Η Δράμα (6000π.Χ.-…)

Η Δράμα είναι πόλη της Μακεδονίας. Πρόκειται για πόλη με μακραίωνη ιστορία, καθώς η περιοχή της κατοικήθηκε ήδη από τους προϊστορικούς χρόνους. Η ετυμολογία της λέξης προέρχεται από το «Ύδραμα»-«Δύραμα», λόγω της αφθονίας των νερών που αναβλύζουν στην περιοχή.

Τα σπίτια της Δράμας είναι χτισμένα στην πλαγιά του Φαλακρού Όρους. Άφθονα νερά αναβλύζουν νότια της πόλης, η οποία δεσπόζει μιας εκτεταμένης πεδιάδας. Πλέει στο πράσινο.

Η περιοχή έχει κατοικηθεί από τους προϊστορικούς χρόνους (οικισμός Αρκαδικού), ενώ μαρτυρίες υπάρχουν ότι τον 5οπ.Χ. αιώνα υπήρχε εκεί μικρή πόλη. Οι κάτοικοι καλλιεργούσαν αμπέλια και λάτρευαν τον θεό Διόνυσο. Στα χρόνια της ρωμαιοκρατίας πρέπει να αναπτύχθηκε και να δέχτηκε Ρωμαίους αποίκους.

Η Δράμα συνέχισε να κατοικείται και στα βυζαντινά χρόνια. Τον 11ο αιώνα χτίστηκε εκεί η εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Στα 1359, επί αυτοκράτορα Ανδρόνικου Β’, ιδρύθηκε η Μητρόπολη Δράμας. Τον ίδιο αιώνα αναφέρεται ο προκαθήμενος Λέων Καλόγνωμος να συνεργάζεται με υπεύθυνους για την απογραφή του πληθυσμού.

Η πόλη κυριεύτηκε από τους τούρκους το 1371. Ο σουλτάνος Μουράτ Α’ την προσάρτησε στο κράτος του (με πρωτεύουσα την Αδριανούπολη) στα 1383. Στα χρόνια μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης εγκαταστάθηκαν πολλοί Τούρκοι, αλλά από το 1520 ο ελληνικός πληθυσμός υπερτερούσε, ενώ υπήρχε και ισχυρή παρουσία Εβραίων.

Ο καζάς της Δράμας και μέρος του καζά του Πράβι και μέρος του καζά της Καβάλας αποτελούσαν ημιαυτόνομη περιοχή (βοεβοδιλίκι), που διοικούσαν οι μπέηδες της Δράμας. Η Δράμα ήταν έδρα παραγωγής βαμβακερών νημάτων. Μετά το 1830 η πόλη γνώρισε μεγάλη ευημερία.

Στις αρχές του 20ου αιώνα ολόκληρη η περιοχή της Δράμας υπέφερε από τους Βούλγαρους κομιτατζήδες, ενώ αντάρτικα ελληνικά σώματα ανέλαβαν την προστασία της περιοχής. Ως στο τέλος του Μακεδονικού Αγώνα η προσπάθεια για έλεγχο της της ευρύτερης περιοχής της Δράμας παρέμεινε αμφίρροπη. Η Δράμα κυριεύτηκε από τους Βούλγαρους στα μέσα Οκτωβρίου 1912. Στις 30 Ιουνίου 1913, το 21ο σύνταγμα του ελληνικού στρατού διατάχθηκε να κατευθυνθεί στη Δράμα. Το βράδυ έφτασε στον σιδηροδρομικό σταθμό Αγγίστης.

Την επομένη, συνέχισε την πορεία, καθυστέρησε λίγο προκειμένου να δώσει μάχη με τους κομιτατζήδες κοντά στην Αλιστράτη. Οι κομιτατζήδες τράπηκαν σε φυγή. Το σύνταγμα συνέχισε την πορεία του, αλλά στον δρόμο Δράμας-Προσωτσάνης χρειάστηκε να δώσει νέα μάχη, αυτή τη φορά με φάλαγγα του βουλγαρικού στρατού. Τη σκόρπισε. Το βράδυ έφτασε στη δράμα και την κατέλαβε. Βρήκε την πόλη βουτηγμένη στο αίμα.

Η αποτελούμενη από μονάδες τη; 10ης μεραρχίας βουλγαρική φρουρά, αφού σκότωσε όσους αμάχους πρόλαβε, φορτώθηκε στο τρένο και έφυγε προς την Ξάνθη. Τμήμα του ελληνικού στρατού προχώρησε νοτιοανατολικά. Στα δέκα χλμ βρίσκεται η κωμόπολη του Δοξάτου. Το θέαμα που αντίκρισαν οι άνδρες του ελληνικού στρατού αντίκρισαν ήταν τραγικό. Οι Βούλγαροι είχαν πυρπολήσει την πόλη και είχαν σφάξει και τους 3.000 κατοίκους της.

Οι Βούλγαροι επέστρεψαν στη Δράμα στα 1916, όταν, κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, κατέλαβαν την Ανατολική Μακεδονία. Υποχρεώθηκαν να την εγκαταλείψουν στα 1918, όταν τελείωσε ο πόλεμος και η Βουλαρία πάλι είχε ηττηθεί.

Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, στις 9 Απριλίου 1941, οι Γερμανοί πήραν τη Δράμα. Εννιά μέρες αργότερα με όλη την περιοχή την παρέδωσαν στους Βούλγαρους. Οι δοτοί κατακτητές προχώρησαν με βίαιη προσπάθεια εκβουλγαρισμού των κατοίκων. Από την αρχή απαγόρευαν την ελληνική γλώσσα και επέβαλαν τη βουλγαρική. Οι επιγραφές των καταστημάτων, τα ονόματα στις εικόνες των εκκλησιών, ακόμα και τα ονόματα στους τάφους γράφονταν με βουλγαρικά γράμματα. Κατά ομάδες οι κάτοικοι υποχρεώθηκαν να εκπατριστούν. Όσοι δεν μπορούσαν να μετακινηθούν, υπέστησαν στυγνή τρομοκρατία. Δημιούργησαν και «επαναστατικό σώμα», που καταλήστεψε τους άοπλους Έλληνες.

Οι Έλληνες αντάρτες προχώρησαν σε επιθέσεις εναντίον των Βουλγάρων στα χωριά. Στις 29 Σεπτεμβρίου του 1941, ένοπλοι Βούλγαροι χύθηκαν στην πόλη της Δράμας, στο Δοξάτο και στα χωριά Κύργια και Κουδούνια σφάζοντας όποιον έβρισκαν μπροστά τους. Οι σφαγές κόπασαν στις 2 Οκτωβρίου. Με όπλο την πείνα προσπάθησαν να εξαφανίσουν όσους επέζησαν. Οι Βούλγαροι πρόλαβαν κι έφυγαν στα 1944, συναποκομίζοντας όσα είχαν καταληστέψει στα τρία χρόνια της βάρβαρης κατοχής τους. οι ελληνικές αρχές εγκαταστάθηκαν στη Δράμα στις 25 Μαρτίου 1945.

Με πληροφορίες από: https://el.wikipedia.org/wiki/Δράμα_(πόλη)