Η Κέρκυρα με τα δύο φρούρια

Η Κέρκυρα είναι η πρωτεύουσα των Ιονίων Νησιών. Η πόλη της Κέρκυρας είναι χτισμένη σε μια χερσόνησο που αρχίζει από ένα παραθαλάσσιο κάστρο και τελειώνει σε κατάφυτα υψώματα. Το Παλαιό Φρούριο είναι ταυτισμένο με την ιστορία του νησιού αλλά και των Επτανήσων. Συνδέεται με την πόλη της Κέρκυρας με γέφυρα. Το Νέο Φρούριο χτίστηκε μεταξύ του 1572 και 1645 από Βενετούς στο λόφο του Αγίου Μάρκου. Το Δημαρχείο ,γνωστό και ως «Σαν Τζιάκομο«, ολοκληρώθηκε το 1693. Είναι ένα από τα εντυπωσιακά κτίσματα της Βενετοκρατίας στα Επτάνησα.

Η Κέρκυρα υπήρξε ανέκαθεν πνευματική κοιτίδα. Εδώ ιδρύθηκε η Ιόνιος Ακαδημία (1819), η πρώτη Σχολή Καλών Τεχνών (1815), και η πρώτη Φιλαρμονική (1840). Ακόμη, εδώ δημιουργήθηκε η και η λαμπρή Επτανησιακή Ποιητική Σχολή με τον Διονύσιο Σολωμό, τον Λορέντζο Μαβίλη και άλλους. Το νησί ανέδειξε και μεγάλους μουσουργούς, όπως ο Νικόλαος Μάντζαρος.

Η πόλη της Κέρκυρας χτίστηκε αρχικά το 734π.Χ. από Κορίνθιους αποίκους στο λαιμό της χερσονήσου του Κανονιού και στη συνέχεια επεκτάθηκε βόρεια. Ανασκαφές αποκάλυψαν λείψανα του αρχαίου πολιτισμού: την Ακρόπολη στην Ανάληψη, την Αγορά στην Παλαιόπολη, τους ναούς της Ήρας, της Άρτεμης, του Απόλλωνα, του Διονύσου.

Το 562μ.Χ. η πόλη καταστράφηκε από τους Γότθους. Ξαναχτίστηκε βορειότερα, στη φυσική οχυρή χερσόνησο με τις δύο κορυφές (εκεί που είναι σήμερα το Παλαιό Φρούριο). Την είπαν Κορυφώ και από εκεί πήρε το όνομα Corfou και ολόκληρο το νησί Corfu.

Η πόλη αναπτύχθηκε αρκετά και τον 13ο αιώνα μπολιάστηκε με πολλές οικογένειες Εβραίων που έφευγαν διωγμένοι από την Κάτω Ιταλία και Σικελία. Στα 1323 πήραν το πρώτο τους προνόμιο Πρέπει να ήταν πολλοί, καθώς την 8η Ιανουαρίου του 1387, στην αντιπροσωπεία των Κερκυραίων, που παρέδωσε το νησί στην Βενετία ήταν και ο Εβραίος Δαυίδ Σέμος. Έμενα σε δική τους συνοικία, προόδευαν, ανθούσαν οικονομικά.

Ο αντισημιτισμός, όμως, ήταν παρών. Κορυφώθηκε το 1406, όταν οι Κερκυραίοι ζήτησαν επίσημα άδεια από τη βενετική αρχή να λιθοβολούν ατιμώρητα τους Εβραίους. Δεν τους δόθηκε. Οι Βενετοί προτίμησαν να εισπράττουν φόρο 300 δουκάτα και να τους υποχρεώνουν να φορούν κίτρινο σήμα που τους ξεχώριζε από τους χριστιανούς. Καταργήθηκε το 1797, όταν το νησί πήραν οι δημοκρατικοί Γάλλοι.

Με τον καιρό, το νησί επεκτάθηκε και απέκτησε νέο περιμετρικό τείχος και δεύτερο κάστρο, το Νέο Φρούριο, ενώ το Παλαιό χωρίστηκε από την παραλία με βαθιά τάφρο, την Κοντραφόσσα, και μετατράπηκε σε τεχνητό νησί. Μπροστά από το Παλαιό Φρούριο, δημιουργήθηκε για λόγους αμυντικούς η Σπιανάδα, μια τεράστια πλατεία.

Όταν οι Γάλλοι αποχώρησαν από τα Ιόνια Νησιά πολλοί ήταν οι ενδιαφερόμενοι για τον έλεγχο του νησιού αλλά χάρη στην βοήθεια του Ιωάννη Καποδίστρια το 1815 υπογράφθηκε η συνθήκη του Παρισιού όπου αναγνωρίστηκαν τα Ιόνια νησιά ως ελεύθερα υπό Αγγλική προστασία.

Δημιουργήθηκε έτσι το Ενωμένο Κράτος των Ιονίων Νήσων με πρώτο αρμοστή τον Τόμας Μαίτλαντ, του οποίου αποδείχθηκε σύντομα η καταπιεστική πολιτική που ασκούσε προκαλώντας έντονες αντιδράσεις από τους Κερκυραίους.

Παρόλα αυτά η αγγλική κατοχή αποτέλεσε ίσως την πιο ακμάζουσα εποχή για την Κέρκυρα. Πράγματι αναπτύχθηκε η οικονομία, η δημόσια υγεία και η εκπαίδευση. Ιδρύθηκε το πρώτο Ελληνικό Πανεπιστήμιο, το οδικό δίκτυο, το σύστημα ύδρευσης. Σε εκείνα τα χρόνια η Κέρκυρα γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη και στο εμπόριο με τα γειτονικά κράτη ειδικότερα με τον τελευταίο αρμοστή Χένρι Στορζ (Henry Storz) το 1859. 

Με την συνθήκη που υπέγραψαν οι Μεγάλες Δυνάμεις το 1863 στο Λονδίνο έπαιρνε τέλος η Αγγλική προστασία στα Ιόνια Νησιά και τον Μάιο του 1864 η Κέρκυρα ενώνεται τελικά με την Ελλάδα.

Όταν πλέον η Κέρκυρα ανήκε στην Ελλάδα γνώρισε μια σταδιακή απώλεια δύναμης υπέρ της Αθήνας, αλλά το νησί άρχισε να ακμάζει και από πολιτικής και οικονομικής άποψης. Η ανάπτυξη υπήρξε και στην γεωργία και την τέχνη ιδιαίτερα κάτω από την πολιτική ηγεσία του Γ. Θεοτόκη (ήταν και ο πρωθυπουργός για μερικά χρόνια). Οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι είχαν μεγάλες συνέπειες στο νησί όπως την καταστροφή πολλών ιστορικών και αρχιτεκτονικών μνημείων.

Με πληροφορίες από: https://www.corfu-kerkyra.eu/el/istoria-kerkyra.php