Αμέσως μετά την έναρξη της Επανάστασης απασχόλησε την σκέψη των πρωτεργατών της η παιδεία των Ελληνοπαίδων. Κατά την τελευταία προεπαναστατική περίοδο είχε αναπτυχθεί έντονη εκπαιδευτική δραστηριότητα στην κυρίως Ελλάδα. Με την έναρξη του Αγώνα οι Έλληνες λόγιοι και δάσκαλοι άρχισαν να καταφθάνουν στην αγωνιζόμενη Ελλάδα, για να προσφέρουν τις υπηρεσίες, άλλοι στα στρατόπεδα, άλλοι στη διοίκηση της χώρας και οι περισσότεροι στην εκπαιδευτική ανασυγκρότηση της.
Το προσωρινό πολίτευμα της Ελλάδας του 1822 δεν προέβλεπε ειδικότερη οργάνωση της εκπαίδευσης και ανάμεσα στα οκτώ υπουργεία που συστήθηκαν δεν υπήρχε αυτό της «Παιδείας». Πράγμα που προκάλεσε την αντίδραση του Κοραή.
Τον επόμενο χρόνο η Β’ Εθνική Συνέλευση του Άστρους αποφάσισε να οργανωθεί συστηματικά η εκπαίδευση της νεολαίας και να εισαχθεί σε όλη την επικράτεια η αλληλοδιδακτική μέθοδος από τη Διοίκηση. Στα συσταθέντα σχολεία διδάσκονταν βασικά τα στοιχειώδη γράμματα, συχνά όμως η επιθυμία για σύντομη πνευματική αναγέννηση του έθνους οδηγούσε σε προσπάθειες που ξεπερνούσαν τις τότε δυνατότητες.
Πολλά σχολεία διακήρυσσαν ότι διδάσκονται σε αυτά τα αρχαία ελληνικά, στοιχεία φιλοσοφίας και άλλα μαθήματα που τα κατέτασσαν στη κατηγορία των κλασικών λυκείων ανώτερης στάθμης ή και ανωτέρων σχολών. Στις 11 Ιουλίου 1824 το Βουλευτικό Σώμα με ψήφισμα κατάρτισε πενταμελή επιτροπή υπό την προεδρία του Άνθιμου Γαζή, η οποία συνέταξε μελετημένο σχέδιο οργάνωσης «της κοινής παιδείας του Έθνους», που το διαιρούσε σε τρεις κύκλους. Ο πρώτος θα περιλάμβανε «την προκαταρτικήν και δημώδη, διά της οποίας ο μαθητής να διδάσκεται μόνο το να διαβάζει, γράφει και να λογαριάζει». Ο δεύτερος τα λύκεια, που θα ιδρύονταν στις πρωτεύουσες όλων των επαρχιών, όπου οι μαθητές θα διδάσκονταν συστηματικά «την προπατορικήν γλώσσαν, την λατινικήν και τη γαλλικήν» και τα στοιχειώδη μαθήματα των θετικών επιστημών και της φιλοσοφίας.
Η ίδια επιτροπή, ξέροντας ότι αυτό το σχέδιο δεν ήταν του παρόντος καιρού, πρότεινε να τεθεί σε λειτουργία αμέσως ο πρώτος κύκλος με τη σύσταση αλληλοδιδακτικών σχολείων. Πρότεινε λοιπόν να ιδρυθεί στο Άργος ένα πρότυπο διδασκαλείο όπου θα εκπαιδεύονταν οι δάσκαλοι των σχολείων της προκαταρκτικής εκπαίδευσης όλης της χώρας. Σε διάστημα έξι μηνών το διδασκαλείο του Άργους έκανε θαυμάσια πρόοδο και 150 μαθητές ήξεραν να διαβάζουν, να γράφουν και να λογαριάζουν. Από το διδασκαλείο του Άργους αποφοίτησε σημαντικός αριθμός δασκάλων οι οποίοι «ανέλαβαν να συντελέσουν εις την γενίκευσιν των φώτων εις την Ελλάδα».
Με πληροφορίες από: Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών