Η Γαλλία θα μπει σε επαναστατικό πνεύμα το 1789. Είναι η τρίτη στη σειρά επανάσταση της νέας εποχής, μετά από την Αγγλική Επανάσταση του 1642 και την Αμερικανική Επανάσταση του 1775. Η Γαλλική Επανάσταση είναι ένα συγκλονιστικό γεγονός, περίπλοκο, καθώς πολλές επαναστατικές ομάδες έπαιρναν την εξουσία, η καινούρια εξόντωνε την προηγούμενη. Αυτό σήμαινε πολλές ιδεολογικές μετακινήσεις.
Η Γαλλική Επανάσταση, με αφετηρία την άλωση της Βαστίλης, ήταν μια επανάσταση της νέας εποχής, του Διαφωτισμού, η οποία συζητούσε και πρακτικά προσπαθούσε να βρει δρόμους σε σχέση με το μεγάλο διακύβευμα της νέας εποχής, που ήταν «ποια είναι τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη», «ποιες οι ελευθερίες» και, βέβαια, η άνοδος της δύναμης των λαϊκών στρωμάτων, που είναι η φυσική εξέλιξη της ανάπτυξης των πόλεων και των στρωμάτων που συνδέονται με το άστυ, είτε είναι επιχειρηματίες και έμποροι, είτε είναι τραπεζίτες, είτε είναι τεχνίτες. Όλοι αυτοί συνδέονται με το άστυ και αλλάζουν το τοπίο σε σχέση με την παλαιά εποχή.
Η Γαλλία σε αυτό είχε περίπλοκες εξελίξεις. Η Γαλλική Επανάσταση ήταν μία πάρα πολύ αιματηρή πραγματικότητα. Ήταν ένας βαρύς εμφύλιος πόλεμος, ο οποίος διήρκησε μέχρι το 1799, προκάλεσε διεθνείς εμπλοκές. Κάποια τμήματα της γαλλικής κοινωνίας συνέπρατταν με τους επαναστάτες, άλλα συνέπρατταν με τον Βασιλιά, άλλα ήταν ουδέτερα κι έτσι πολλά συνέβησαν στη διάρκεια αυτής της Επανάστασης.
Η Γαλλική Επανάσταση κατά κύριο λόγο ήταν αντικληρικαλιστική. Μέσα στον χριστιανισμό και ιδιαίτερα μέσα στον καθολικισμό φωνές αντικληρικαλιστικές δημιούργησαν ένα άλλο κίνημα, το
κίνημα του προτεσταντισμού. Όμως και στην περίπτωση της Γαλλικής Επαναστάσεως ο
αντικληρικαλισμός είναι καίριο σημείο. Εδώ βλέπουμε ένα μελανοδοχείο — τα πάντα είχαν
σχέση με την Επανάσταση.
Τμήματα της γαλλικής κοινωνίας παρέμειναν βασιλικά, και κάποιες ολόκληρες περιοχές αντέδρασαν στα γεγονότα των Παρισίων και της Επανάστασης. Χαρακτηριστική είναι η περιοχή της Βανδέας (Vendee), μία περιοχή η οποία ήταν θερμά βασιλική και της οποίας τους κατοίκους κατέσφαξε η Επανάσταση. Αγγελία του στρατηγού Βεστερμάν (Westermann), ο οποίος ήρθε στη Συντακτική Συνέλευση για να πει με περηφάνια με ποιον τρόπο κατεσφάγη η Βανδέα, η οποία τόλμησε να είναι βασιλική αναφέρει: «Δεν υπάρχει πια Βανδέα. Υπέκυψε μαζί με τις γυναίκες και τα παιδιά της κάτω απ’ τα χτυπήματα του σπαθιού της λευτεριάς. Έλιωσα τα παιδιά κάτω απ’ τις οπλές των αλόγων μου και έσφαξα όλες τις γυναίκες. Αυτές δεν πρόκειται να γεννήσουν άλλους ληστές. Κανείς δεν μπορεί να με κατηγορήσει ότι έπιασα έστω και έναν αιχμάλωτο». Είναι περήφανος ο Βεστερμάν που συνέτριψε όλους τους αντιπάλους του, τους βασιλικούς.
Συγκρούστηκαν δυο κόσμοι, και ηττήθηκε η πλευρά των βασιλικών στην περίοδο αυτή. Εκτελέστηκε ο Λουδοβίκος ΙΣΤ΄, αν και το 1799 η Γαλλία απέκτησε αυτοκράτορα, τον Ναπολέοντα, και μετά την πτώση του Ναπολέοντα η Γαλλία εξακολούθησε να έχει βασιλέα, αλλά με συνταγματικό πρόσημο. Όμως, κάποια περίοδο το 1848, ο βασιλιάς προσπάθησε να ανατρέψει το σύνταγμα. Συνέβησαν γεγονότα, ξαναήρθε η βασιλεία και τελικά η Γαλλία έπαψε να έχει βασιλέα το 1871, μετά την ήττα της από τους Γερμανούς και τον Μπίσμαρκ.
Η Γαλλία, μέχρι τα μέσα του 18ου αιώνα, λειτουργούσε και άνθιζε, όμως υπέκρυπτε κάτω από τις βάσεις της το μεγάλο πρόβλημα της μη επίλυσης των ξεφτιών της φεουδαρχίας και κυρίως το μεγάλο απόστημα των ευγενών, και όλα αυτά έπρεπε να αντιμετωπιστούν με μία σύγκρουση που πήρε μεγάλες διαστάσεις, πάρα πολύ αιματηρές. Όμως, η Γαλλική Επανάσταση έπαιξε μεγάλο ρόλο στην κινητοποίηση και άλλων λαών, γιατί όταν συνέβη είχε ωριμάσει ο χρόνος κι έτσι είναι, απ’ όλες αυτές τις επαναστάσεις, εκείνη που επηρέασε περισσότερο την υπόλοιπη ανθρωπότητα στο τέλος του 18ου αιώνα, αρχές του 19ου αιώνα.