Η Συνθήκη της Τορντεσίγιας «κατακτά» την Αμερική

Ο Πέντρο Αλβάρες Καμπράλ ήταν ένας σπουδαίος Πορτογάλος ναυτικός, ο οποίος έφτασε γύρω στο 1500 μ.Χ., δηλαδή λίγα χρόνια μετά τον Κολόμβο, σε περιοχές της Βραζιλίας. Οι Ισπανοί και οι Πορτογάλοι κατάλαβαν ότι αυτό το κομμάτι της «Ινδίας» είναι κάτι πολύ αξιόλογο, κινδύνευσαν να
συγκρουστούν μεταξύ τους, και απευθύνθηκαν στον Πάπα και του ζήτησαν τη μεσολάβησή
του στην επίλυση αυτής της διένεξης. Ο Πάπας ήθελε πολύ να μη συγκρουστούν δύο τόσο αγαπημένα του και τόσο πιστά στον καθολικισμό κράτη και έλυσε εκείνος το θέμα με μία συνθήκη, η οποία λέγεται «Συνθήκη της Τορντεσίγιας» και υπογράφτηκε το 1494.

Με βάση αυτή τη συνθήκη της Τορντεσίγιας διαχωρίστηκαν οι κτήσεις, που ακόμη δεν είχαν
χαρτογραφηθεί. Και τελικά οι Πορτογάλοι πήραν τη Βραζιλία, η μεγαλύτερη χώρα της Λατινικής Αμερικής. Και προέκυψε τυχαία έτσι στους Πορτογάλους. Βέβαια το μεγαλύτερο τμήμα της Λατινικής Αμερικής τελικά έμεινε στα χέρια των Ισπανών, από το 1500 περίπου μέχρι το 1830, και οι Ισπανοί δημιούργησαν εκεί μια αυτοκρατορία. Και αυτή την αυτοκρατορία τη δημιούργησαν με πόλεμο, διότι τώρα ήρθε η ώρα να καταλάβουν τις περιοχές τις οποίες ανακάλυψαν οι εξερευνητές. Και γι’ αυτούς δεν ήταν τόσο δύσκολο, όχι γιατί οι κάτοικοι των περιοχών που ανεκάλυψαν δεν ήταν γενναίοι, όμως πολεμούσαν με πέτρες, με όπλα από πέτρα και ξύλο.

Οι Κονκισταδόρες ήταν καλυμμένοι, από πάνω μέχρι κάτω, με σίδερο. Πάνω από τις
σιδερένειες πανοπλίες τους είχαν ένα ύφασμα με τον σταυρό, στα λάβαρά τους είχαν τον
σταυρό, το πρόσωπό τους ήταν καλυμμένο, και προστατευμένο όλο τους το κρανίο από
σιδερένιες πανοπλίες. Και όλοι πολεμούσαν πάνω σε άλογα. Και έτσι αυτοί οι άνθρωποι ήταν πελώριοι, τρομεροί στην όψη.

Οι Κονκισταδόρες έφτασαν εκεί με καραβέλες. Οι κάτοικοι της Αμερικής δεν είχαν παρά σχεδίες. Με αυτές κυλούσαν μέσα σε λίμνες και σε ποτάμια, και ψάρευαν λίγο στις ακρογιαλιές. Δεν είχαν ποτέ δει τέτοια μεγάλα καράβια. Από αυτά τα θηριώδη καράβια βγήκαν κάποια θηριώδη ζώα -άλογα δεν είχαν ξαναδεί στη ζωή τους- και πάνω σ’ αυτά τα θηριώδη ζώα βρίσκονταν κάποιοι άνθρωποι, από πάνω μέχρι κάτω καλυμμένοι με κάτι πάρα πολύ σκληρό, που δεν το διαπερνούσε τίποτα.

Αυτά τα πλάσματα στα χέρια τους κρατούσαν μια παράξενη ράβδο και, όταν τραβούσαν σ’αυτή τη ράβδο κάτι, έβγαινε μία φωτιά που σε σκότωνε αμέσως από μακριά. Ήταν τα πυροβόλα όπλα, που πρώτη φορά έβλεπαν στη ζωή τους. Αυτοί ήταν σε τελείως άλλη εποχή σε σχέση με αυτά τα θέματα. Έτσι, όταν ήρθαν οι Κονκισταδόρες κατέλαβαν με ευκολία μια ήπειρο, διότι οι κύριοι εχθροί τους, οι Αζτέκοι και οι Ίνκας, ανάμεσα στ’ άλλα είχαν εχθρούς ανάμεσα στις πολλές φυλές, τις υποτελείς φυλές, οι οποίες βοήθησαν και συνέπραξαν με τους Κονκισταδόρες εναντίον των μεγάλων αυτών βασιλείων.

Πόσοι άνθρωποι κατέλαβαν μια ολόκληρη ήπειρο; 500 στρατιώτες χρειάστηκαν. 500 ένοπλοι στην ουσία κατέκτησαν μια ήπειρο. Ένα σώμα περίπου 200 στρατιωτών υπό τον Πιζάρο κατέκτησε τους Ίνκας, κατενίκησε τους Ίνκας, και ένα λίγο μεγαλύτερο σώμα, 300-τόσων στρατιωτών, υπό τον Κορτές κατέκτησε την περιοχή των Αζτέκων εδώ πέρα στην Κεντρική Αμερική.

Αυτοί τώρα βοηθήθηκαν και από το γεγονός ότι ανάμεσα στους Αζτέκους υπήρχε ένας θρύλος ότι θα έρθουν από μακριά κάποια όντα πολύ μεγάλα, με τεράστια ζώα, τα οποία θα έχουν σχέση με τη ζωή των κατοίκων και θα έχουν σχέση με τους θεούς. Έτσι, όταν οι Αζτέκοι είδαν το θέαμα των Ισπανών πάνω στα άλογα και θεώρησαν ότι εκπληρώνεται αυτός ο θρύλος και ότι οι θεοί έστειλαν αυτούς τους πολεμιστές, και για ένα διάστημα οι Αζτέκοι παγιδεύτηκαν και ήταν φιλικοί, και ο βασιλιάς ήταν τους φιλικός προς τους κατακτητές.

Όμως σε λίγο, όταν κατάλαβαν περί τίνος πρόκειται και προσπάθησαν να αμυνθούν, ήταν πλέον αργά. Αλλά και αν ακόμα είχαν εξαρχής υποπτευθεί τα πράγματα, και πάλι δεν θα ήταν δυνατόν να καταφέρουν πολλά μπροστά στην υπεροπλία των Ισπανών. Εν τέλει οι Ισπανοί κατέκτησαν με ευκολία και τους Αζτέκους και τους Ίνκας.

Ο Κορτές στην περιοχή του Μεξικού, δηλαδή στην περιοχή των Αζτέκων, έπρεπε να
κατανικήσει τους Αζτέκους, ενώ αυτοί βρίσκονταν πολιορκημένοι μέσα στην Τενοτσιτλάν. Η
Τενοτσιτλάν ήταν η πρωτεύουσα των Αζτέκων. Σήμερα, στην ίδια θέση που ήταν η Τενοτσιτλάν, βρίσκεται η «Πόλη του Μεξικού», η πρωτεύουσα του Μεξικού, που είναι στις τρεις μεγαλύτερες πόλεις του κόσμου σήμερα, μετά το Τόκιο.

Όταν ήρθαν εδώ οι Κονκισταδόρες η Τενοτσιτλάν ήταν ίσως η μεγαλύτερη πόλη του κόσμου. Ήταν κτισμένη με έναν πάρα πολύ ενδιαφέροντα τρόπο, ήταν κτισμένη μέσα σε μία λίμνη. Η Τενοτσιτλάν ήταν ένα είδος Βενετίας. Συνδεόταν με την ξηρά με διάφορες γέφυρες και διώρυγες τις οποίες είχε, και στο κέντρο ήταν το ανάκτορο και οι μεγάλοι ναοί. Εκεί λοιπόν ο Κορτές έδωσε μάχη με τους Αζτέκους, τους οποίους και κατεκίνησε, και έτσι και αυτός και ο Πιζάρο ήταν νικηφόροι, δεν χρειάστηκε πολύ για να κατακτηθεί αυτή η ήπειρος από τους Κονκισταδόρες.

Ο Πιζάρο στο Περού, στον νότο της ηπείρου, με 168 στρατιώτες του συνέλαβε τον βασιλέα των Ίνκας, τον Αταχουάλπα, αφού σκότωσε χιλιάδες στρατιώτες του σε λίγη ώρα, χωρίς να χαθεί ούτε ένας Ισπανός στρατιώτης. Ο Πιζάρο αιχμαλώτισε τον Αταχουάλπα και του υποσχέθηκε ότι θα τον ελευθερώσει εάν του καταθέσει τα εξής λύτρα -είναι τα μεγαλύτερα λύτρα της παγκόσμιας ιστορίας: ζήτησε από τον Αταχουάλπα, του υποσχέθηκε ότι θα τον ελευθερώσει εάν γεμίσει με χρυσό έναν χώρο 7 Χ 5 μέτρα και ύψους 2,5 μέτρων. Ο Αταχουάλπα προσπάθησε, και μέσα σε 8 μήνες γέμισε αυτόν τον χώρο με χρυσάφι. Και αμέσως ο Πιζάρο τον σκότωσε.

Είναι χαρακτηριστικό ενός κλίματος κατάκτησης, είναι από τις σπαρακτικότερες πλευρές της παγκόσμιας Ιστορίας. Ελάχιστοι άνθρωποι έρχονται σε μία ήπειρο, την καταλαμβάνουν, με μηδαμινές απώλειες, και στην ουσία καταστρέφουν το ανθρώπινο δυναμικό αυτής της ηπείρου.