Η Κόρινθος (7ος αιώνας π.Χ.-…)

Η Κόρινθος είναι πόλη και σημαντικός λιμένας της Πελοποννήσου. Είναι παραθαλάσσια, σε υψόμετρο 10 μέτρων. Βρίσκεται στην άκρη του Ισθμού της Κορίνθου, της στενής λωρίδας γης που ενώνει την Πελοπόννησο με τη Στερεά Ελλάδα, στην ανατολική πλευρά του Κορινθιακού Κόλπου. Περιστοιχίζεται από την παραθαλάσσια περιοχή του Λεχαίου και τις περιοχές Εξαμιλίων και Ξυλοκέριζας. Στη συγκεκριμένη τοποθεσία μετακόμισε το 1858, μετά το σεισμό που ισοπέδωσε την παλαιά πόλη που βρισκόταν 8 χλμ. νοτιοδυτικά, στους πρόποδες του βουνού Ακροκόρινθος. Στη θέση εκείνη βρίσκεται η Αρχαία Κόρινθος.

Η Κόρινθος, οι σεισμοί και ο Απόστολος Παύλος

Η Κόρινθος αποτελεί συνέχεια της αρχαίας Κορίνθου. Το 1858 η παλαιά πόλη της Κορίνθου, γνωστή πλέον ως Αρχαία Κόρινθος, ισοπεδώθηκε από σεισμό. Αυτό οδήγησε στο κτίσιμο της νέας πόλης ΝΑ του αρχαίου λιμανιού του Λεχαίου, στις όχθες του Κορινθιακού Κόλπου. Η πόλη χτυπήθηκε από νέο καταστρεπτικό σεισμό στις 22 Απριλίου του 1928, που κατέστησε την πλειοψηφία των σπιτιών ακατοίκητα και άφησε άστεγες 5000 οικογένειες. Ανοικοδομήθηκε με τους πιο πλήρεις αντισεισμικούς κανόνες υπό την επίβλεψη του ΑΟΣΚ (Αυτόνομος Οργανισμός Σεισμοπαθών Κορίνθου), τον οποίον σύστησε η κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου και προικοδότησε με 75 εκ. δραχμές, τα έσοδα του τότε Καζίνο Λουτρακίου και ετήσια επιπλέον επιχορήγηση 5 εκατ. δραχμές. Ο ισχυρός σεισμός 6.6 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ στις 24 Φεβρουαρίου 1981 έφερε και πάλι την πόλη στο επίκεντρο του πανελλήνιου ενδιαφέροντος, αλλά οι βλάβες ήταν περιορισμένες χάρη στο νέο αντισεισμικό κώδικα.

Η Κόρινθος αποτελεί μία από τις πλέον σεισμόπληκτες περιοχές της χώρας μας. Σεισμοί αναφέρονται το 420π.Χ., το 227π.Χ., το 77μ.Χ., το 522μ.Χ., το 551μ.Χ., το 1857, το 1915, το 1928 αλλά και το 1981 με επίκεντρο το νησί των Αλκυονίδων.

Τοπική εορτή της Κορίνθου είναι του Αγίου Παύλου, οποίος δίδαξε για ένα διάστημα στην Αρχαία Κόρινθο.

Ο Ισθμός της Κορίνθου

Ο πρώτος που προσπάθησε να κόψει τον Ισθμό και να ενώσει το Κορινθιακό κόλπο με τον Σαρωνικό ήταν ο Περίανδρος. Δεν το κατάφερε και αντ’ αυτού κατασκεύασε τον δίολκο, πάνω στον οποίο σύρονταν τα πλοία από τη μία θάλασσα στην άλλη. Ο Δημήτριος ο Πολιορκητής ήταν ο δεύτερος που θέλησε να υλοποιήσει το έργο. Τον σταμάτησαν σύγχρονοί του σοφοί από την Αίγυπτο: η στάθμη του Κορινθιακού κόλπου, του είπαν, είναι πιο ψηλή από του Σαρωνικού. Αν ανοίξει διώρυγα τα νερά του Κορινθιακού θα ξεχυθούν και θα πλημμυρίσουν την Αίγινα. Ο Ιούλιος Καίσαρας (44π.Χ.) μελέτησε τη διάνοιξη της διώρυγας αλλά δολοφονήθηκε πριν υλοποιήσει τα σχέδια του. Στα 37μ.Χ. ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Καλιγούλας ξεκίνησε έργα για τη διάνοιξη. Τα έργα σταμάτησαν την ίδια χρονιά καθώς ο αυτοκράτορας επίσης δολοφονήθηκε. Επόμενος που προσπάθησε να κατασκευάσει διώρυγα στην Κόρινθο ήταν ο αυτοκράτορας Νέρων που την επισκέφτηκε. Τα έργα ξεκίνησαν το 67μ.Χ. ταυτόχρονα από τον Κορινθιακό και τον Σαρωνικό, αλλά ο Νέρων αυτοκτόνησε και έτσι έπαψε κάθε εργασία. Ο Ηρώδης ο Αττικός θέλησε να συνεχίσει το έργο, αλλά διατάχθηκε να σταματήσει. Τους επόμενους 17 αιώνες κανείς δεν ξαναπροσπάθησε.

Μετά την Επανάσταση του 1821 και την απελευθέρωση ο κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας σκέφτηκε να ανοίξει διώρυγα στον Ισθμό. Οι μελέτες έδειξαν ότι χρειαζόταν το απαγορευτικό για την εποχή κονδύλι των σαράντα εκατομμυρίων φράγκων. Η ιδέα εγκαταλείφθηκε για μια γενιά. Βγήκε στην επιφάνεια ξανά το 1869, καθώς την παγκόσμια κοινή γνώμη απασχόλησε η διώρυγα του Σουέζ. Ειδικός νόμος που προέβλεπε τη διάνοιξη της διώρυγας ψηφίστηκε στις 17 Νοεμβρίου 1869. Έμεινε ανενεργός μέχρι το 1881, οπότε με βασιλικό διάταγμα, δόθηκε στο Γάλλο Στέφανο Τουρ προνόμιο εκμετάλλευσης της μελλοντικής διώρυγας για 99 χρόνια. Τα έργα ξεκίνησαν επίσημα στις 29 Μαρτίου 1882, με τελετή στην οποία παρευρέθηκε και ο βασιλιάς Γεώργιος Α’. Ο πρωθυπουργός Χαρίλαος Τρικούπης αφοσιώθηκε ψυχή τε και σώματι στην υλοποίηση του έργου.

Στις 22 Αυγούστου 1882, τα δικαιώματα του Στέφανου Τουρ μεταβιβάστηκαν στη γαλλική εταιρεία που εκτελούσε το έργο. Στα 1884, τακτοποιήθηκε το ζήτημα του δρόμου που θα ένωνε Πελοπόννησο και Στερεά Ελλάδα με γέφυρα πάνω από τη διώρυγα. Ο προϋπολογισμός του έργου και ο υπολογισμός του έργου αποδείχτηκαν εκτός πραγματικότητας. Η εταιρεία εξάντλησε τα κεφάλαια της, εξέδωσε ομολογιακό δάνειο και, τον Μάρτιο του 1889, κήρυξε πτώχευση. Για άλλη μια φορά ο Ανδρέας Συγγρός κλήθηκε να δείξει τα ευεργετικά του αισθήματα για τη χώρα. Στις 27 Μαρτίου 1890, με νέο νόμο, τα δικαιώματα της γαλλικής εταιρείας πέρασαν σε ελληνική με αρχικό κεφάλαιο πέντε εκατομμύρια φράγκα. Το έργο αποπερατώθηκε. Ο Χαρίλαος Τρικούπης ευτύχησε να το εγκαινιάσει σε επίσημη τελετή, στις 25 Ιουλίου του 1893.

Στις 28 Οκτωβρίου, η διώρυγα δόθηκε στην κοινή χρήση. Τα όνειρα αποδείχτηκαν εφιάλτες. Οι ναυτιλιακές εταιρείες, ελληνικές και ξένες, απαγόρευσαν τη διέλευση των πλοίων τους από τη διώρυγα, θεωρώντας την επικίνδυνη. Κατολισθήσεις στο 1894, επέτειναν τους φόβους, ενώ η εταιρεία ξόδεψε όσα είχε για επιδιορθώσεις. Έπαψε να εξυπηρετεί τους τόκους του ομολογιακού δανείου που είχε εκδώσει.

Οι ομολογιούχοι ζήτησαν εκποίηση της διώρυγας. Όμιλος τραπεζών με επικεφαλής την Εθνική Τράπεζα εξαγόρασε την εταιρεία. Δημιουργήθηκε η Ανώνυμη Εταιρεία της Διώρυγας της Κορίνθου το 1907. Σιγά σιγά η διώρυγα κέρδισε την εμπιστοσύνη των καπετάνιων. Από 152.000 δρχ που ήταν τα έσοδα της το 1894, ανέβηκαν σε 11.152.659 δρχ το 1927.

Παράλληλα με τη διώρυγα η Κόρινθος προόδευε και αυξανόταν σε πληθυσμό. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή νέοι κάτοικοι ήρθαν να προστεθούν στους παλιούς. Στα 1826, αριθμούσε 9.944 άτομα και από κοινότητα αναβαθμίστηκε σε δήμο.

Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/Κόρινθος