στην οποία και ανέβηκε. Κάλεσε όλους τους κατοίκους της πόλης να παρευρίσκονται, σήκωσε το μανίκι της και ζήτησε μπροστά σε όλους να γίνει πρώτα σε εκείνη ο εμβολιασμός, ούτως ώστε να φανεί ότι αφού δεν το φοβάται η βασίλισσα θα μπορεί ο καθένας να το κάνει.

Ήταν μία γυναίκα η οποία πραγματικά είχε τέτοιες πλευρές θάρρους, γενναιότητας, αποφασιστικότητας και αποτελεσματικότητας στη δράση της. Ήταν πολύ αποτελεσματική και στον τομέα τον στρατιωτικό, διότι εκείνη χτύπησε αποφασιστικά τους Οθωμανούς Τούρκους στη Μαύρη Θάλασσα. Εκείνη επέτυχε τις μεγάλες νίκες εναντίον τους κι εκείνη επέτυχε να δημιουργηθεί το τρίτο στη σειρά -και όχι τρίτο σε σημασία- λιμάνι της Ρωσίας, η Οδησσός.

Την εποχή της διακυβέρνησης της Αικατερίνης η κρατική μηχανή επιτάχυνε. Η δραστήρια και επιθετική πολιτική της Αυτοκράτειρας προσέθεσε και νέα εδάφη που αποσπάστηκαν από την Πολωνία και την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η Αικατερίνη, αν και Γερμανίδα, άσκησε εξωτερική πολιτική σαν Ρωσίδα εθνικίστρια, γεγονός που εκφράστηκε ιδιαιτέρως στην ιστορία της διάλυσης του πολωνικού κράτους και τον τεμαχισμό των εδαφών του μεταξύ Ρωσίας, Πρωσίας και Αυστρίας. Η Αικατερίνη ήταν συνεπαρμένη και με κάτι άλλο, τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και τη δημιουργία στα ερείπια της κρατών-δορυφόρων της Ρωσίας.