Η Ιαπωνία

Η Ιαπωνία είναι νησιωτική χώρα. Ζούσε μόνη της αυτή η χώρα. Η Ιαπωνία δεν κατακτήθηκε από κανέναν, παρά μόνο το 1945 στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο όταν ηττήθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες και κατακτήθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Η μόνη φορά που κάποιος επεχείρησε να κατακτήσει την Ιαπωνία, ήταν στον 13ο αιώνα, όταν στρατεύματα των Μογγόλων, των επιγόνων του Τζενγκίς Χαν, σκέφτηκαν να καταλάβουν την Ιαπωνία και γέμισαν με στρατό πλοία από τα παράλια της Κίνας για να χτυπήσουν την Ιαπωνία. Τα στρατεύματα έφτασαν στην Ιαπωνία, αλλά την ώρα που πήγαιναν να αποβιβαστούν, φύσηξε ένας φοβερός άνεμος, ετήσιος άνεμος (σαν τα δικά μας τα μελτέμια) που ονομάζεται «καμικάζε».

Ο άνεμος αυτός ανέτρεψε τα πλοία και έπνιξε τους Μογγόλους. Έκτοτε ο άνεμος καμικάζε για την Ιαπωνία είναι ταυτόσημος της ελευθερίας. Γι’ αυτό και στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν δημιουργήθηκαν ομάδες νεαρών εθελοντών αυτοκτονίας για να χτυπούν με βόμβες-αεροπλάνα, στα οποία και οι ίδιοι επέβαιναν, τα αεροπλανοφόρα των Ηνωμένων Πολιτειών και τα πλοία των Ηνωμένων Πολιτειών, ονομάστηκαν «καμικάζε», δηλαδή αυτοί που φέρνουν την ελευθερία σαν τον άνεμο.

Η Ιαπωνία δεν είχε βρεθεί ποτέ υπό τον έλεγχο των Κινέζων, αν και η ζωή της Ιαπωνίας είναι στενά συνδεδεμένη με τα ιδεολογικά ρεύματα και τον πολιτισμό της Κίνας, επειδή οι Γιαπωνέζοι, έχουν επηρεαστεί από την Κίνα μέσω Κορέας. Από την Κίνα, ρεύματα, συλλήψεις, απόψεις, φιλοσοφικές θεωρίες περνούν μέσω Κορέας στην Ιαπωνία.

Η Ιαπωνία ό,τι πάρει, ακριβώς λόγω της απομόνωσής της, σταδιακά το μετατρέπει σε κάτι γιαπωνέζικο. Από την Κίνα πέρασε η γραφή στην Ιαπωνία, από την Κίνα πέρασαν τα φιλοσοφικά ρεύματα, ο ταοϊσμός, ο κομφουκιανισμός -ο κομφουκιανισμός πέρασε στην Ιαπωνία και ταίριαξε στην Ιαπωνία, γιατί οι Ιάπωνες έχουν μια εσωτερική πειθαρχία και ο κομφουκιανισμός είναι σε αυτή την κατεύθυνση-, αλλά πέρασε και ο βουδισμός, ο οποίος βρήκε πολύ καλή υποδοχή στην Ιαπωνία. Ο κομφουκιανισμός είναι μες στην καρδιά της Ιαπωνίας μέχρι σήμερα, επειδή οι Ιάπωνες λατρεύουν τον αυτοκράτορά τους σαν θεό, και δεν τον αμφισβητούν ποτέ, ούτε του δημιουργούν εξεγέρσεις. Είναι γιαπωνέζικες οι συλλήψεις.

Οι Ιάπωνες έχουν δεχθεί και το ζεν, και το υπηρετούν σε μεγάλο βαθμό αρκετοί από αυτούς. Οι Ιάπωνες είναι εσωτερικοί άνθρωποι, δεν είναι εξωστρεφείς, δεν εκφράζονται, έχουν την πειθαρχία την εσωτερική και εξωτερική πακτωμένη στο σύστημά τους. Οι Ιάπωνες λατρεύουν τη φύση, τιμούν πάρα πολύ τη φύση και προβάλλουν τις ομορφιές της πατρίδας τους, Έχουν γίνει λάτρεις του συνδυασμού: η αγάπη της φύσης και η εσωτερική ενδοσκόπηση.

Όταν ο Ιάπωνας κάνει διαλογισμό (ζεν), θέλει να βλέπει ένα όμορφο τοπίο απέναντι, και αυτό μόνο. Και όλα να είναι καθαρά ολόγυρά του, χωρίς πολλά πολλά αντικείμενα, για να μην περισπάται. Γι’ αυτό και το ζεν, η αισθητική του ζεν, συνδέεται με την Ιαπωνία και με την αφαίρεση αντικειμένων. Το γιαπωνέζικο σπίτι δεν έχει αντικείμενα, ομορφαίνει από το περιβάλλον, το εξωτερικό περιβάλλον. Μέσα είναι όλα απλά και όλα λειτουργικά. Ρίχνουν κάτω ένα στρώμα και κοιμούνται, το μαζεύουν το πρωί, το ξαναρίχνουν τη νύχτα. Τα σπίτια τους είναι απλούστατα και ένας ενιαίος χώρος.

Όλη αυτή η απλότητα της γιαπωνέζικης ζωής συνδέεται με το ζεν και την απλότητά του, και βέβαια το σίντο συνδέεται στη λατρεία των Ιαπώνων για τη φύση της πατρίδας τους την οποία τιμούν ως θεό. Στην πράξη, ο αυτοκράτορας της Ιαπωνίας ήταν γιος θεού και έπραττε ιερουργίες τού σιντοϊσμού. Δηλαδή, παρίστατο στη γιορτή του χρυσάνθεμου, στη γιορτή του πανσέ, στη γιορτή του λαγού, στη γιορτή του Φούτζι Γιάμα, στη γιορτή του ρυακιού, των ψαριών, του νερού, δηλαδή της φύσεως. Αυτός είναι ο παγανισμός. Οι Ιάπωνες είναι βαθύτατα παγανιστές μέχρι σήμερα.

Ο σιντοϊσμός είναι η επίσημη θρησκεία των Ιαπώνων. Και βέβαια, αυτό που λατρεύουν σαν τίποτε άλλο, είναι η ανθισμένη κερασιά. Οι γιαπωνέζικες κερασιές είναι ένα πραγματικά πανέμορφο δέντρο, το οποίο έχει υπέροχη ανθοφορία αλλά δεν καρποφορεί, δεν βγάζει καρπό. Όμως αυτή η ανθοφορία είναι για τους Ιάπωνες, εδώ και χιλιάδες χρόνια, η ανώτατη γιορτή του χρόνου.

Οι Ιάπωνες είναι θαυμαστοί εργαζόμενοι. Οι Ιάπωνες εργάζονται ακατάπαυστα, και αφοσιωμένα όσο δεν παίρνει. Όμως, την εποχή της ανθοφορίας της κερασιάς στην Ιαπωνία, μέχρι σήμερα, όλοι σταματούν την εργασία, για να μπορέσει να χαρεί ο Ιάπωνας την ομορφιά της ανθισμένης φύσης. Και μάλιστα η Ιαπωνία είναι η μόνη χώρα στην οποία, εκτός από το δελτίο ειδήσεων, υπάρχει και δελτίο ανθοφορίας. Δηλαδή, αφού τελειώσει το δελτίο ειδήσεων με όλα τα νέα, δίδονται πληροφορίες σε ποιο δρόμο της πόλης τάδε τα φυτά είναι σε φάση μπουμπουκιού, σε ποιο άλλο σημείο τα φυτά είναι ανθισμένα, ποια φυτά, ώστε άμα θέλεις να κάνεις έναν περίπατο και να δεις κάποια φύση σε αυτή τη φάση, να πας στον τάδε δρόμο. Είναι μια πολύ ξεχωριστή χώρα η Ιαπωνία σε πολλά πράγματα, και σε αυτό.